Γράφει ένας αυτοδύτης από την Γερμανία, ο Uwe Michaelis (Freiburg, Germany) που εδώ και 20 χρόνια έχει καταδυθεί σε όλο τον κόσμο στις θεωρούμενες ως καλύτερες περιοχές κατάδυσης, ο οποίος επισκέφθηκε την Κεφαλονιά πρώτη φορά το καλοκαίρι του 2019, μαγεύτηκε από τον συνδυασμό κλιματολογικών και υδρογραφικών συνθηκών, τοπίων, άγριας ζωής και τρόπου ζωής και φιλοξενίας των κατοίκων και έκτοτε ανυπομονεί να επιστρέψει!
Το τελευταίο μου ταξίδι στην Κεφαλονιά τον Αύγουστο του 2019 τελικά με έφερε επίσης κάτω από την επιφάνεια σε υποβρύχια εξερεύνηση, και αυτό που βίωσα με εξέπληξε εντελώς. Ένας από τους καλύτερους φίλους μου, ο Αλέξανδρος Μολφέτας, γεννήθηκε στην Κεφαλονιά και ήταν αυτός που μου έλεγε πάντα ιστορίες για αυτό το νησί. Το 2019 αποφασίσαμε να περάσουμε περισσότερο χρόνο κάτω από το νερό καθώς εκείνη την εποχή ήρθε σε επαφή με τους ιδιοκτήτες Τηλέμαχο και Μάκη Μπεριάτο του Blue Manta Diving & Aquanautic Club στην Σκάλα Κεφαλονιάς. Αφού ελέγξαμε τον ιστότοπό τους, πραγματικά ενθουσιαστήκαμε να βουτήξουμε μαζί τους και να εξερευνήσουμε τον υποβρύχιο θησαυρό της Κεφαλονιάς.
Ο ιστότοπος του Blue Manta Diving Club κέντρισε πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον μου καθώς ήταν η πρώτη φορά που απέκτησα μια πραγματική εικόνα σχετικά με το τι προσφέρει η Κεφαλονιά στους δύτες: ιστορικά ναυάγια, σπήλαια, διάφορα θαλάσσια πλάσματα, θαλάσσιες χελώνες (σ.σ. “Caretta caretta”) και ίσως ακόμη και φώκια Μοναχός (σ.σ. “Monachus monachus”); Ήμουν εντελώς έκπληκτος που το έμαθα και έπρεπε να παραδεχτώ ότι δεν είχα ιδέα για όλες αυτές τις επιλογές. Μετά από μια εβδομάδα καταδύσεων, έμεινα έκπληκτος και έκθαμβος ταυτόχρονα. Έχοντας όχι μόνο απολαύσει την ελληνική φιλοξενία, αλλά και έχοντας κάνει μία από τις καλύτερες καταδύσεις μου στο ναυάγιο του “HMS Perseus” (σ.σ. βρετανικού υποβρυχίου), με άφησε πραγματικά με ένα βαθύ χαμόγελο στο πρόσωπό μου.
Μετά από σχεδόν 20 χρόνια κατάδυσης και εργασίας ως εκπαιδευτής κατάδυσης και ημι-επαγγελματίας υποβρύχιος φωτογράφος, σε όλο τον κόσμο, βρήκα έναν κρυφό θησαυρό στο Ιόνιο Πέλαγος. Τότε ανακάλυψα επίσης ότι μια εβδομάδα κατάδυσης στην Κεφαλονιά δεν ήταν αρκετή. Οι εκπαιδευτές μου είχαν πει πολλά περισσότερα για άλλα –ανεξερεύνητα– καταδυτικά αξιοθέατα και ότι η Κεφαλονιά έχει επίσης έναν σπάνιο πληθυσμό από θαλάσσιες χελώνες και ακόμη περισσότερο από μεσογειακές φώκιες (σ.σ. γνωστή και ως φώκια «Μοναχός»). Τι απίστευτος συνδυασμός και πόσο ανυπομονώ να επιστρέψω το συντομότερο δυνατό.. Αξίζει να σημειώσω ότι η γοητεία που ένιωσα αφορά τόσο κάτω από την επιφάνεια (τον υποβρύχιο κόσμο) όσο και την ξηρά. Η ύπαρξη ενός τόσο ποικιλόμορφου νησιού με βουνά, πολιτιστική κληρονομιά, παραλίες, πολύ φιλόξενους ντόπιους κατοίκους και απίστευτα καλό ελληνικό φαγητό είναι μοναδική!
Οι καταδύσεις μου τόσο για προσωπική ευχαρίστηση όσο και για εργασία ως εκπαιδευτής και υποβρύχιος φωτογράφος, μου έδωσαν την ευκαιρία να δω και να βουτήξω μερικά από τα πιο καταπληκτικά σημεία παγκοσμίως όπως Φιλιππίνες, Ινδονησία, Παπούα, Τόνγκα, Γαλλική Πολυνησία, Μπαχάμες, Μεξικό κ.λ.π. Ο ωκεανός γενικά με γοήτευε παντού με τον ίδιο τρόπο και το να είμαι κάτω από την επιφάνεια συνεχίζει να αποτελεί μοναδική αίσθηση, ακόμα και μετά από περισσότερα από 20 χρόνια. Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια αυτών των 20 ετών επίσης βίωσα πόσο πολύ απειλούνται οι ωκεανοί μας και πόσο ενεργή και παθιασμένη προστασία απαιτείται από εμάς. Η φωτογραφία και η κινηματογράφηση δίνουν την ευκαιρία για ευαισθητοποίηση, αποκαλύπτοντας την ομορφιά αλλά και την τρωτότητα των ωκεανών μας.
Το πάθος μου να προσφέρω για την ευαισθητοποίηση (για την προστασία του περιβάλλοντος) μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω σε διάφορα είδη πρωτοβουλιών και μικρών έργων, για παράδειγμα κινηματογραφικά πλάνα για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στην Μανίλα (Φιλιππίνες), βίντεο για πολλά καταδυτικά κέντρα και ταξιδιωτικά πρακτορεία, υλικό προβολής για τις τουριστικές αρχές στις Φιλιππίνες και την Ινδονησία κ.λπ. Uwe Michaelis »
