Του Άγη Βερούτη
Με την εκλογική σεναριολογία πίσω μας και με την προοπτική για ένα έτος κυβερνητικής θητείας ακόμα, η επιλογή του Κυριάκου είναι καθαρά υπέρ του εθνικού συμφέροντος, μεσούσης της απρόβλεπτα θετικής τουριστικής περιόδου και της αρνητικά απρόβλεπτης συμπεριφοράς της γειτονικής Τουρκίας.
Παρόλα αυτά, τα φώτα της επικαιρότητας στην Ελλάδα σχεδόν μονοπωλεί η αύξηση του κόστους ζωής, προϊόν τόσο της διολίσθησης του ευρώ έναντι του αμερικανικού δολαρίου σχεδόν 20% από την αρχή του έτους, όσο και της αναστάτωσης σε αγορές καυσίμων και τροφίμων από τον πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας με τις παρεπόμενες αυξήσεις τιμών.
Η προοπτική διακοπής της ροής φυσικού αερίου μέσω του Νορντ Στριμ 1 έχει φέρει τη Γερμανία σε αδιέξοδο, ενώ η Ρωσία συνεχίζει να αντιπαρέρχεται των διεθνών κυρώσεων, προσωρινά τουλάχιστον, με το νόμισμά της να ανατιμάται συνεχώς.
Πέρα από το σημαντικό ξεβόλεμα στην κοινωνία που προκαλεί ένα πληθωριστικό κύμα, για όσους έχουμε την τύχη να έχουμε το εξωτερικό κρατικό χρέος μας στο δικό μας νόμισμα (Ευρωζώνη) ο πληθωρισμός των τιμών πληθωρίζει επίσης το κρατικό χρέος.
Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι αν είχαμε σε μια χρονιά πχ 3% ανάπτυξη και 7% πληθωρισμό, τότε στο τέλος του χρόνου το ΑΕΠ θα ήταν αυξημένο κατά 10%. Αν την ίδια χρονιά το χρέος παρέμενε σταθερό σε απόλυτα νούμερα, τότε το ποσοστό χρέους προς ΑΕΠ θα έβαινε μειούμενο κατά το 1/10 της προηγούμενης τιμής του: πχ από 200% σε περίπου 180%.
Ο πληθωρισμός είναι κακός για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις της χώρας, αλλά μπορεί τελικά να δώσει ταχύτερη λύση απ’ όση θα έδινε μόνη η ανάπτυξη, στην απομείωση του χρέους.
Σκεφτείτε μια τριετία με ανάπτυξη 3% χωρίς πληθωρισμό όπου ένα σταθερό δημόσιο χρέος πέφτει από πχ 200% σε 183%.
Δείτε την ίδια τριετία με την ίδια ανάπτυξη 3% συν πληθωρισμό 7% τον χρόνο: το κρατικό χρέος θα πέσει από πχ 200% στο 150,3%. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με το Αναλογιστικό Έλλειμα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας. Απομειώνεται.
Αυτά θα συμβούν χωρίς κόπο, αρκεί να μην κάνει το λάθος η κυβέρνηση και να αυξήσει μισθούς και συντάξεις με τον ίδιο ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ, ή καν του πληθωρισμού.
Όχι κι άσχημα για τις μελλοντικές γενιές που θα πρέπει να πληρώσουν αυτό το κρατικό χρέος!
Με απλά λόγια, ο πληθωρισμός είναι μια οικονομική μάστιγα για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις μιας χώρας. Επίσης είναι βλαπτικός για τις αποταμιεύσεις και για τα μετρητά.
Για την ίδια τη χώρα όμως λίγος πληθωρισμός είναι μάλλον θετικός, εφόσον:
α) το κρατικό χρέος είναι στο εθνικό νόμισμα της χώρας,
β) δεν αυξηθεί το χρέος σε απόλυτες τιμές στην περίοδο του πληθωρισμού, και
γ) αρκεί να προβλεφθεί να προστατευτούν επαρκώς οι αδύνατοι της κοινωνίας από το να ολισθήσουν στην ακραία φτώχεια.
Το ξέρω ότι ακούγεται λίγο κόντρα αυτό που λέγω για τον πληθωρισμό, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι η διολίσθηση αποτέλεσε την εθνική οικονομική στρατηγική των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου για να (προσπαθούν να) διατηρούν ανταγωνιστική την Ελληνική Οικονομία για παραπάνω από δυο δεκαετίες.
Επίσης ας μη ξεχνάμε τον πόνο που προκάλεσε στη χώρα μας η προηγούμενη δεκαετία της Εσωτερικής Υποτίμησης των τριών μνημονίων διάσωσης της οικονομίας. Αυτή η επίπονη και βασανιστική εσωτερική υποτίμηση είναι ακριβώς αυτή που θα αποφύγουμε με ένα διαχειρίσιμο πληθωριστικό κύμα (κάτω από 10% σε κάθε περίπτωση και λιγότερο από μια τριετία).
Πού ξέρεις, μπορεί τελικά να μας βγει σε καλό ο πληθωρισμός, αν φροντίσουμε να μην αυξηθεί το χρέος σε απόλυτες τιμές, και ταυτόχρονα προστατεύσουμε τους πιο αδύναμους από την φτώχεια.
Η μεγάλη πρόκληση της χώρας στα επόμενα 1-2 χρόνια θα είναι να συγκρατήσει το εμπορικό ισοζύγιο θετικό. Αυτό σημαίνει αύξηση των εξαγωγών (προϊόντα, τουρισμός, ποντοπόρος ναυτιλία κλπ) μεγαλύτερη από την αύξηση των τιμών εισαγόμενων τροφίμων και ενέργειας (Φ/Α, πετρέλαιο, ηλεκτρισμός) και επίσης η αποφυγή δανεισμού για τα απαραίτητα μέτρα προστασίας υπέρ των αδυνάτων.
Βέβαια για να επιτύχουμε τη βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου ως χώρα απαιτείται λιγότερο κράτος να εμποδίζει την παραγωγική οικονομία να παράγει πλούτο, λιγότερο εξοντωτική υπερ-ρύθμιση της οικονομίας, λιγότερη γραφειοκρατία, λιγότερη διαφθορά, λιγότερο λαθρεμπόριο, και παραπάνω παιδεία.
Και επιτέλους, φτιάξτε αυτό το γελοίο καθεστώς net-metering μπανανίας που έχουμε ως χώρα, το οποίο είναι εναντίον του καταναλωτή και μονά-ζυγά υπέρ του ΔΕΔΗΕ!
Αν γίνει σωστά, όπως στις πολιτισμένες χώρες του πλανήτη, δεν θα χρειαζόμαστε τόσες εισαγωγές ρεύματος και φυσικού αερίου στο μέλλον!
Μια βδομάδα δουλειά ή και λιγότερο είναι να φτιαχτεί το net-metering όπως είναι πχ της Γερμανίας!
Έλεος πια!
Μένει δούμε τί απ’όλα θα γίνει…
