Η σχεδόν παγανιστική εικόνα του κόσμου που χορεύει μέχρι το ξημέρωμα πάνω στα πηγάδια του «στοιχειωμένου» χωριού, είναι μόνο μία από τις πολλές, που έζησαν στα δύο πρώτα χρόνια της διοργάνωσης.

Παλιά Βλαχάτα Σάμης, στην Κεφαλονιά. Το Saristra Festival μετράει την τρίτη χρονιά, το τρίτο καλοκαίρι του, έχοντας καταφέρει μέσα σε χρόνο ρεκόρ να αναδειχθεί στο πιο εναλλακτικό και ως εκ τούτου, ενδιαφέρον φεστιβάλ στα Ιόνια.

Όλα ξεκίνησαν όταν πριν δύο χρόνια μια παρέα ανέβηκε στο εγκαταλειμμένο ημιορεινό χωριό-φάντασμα των Παλιών Βλαχάτων και για τρεις μέρες αναβίωσε το μέρος όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι προγονοί της.

Ο Φώτης Βαλλάτος, δημοσιογράφος, συνδιοργανωτής του Saristra Festival και υπεύθυνος επικοινωνίας μιλά για τη δεύτερη ζωή που δίνει το Φεστιβάλ μετά από 60 χρόνια σιωπής, στο ερημωμένο από τον σεισμό χωριό, για τις ηλικίες που «παίζουν», κάπου μεταξύ 1 και 90 χρονών, για το πρότυπο του Φεστιβάλ, το Roskilde της Δανίας που ακολουθεί ένα τέτοιο μοντέλο, με τα όποια κέρδη να χρησιμοποιούνται για την επόμενη διοργάνωση και μόνο, αλλά και για την απόφαση να δώσουν κατ’ εξαίρεση εφέτος, το 25% των καθαρών κερδών στους σεισμοπαθείς του νησιού.

Ο «σκληρός πυρήνας», η ιδέα, η σχέση καταγωγής με το χωριό

«Είμαστε μια παρέα ανθρώπων που έχουμε καταγωγή από την Κεφαλονιά και συγκεκριμένα από την περιοχή της Σάμης – κάποιοι εκ των οποίων μένουν και μόνιμα εκεί. Ως εκ τούτου άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο έχουν άμεση σχέση με τα Παλιά Βλαχάτα που καταστράφηκαν από το σεισμό του 1953, όπως και το μεγαλύτερο μέρος της Κεφαλονιάς, της Ιθάκης και της Ζακύνθου. Μάλιστα αρκετοί εκ των συγγενών μας που γεννήθηκαν στα Βλαχάτα και βίωσαν τον σεισμό και την μεταφορά του χωριού του σε άλλο σημείο- ζουν ακόμα και μάλιστα παρακολουθούν φανατικά το Φεστιβάλ».

Ο στόχος και το κέφι

«Ο αρχικός στόχος ήταν να αναδείξουμε ένα εκπληκτικό αλλά άγνωστο αξιοθέατο της Κεφαλονιάς και να αναβιώσουμε για μερικές ημέρες το άλλοτε πολύ ζωντανό και ιστορικό χωριό των Βλαχάτων μέσω ενός ποιοτικού κι ιδιαίτερου φεστιβάλ που διαφοροποιείται από τις περισσότερες αντίστοιχες εκδηλώσεις προχειρότητας και έλλειψης αισθητικής που βλέπουμε σωρηδόν ανά την Ελλάδα- και διοργανώνονται κατά βάση από τους Δήμους.

Αυτό που κάνουμε περισσότερο κέφι είναι ότι καταφέρνουμε να συγκεντρώσουμε στον ίδιο χώρο ανθρώπους από 1-90 ετών (κυριολεκτικά!) δίνοντας χαρά τόσο στους νέους που έχουν την ευκαιρία να δουν μερικές εξαιρετικές συναυλίες, όσο και στους γηραιότερους που βλέπουν το χωριό τους να αποκτάει ζωή ύστερα από 60 χρόνια».

