Αγαπημένε μου αδελφέ! Στο τελευταίο σου αυτό ταξίδι, κράτησε καλά όλες τις αναμνήσεις που μας συνδέουν. Την αγάπη που είχαμε, και την προστασία που μου έδινες. Από μικρός, στη νεανική μας ορφάνια πήρες τον ρόλο του πατέρα, και προστάτη. Τις αγωνίες μας για το αύριο, τη μετασεισμική μας περίοδο του 1953, πόσο ενωμένοι και αγαπημένοι,
είμαστε.
Ναι Σπύρο μου, η αγάπη μας ξεχείλιζε, είμαστε οι δύο μας ενάντια όλων, τα δύο αδέλφια, τα παιδιά της Ευγενίας. Οταν τελικά εγώ έφυγα για Αμερική δεν άργησες και εσύ να έλθεις κοντά μου. Ηρθες να με προσέχεις, να με υπερασπίζεις στη μακρινή αυτή χώρα που βρέθηκα.
Πάντα είμαστε πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, πάντοτε με ένοιωθες, και τώρα αδελφέ μου έφυγες για πάντα, δεν θα ξαναϊδωθούμε έστω και για λίγο όπως τελευταία. Στη μακρινή αυτή χώρα που πήγες, τα ταξίδια δεν είναι εύκολα. Μην ανησυχείς, αυτή τη φορά εγώ θα έρθω να σε συναντήσω, να σε προσέξω, και ξανά να σε αγκαλιάσω.
Στο καλό αδελφέ μου, αγαπημένε μου αδελφέ. Καλό ταξίδι και καλή διαμονή. Φιλιά στην μανούλα μας, την Ευγενία μας. Γεια σου καλέ αδελφέ.

Μάχη Βουτσινά Τοτόλου

Απο το “στερνο αντιο” στον κεφαλονιτη Σπυρο Βουτσινα στον Ιερο Ναο του Αγιου Παυλου στο Χεμπστεντ του L.I.