Στις 04.15 τα ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκιζόταν πρωθυπουργός, βάζοντας τέλος στη στρατιωτική χούντα που έβαλε την Ελλάδα και τους Έλληνες για επτά χρόνια στο … «γύψο» και οδήγησε τους Τούρκους στην Κύπρο.

Παρουσία του «αχυράνθρωπου» της Χούντας, προέδρου Φαίδωνα Γκιζίκη, ο Καραμανλής έδωσε μόνος του το «νενομισμένο όρκο», την ίδια ώρα που οι Αθηναίοι είχαν ξεχυθεί στους δρόμους της πρωτεύουσας πανηγυρίζοντας τη πτώση της χούντας.

Ο Καραμανλής είχε φτάσει νωρίτερα εσπευσμένα στην Αθήνα, με το αεροπλάνο του Γάλλου Προέδρου Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, όπου έτυχε θερμής υποδοχής από το συγκεντρωμένο πλήθος που τον ανέμενε στο αεροδρόμιο. Με την άφιξή του, δήλωσε στους δημοσιογράφους : «Είμαι ευτυχής διότι επιστρέφω εις την πατρίδαν μου. Ήλθα δια να συμβάλλω με όλας τας δυνάμεις που διαθέτω δια την αποκατάστασιν της ομαλότητος και της δημοκρατίας… Υπάρχουν στην ζωήν των εθνών κρίσεις αι οποίαι δύνανται να μεταβληθούν εις αφετηρίας εθνικής αναγεννήσεως και ενός καλλίτερου μέλλοντος».

Την προηγούμενη, 23 Ιουλίου 1974, και κάτω από την πίεση των δραματικών γεγονότων στην Κύπρο, το στρατιωτικό καθεστώς του «αόρατου» δικτάτορα Ιωαννίδη, κατέρρευσε παραδίδοντας την εξουσία στους πολιτικούς. Οι επαφές της στρατιωτικής ηγεσίας με πολιτικούς στην Αθήνα, οδήγησαν στη λύση Καραμανλή, που προχώρησε άμεσα στα πρώτα μέτρα αποκατάστασης της δημοκρατίας, όπως η αμνήστευση των πολιτικών αδικημάτων, η απόλυση των πολιτικών κρατουμένων, η κατάργηση του στρατοπέδου της Γυάρου, η απόδοση ιθαγενειών απ’  όσους είχαν αφαιρεθεί κ.α.

Η μεταπολίτευση του 1974, οδήγησε στη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και άλλων αριστερών κομμάτων, στο δημοψήφισμα για το πολιτειακό, στο νέο Σύνταγμα, στην ομαλή εναλλαγή της εξουσίας, στην ένταξη της χώρας στην Ε.Ε.