«Saristra» σημαίνει;

«Σαρίστρα λεγόταν η πλατεία του χωριού, εκεί που σήμερα γίνεται και το φεστιβάλ, οπότε ήταν φυσικό επόμενο να το ονομάσουμε έτσι. Με τον τόνο στο γιώτα παρακαλώ, γιατί πολλοί το τονίζουν λανθασμένα…»

Και η είσοδος ελεύθερη-Δηλαδή, λεφτά υπάρχουν;

«Η είσοδος είναι εντελώς ελεύθερη για του ανθρώπους που αγαπάνε τη μουσική και τα πρόβατα που βόσκουν στην περιοχή. Η αλήθεια είναι ότι αυτό βάζει σε δοκιμασία κάθε χρόνο την διεξαγωγή του, γιατί δεν κάνουμε εκπτώσεις στην ποιότητα των καλλιτεχνών που προσκαλούμε ούτε στην ηχητική υποστήριξη, ούτε καν στις συνθήκες διαμονής όλων (θέλουμε όποιος έρχεται στο Saristra Festival να αποκτάει μια συνολικά αξέχαστη εμπειρία).

Ωστόσο θα ήταν ύβρις προς τους προγόνους μας που μεγάλωσαν σε αυτό το χωριό και στην ουσία τους ανήκει, να το περιφράξουμε και να ζητήσουμε είσοδο σε όποιον θέλει να το επισκεφθεί. Επίσης είναι ένα φεστιβάλ που βασίζεται στον εθελοντισμό, στις καλές προθέσεις όσων εμπλέκονται σε αυτό και στις χορηγίες κάποιων εταιριών για να είναι βιώσιμο. Σε καμία περίπτωση δεν είναι ένα φεστιβάλ που αποσκοπεί στο κέρδος. Πρότυπό μας είναι το Roskilde της Δανίας που ακολουθεί ένα τέτοιο μοντέλο, με τα όποια κέρδη να χρησιμοποιούνται για την επόμενη διοργάνωση και μόνο. Εμείς φέτος θα δώσουμε και το 25% των καθαρών κερδών στους σεισμοπαθείς του νησιού μας».

Η πιο παλαβή και η πιο μαγική νύχτα του πρώτου και του δεύτερου φεστιβάλ…

«Όλες οι νύχτες του Saristra είναι «κουρλές» (όπως θα λέγαμε στην κεφαλονίτικη ντοπιολαλιά). Έχουμε πολλά και σπουδαία πράγματα να θυμόμαστε: Την ηλεκτρονική αποδόμηση των κεφαλονίτικων παραδοσιακών ρυθμών δια χειρός του σπουδαίου συμπατριώτη μας Σωτήρη Δεμπόνου, την νεραϊδοπαρμένη εμφάνιση της Nalyssa Green, την ορμή των Noise Figures και των Zebra Tracks, το καταιγιστικό σετ των A Victim of Society, το ψυχεδελικό παραλήρημα των My Drunken Haze, την psych έκπληξη των Alien Mustangs από τη Θεσσαλονίκη, τη στιγμή που οι Mechanimal έπαιξαν το Ghost σε αυτό το « στοιχειωμένο» χώρο, όταν οι Marsheaux ξεσήκωσαν τον κόσμο με το electropop τους, το ανθεμικό τέλος του φεστιβάλ με τον κόσμο να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή και να τραγουδάει το Dancing Queen μαζί με τον Vassiliko και το παγανιστικό dj set των Laternative που βρήκε τον κόσμο να χορεύει μέχρι το ξημέρωμα πάνω στα πηγάδια του χωριού».

