Η τρίτη και αποχαιρετιστήρια επίσκεψή μας στα θερμά λουτρά τού Λουτρακίου Αριδαίας ήταν ένα ακόμα αξέχαστο ημίωρο χαλάρωσης – μια εμπειρία που έκανε και τους τέσσερις της συντροφιάς μας να υποσχεθούμε την επιστροφή μας στην περιοχή με την πρώτη ευκαιρία.
Λίγη ώρα αργότερα πήραμε ένα ελαφρύ βραδινό και συνεχίσαμε με ένα καφεδάκι στη ζεστή ατμόσφαιρα μιας συμπαθητικής καφετέριας. Δεν αργήσαμε, όμως, να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας γιατί χρειαζόμαστε μια καλή δόση ξεκούρασης. Το πρωί θα αρχίζαμε το ταξίδι της επιστροφής προς το νότο.
Την επομένη πήραμε, σε ρυθμούς πολυβόλου, το πρωινό μας και ξεκινήσαμε. Το αυτοκίνητο ήταν παραφορτωμένο. Όχι δεν είχαμε πέμπτο επιβάτη και οι βαλίτζες μας είχαν το ίδιο βάρος. «Ασήκωτες», όμως, ήταν οι μύριες αναμνήσεις και εμπειρίες που κουβαλούσαμε μαζί μας.
Επόμενή μας διανυκτέρευση στη πρωτεύουσα της Ευρυτανίας, το Καρπενήσι.
Μετά από μια περίπου ώρα φθάσαμε στον αυτοκινητόδρομο Θεσσαλονίκης – Αθήνας. Το όριο ταχύτητας υψηλό και η κίνηση σχετικά λίγη. Χωρίς να το καταλάβουμε φθάσαμε στην έξοδο της Λάρισας και αφού διασχίσαμε το κέντρο της πόλης ακολουθήσαμε το δρόμο για τα Τρίκαλα – την πόλη υπόδειγμα, την αποκαλούμενη «έξυπνη πόλη».
Οι 85 περίπου χιλιάδες κάτοικοί της έχουν εκλέξει για δήμαρχο τους ένα νέο, δραστήριο και με όραμα άνθρωπο που με τη συνδρομή μιας ομάδας εξίσου ικανών δημοτικών συμβούλων μετέτρεψε τα Τρίκαλα σε ένα τόπο αξιοζήλευτο.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που πήρε τον τίτλο της «έξυπνης πόλης».
Πάμπολλα δημοσιεύματα εγκωμιάζουν τα Τρίκαλα. «Ελεύθερο wi-fi, λεωφορεία χωρίς οδηγό, ποδηλατόδρομοι, προτεραιότητα στους πεζούς, σεβασμός στα φανάρια, τις σημάνσεις τροχαίας, εφαρμογή αντικαπνιστικού νόμου, διαδικτυακή πλατφόρμα μέσω της οποίας οι δημότες έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στη δημόσια ζωή της πόλης και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων…»
Πέραν από όλα αυτά να προσθέσω ότι είναι εντυπωσιακά καθαρή και παντού επικρατεί τάξη.
Όλα αυτά έχουν βέβαια επιτευχθεί και με τη βοήθεια των κατοίκων που έμαθαν να σέβονται τους νόμους. Είδα ανθρώπους, νέους και γέρους, να σκύβουν και να μαζεύουν σκουπίδια από το πεζοδρόμιο και ΟΧΙ να πετάνε κάτω ότι άχρηστο κρατάνε. Αυτό θα πει πολιτισμός. Όχι σαν τους κατοίκους κάποιων άλλων πόλεων, να μη λέω τώρα ονόματα, οι οποίοι κομπάζουν για το υψηλό τους πολιτισμικό επίπεδο που οι ίδιοι, όμως, κομματιάζουν με τις πράξεις τους!
Αλλά είπαμε. Αρκεί μόνο ένας μπροστάρης με πολιτικό ανάστημα, με αγάπη και όραμα για τον τόπο του για να ανοίξει δρόμους προόδου και πολιτισμού εμπνέοντας τους υπόλοιπους που σίγουρα θα τον ακολουθήσουν. Τέλος πάντων…
Αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε τον επαρχιακό δρόμο που συνδέει τα Τρίκαλα με το Καρπενήσι για να απολαύσουμε τη φύση. Και την απολαύσαμε σε όλο της το μεγαλείο!
Είδαμε από μεγάλο υψόμετρο τη τεχνητή λίμνη Πλαστήρα και μείναμε άφωνοι από την άγρια πυκνή καταπράσινη βλάστηση των βουνών.
Θα πρέπει να πω ότι ο δρόμος ήταν σχετικά στενός με αμέτρητες στροφές που σε συνδυασμό με τιςμικροκατολισθήσειςγινόταν επικίνδυνος. Σε πολλά σημεία τα σύννεφα αγκάλιαζαν τα βουνά περιορίζοντας στο ελάχιστο την ορατότητα με αποτέλεσμα το οδήγημα να γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.
Σταματήσαμε να ξαποστάσουμε και να τονωθούμε με ένα καφεδάκι στο γραφικό χωριό Φουρνά που βρίσκεται σε υψόμετρο 840 μέτρων! Η θέα από εκεί πάνω απερίγραπτη. Η φύση σε κάθε σημείο της Ελλάδας συναγωνίζεται τον εαυτό της. Κάθε γωνιά πιο όμορφη από την άλλη. Ένας ατελείωτος αγώνας ομορφιάς!
Μισή ώρα αργότερα πήραμε το δρόμο για το Καρπενήσι, την πρωτεύουσα της Ευρυτανίας…
Η συνέχεια και το τέλος του οδοιπορικού μας, την ερχόμενη εβδομάδα.
Να περνάτε όσο πιο καλά μπορείτε.
Γιώργος Μεσσάρης
ΣΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Α. Ψηλά χιονισμένα βουνά, έλατα, άγρια βλάστηση. Η άλλη όμορφη Ελλάδα, τόσο διαφορετική από τις ακρογιαλιές και τις καταγάλανες θάλασσες.
Β.Η λίμνη κοντά στο Σμόκοβο, όπως φαίνεται από υψόμετρο χιλίων περίπου μέτρων. Στην ένθετη φωτογραφία άγριοι θάμνοι σε συνδυασμό πράσινου και μοβ…
