Το πρώτο Σάββατο του Ιουλίου έχει καθιερωθεί από το 1995 τόσο από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών όσο και από τη Διεθνή Συμμαχία Συνεργατισμού, ως Διεθνής Ημέρα των Συνεταιρισμών. Ας τιμήσουμε την ημέρα αυτή αποτιμώντας την πορεία του Συνεταιριστικού κινήματος.
Ιστορικά, το Συνεταιριστικό κίνημα γεννήθηκε από τους αγώνες του εργατικού – λαϊκού κινήματος και απετέλεσε στήριγμα της προσπάθειας για επιβίωση και πρόοδο των εργατών και των αγροτών μας. Μετά την μεταπολίτευση του 1974, και ιδιαίτερα μετά το 1981, σημειώθηκε άνθιση του Συνεταιριστικού κινήματος. Ωστόσο, με την παρέμβαση του κράτους και την ποδηγέτηση τους οι Συνεταιρισμοί απαξιώθηκαν και κατέστησαν μη αντιπροσωπευτικοί.
Παρά τη συστηματική υπονόμευση της η Συνεταιριστική μορφή Οργάνωσης αποτελεί τη βάση για την ανάπτυξη της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας. Αποτελεί βασικό συστατικό και στόχο του Αναπτυξιακού νόμου, που έχει υιοθετήσει η Βουλή των Ελλήνων. Η ενίσχυση του τομέα αυτού μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην ανάπτυξη της οικονομίας, να δώσει διέξοδο στην λαϊκή και νεολαιίστικη αυτενέργεια και την καινοτομία. Με την έννοια αυτή, μπορεί να αποτελέσει όπλο στον αγώνα ενάντια στην ανεργία και τη μετανάστευση της καλά εκπαιδευμένης νεολαίας μας.
Ας αντλήσουμε εμπειρίες από τον διεθνή χώρο αξιοποιώντας ιδιαίτερα την ευρωπαϊκή εμπειρία (όπου το 75% της ετήσιας αγροτικής παραγωγής διακινείται μέσω Συνεταιρισμών) για την επιλογή των καλύτερων μεθόδων δράσης στον τομέα αυτόν, δημιουργώντας συνθήκες εμβάθυνσης της Συνεταιριστικής Οργάνωσης, διαμορφώνοντας ισχυρές συμμαχίες, προωθώντας τις δραστηριότητες των μελών.
Βρισκόμαστε στην αιχμή μεγάλων ευρωπαϊκών ανακατατάξεων στον γεωργικό τομέα. H αγροτική οικονομία μας βρίσκεται σε στάδιο προσαρμογής στα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφώσει οι διεθνείς οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις και η κλιματική αλλαγή.
Είναι φανερό ότι η επιβίωση μας συναρτάται άμεσα με μια καίρια προϋπόθεση : την ύπαρξη ενός σύγχρονου κράτους που εγγυάται την ανάπτυξη. Για την προσαρμογή της γεωργοκτηνοτροφίας και της μελισσοκομίας στα νέα δεδομένα απαιτείται νέα στρατηγική μεγάλων αλλαγών που θα ισοδυναμούν με μια νέα αγροτική μεταρρύθμιση μακράς πνοής με στόχο την μετατροπή του αγροτικού τομέα σε σύγχρονο και ανταγωνιστικό. Κύτταρο και βάση της μεταρρύθμισης αυτής είναι η βιώσιμη αγροτική εκμετάλλευση οικογενειακής μορφής καθώς και τα πρότυπα σχήματα επιχειρηματικού Συνεργατισμού που μπορούν να αναπτυχθούν πάνω στους παλιούς Συνεταιρισμούς, ώστε να περάσουν στη εποχή της ψηφιακής γεωργίας και στις προδιαγραφές της ευφυούς γεωργίας και της γεωργίας ακριβείας, προκαλώντας κύμα ανάπτυξης στην ύπαιθρο.
Η δίκαιη και ισότιμη αντιμετώπιση του Αγροτικού Συνεταιρισμού, τόσο από την πλευρά της Πολιτείας όσο και από την πλευρά των λοιπών Κοινωνικών εταίρων πρέπει να θεωρείται αυτονόητη και διασφαλισμένη για να μπορεί απρόσκοπτα να συνεχίσει να λειτουργεί ως συλλογική οικονομική δραστηριότητα. Το ευρωπαϊκό υπόδειγμα υπάρχει. Ας το διευκολύνουμε, ώστε το υπόδειγμα να γενικευθεί σε παράδειγμα, και το παράδειγμα να γίνει κανόνας στη πατρίδα μας. Είναι υπόθεση μιας διαφορετικής κοινωνίας και ενός διαφορετικού κράτους.
Είναι υπόθεση όλων μας.
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