Οι τρεις νύχτες

Ονόματα της ελληνικής και διεθνούς σκηνής, όπως η επίτιμη καλεσμένη Eleanor Friedberger(Fiery Furnaces) από τη Νέα Υόρκη με τις εκθειαστικές κριτικές από σύσσωμα τα μουσικά media της υφηλίου, ο Φοίβος Δεληβοριάς με τους αυτοσαρκαστικούς σημειολογικούς του στίχους, ο Παύλος Παυλίδης με την κληρονομιά των Ξύλινων Σπαθιών αλλά και την αυτόφωτη σόλο καριέρα (με highlight την πολυτραγουδισμένη «Μαίρη», τον ορισμό του instant classic), οι Last Drive, την κατά πολλούς σπουδαιότερη ελληνική ροκ μπάντα όλων των εποχών (και από τις ελάχιστες που έχει κάνει ουσιαστική καριέρα στο εξωτερικό), τους Penny & the Swinging Cats- την μπάντα της ανερχόμενης (και κεφαλλονίτισσας στην καταγωγή) Πέννυς Μπαλτατζή, τον Leon of Athens που «σαρώνει» στην Αγγλία μετά την κυκλοφορία του «Baby Asteroid» (με το πολυσυζητημένο βιντεοκλίπ που φέρει την υπογραφή του Γιώργου Λάνθιμου), τους The Callas, στων οποίων το δεύτερο άλμπουμ έκανε την παραγωγή ο Jim Sclavunos (κολλητός του Nick Cave και ντράμερ των Bad Seeds, Grinderman κλπ), οι The Man From Managra – η εξαιρετική μπάντα του Coti K. (εμβληματικού παραγωγού των Στέρεο Νόβα, Raining Pleasure κ.α.) που αποδομούν το gospel, οι Egg Hell του ελληνοβραζιλιάνου Jeff Marawi, η Σtella που αναβιώνει ιδανικά τα grunge 90s (και κάνει ένα από τα πιο cool live της εποχής), οι Θεσσαλονικείς Plastic Flowers που επιλέχθηκαν πέρυσι στο roster του σημαντικού φεστιβάλ του Ώστιν των ΗΠΑ South By Southwest, οι «σκοτεινοί» Skull & Dawn, οι The Blank κατευθείαν από το line up του φετινού Schoolwave, καθώς και δυο σπουδαία σχήματα με βάση την Κεφαλονιά, οι Συνθετικοί που τράβηξαν το σχοινί τη εγχώριας minimal wave πριν από οποιονδήποτε άλλο και οι swing jazz Baiser Noir.
Ταυτόχρονα παράλληλες εκδηλώσεις, όπως εκθέσεις φωτογραφίας και σεμινάρια κατασκευής «φραγκέτας» (του κεφαλλονίτικου δεντρόσπιτου-αποστάγματος της χωριάτικης DIY αρχιτεκτονικής).
Το πρόγραμμα του Saristra Festival 2014:

Παρασκευή 8 Αυγούστου
Συνθετικοί 20.00 -20.30
Egg Hell 20:45 – 21:30
The Callas 21:45 – 22:30
The Man From Managra 22:45 – 23:45
Last Drive 24:00 –
Καλφακάκος-Καββαδίας DJset

Σάββατο 9 Αυγούστου
The Blank 20:00 – 20:30
Σtέλλα 20:45 – 21:30
Plastic Flowers 21:45 – 22:30
Leon of Athens 22:45 – 23:45
Π.Παυλίδης & B Movies 24:00 –

Κυριακή 10 Αυγούστου
Beiser Noir 20:00 – 20:30
Skull & Dawn 20:45 – 21:30
Penny & the Swingin’ Cats 21:45 – 22:30
Eleanor Friedberger 22:45 – 23:45
Φοίβος Δεληβοριάς 24:00 –
Βlue Lagoon (Kormoranos) Djset

Είσοδος δωρεάν (*Το 25% των εσόδων του μπαρ θα διατεθεί στους πληγέντες από τους πρόσφατους σεισμούς)

Πηγή: thetoc.gr