Ο Φλεβάρης φεύγει σιγά – σιγά και μας αποχαιρετά «καρναβαλίστικα» από όλες τις απόψεις. Μάσκες παντού και από όλους, κυρίως από τους Πολιτικούς του τόπου, που αυτό το διάστημα τις φορούν λίγο παραπάνω από ότι συνήθως…Τι να κάνουν κι αυτοί; Επιταγή των καιρών βλέπετε…

Αυτή η επιταγή έφτασε και σε μένα μια ωραία πρωία και μάλιστα με πολύχρωμο «χαρταετό» από μακριά. Για αυτό και αποφάσισα σήμερα να πολιτικολογήσω κάπως διαφορετικά και πιο προσωπικά, μιας και πολλές φορές κλείνω το στόμα μου και δαγκώνομαι, αλλά πολύ περισσότερες το ανοίγω και μου αρέσει να εκφράζομαι.

Όπως είπα στην αρχή, ο μήνας που μυρίζει καλοκαίρι, όπως λέει και ο λαός, δίνει με γρήγορους ρυθμούς τη θέση του στον πρώτο μήνα της Άνοιξης, το Μάρτη. Πριν γίνει η παράδοση όμως, αξίζει να τον σχολιάσουμε λίγο από πολιτική άποψη πάντα. Τι είδαμε και τι ακούσαμε λοιπόν αυτές τις «περίεργες» 28 ημέρες;

Η απάντηση είναι πολύ εύκολη… ειδικά για εμένα που μου αρέσει να μηδενίζω τα κοντέρ για να έχω τη δυνατότητα μετά να πατάω το γκάζι και να φτάνω στο τέρμα. Πάμε στο ψητό λοιπόν γιατί κάποιοι δεν είχαμε λεφτά να τσικνίσουμε την Τσικνοπέμπτη… Πολιτική εξάντλησης και εξευτελισμού του ελληνικού λαού. Στημένες κόντρες για να πιστέψουμε ότι κάποιοι ενδιαφέρονται για μας τα φτωχαλάκια και φυσικά κινητοποιήσεις. Πολλές κινητοποιήσεις.

Στο τελευταίο στέκομαι λίγο, γιατί ο κόσμος φαίνεται ότι έχει αρχίσει να κουράζεται. Το έχω ξαναπεί. Όσο χαζός και να είναι κάποιος, έρχεται η ώρα που ξυπνάει. Όταν αυτό συμβεί, αρχίζει και τρέχει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πολλοί από εμάς έχουμε αρχίσει να σπριντάρουμε. Το θέμα όμως ξέρετε ποιο είναι; Προς τα που πάμε; Κάτι μου λέει ότι πάμε ντουγρού για τη Βουλή, τη Βουλή της Κολάσεως, όπως μου αρέσει να την αποκαλώ. Μη ρωτάτε τώρα τι θα κάνουμε εκεί, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται… Αφήστε που θέλω να μπω και στο Μάρτη…

Ναι κύριοι, έρχεται η 25η Μαρτίου. Λίγες μέρες μας χωρίζουν από την ιστορική εκείνη ημέρα. Όχι δεν θα κάνω καμιά ιστορική αναδρομή για την Ελληνική Επανάσταση. Παραμένω σε επίκαιρα πολιτικά μονοπάτια. Εκείνη την ημέρα θα πραγματοποιηθεί η πολυσυζητημένη  Σύνοδος Κορυφής, κατά την οποία η Μέρκελ περιμένει πως και πως να μας πιει το υπόλοιπο αίμα και ο Παπανδρέου να δείξει ότι κάνει αγώνα για το καλό μιας Ελλάδας που έχει προ πολλού παραδώσει στα χέρια της Τρόικας. Α, μη ξεχνιόμαστε, πριν τις εκλογές, όχι όταν πήγε στο Καστελόριζο να μας αναγγείλει τη σφαγή μας…

«Η 25η Μαρτίου είναι κρίσιμος σταθμός και για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για την Ελλάδα. Μακάρι να υπάρξουν οι σωστές αποφάσεις, αλλά είναι ένας σταθμός. Εμείς δίνουμε τη μάχη, αλλά όποιο αποτέλεσμα το αντιμετωπίζουμε χωρίς φόβο βασιζόμενοι στις δυνατότητές μας. Η μιζέρια και η καταστροφολογία οδηγεί στην παραίτηση», δήλωσε ο Πρωθυπουργός, μετά από ερώτηση που του έγινε στη Βουλή. Λίγο αργότερα συμπλήρωσε, «Δίνουμε μάχες εντός και εκτός για το συσσωρευμένο χρέος, γιατί στην κυβέρνηση αυτή έπεσε ο κλήρος να σηκώσει αυτό το βάρος, απάντησε ο πρωθυπουργός, πρόκειται για μία δύσκολη μετάβαση σε μία διαφορετική Ελλάδα».

Ωραία λόγια, ειδικά εκείνο το «μακάρι», όλα τα λεφτά, επιτρέψτε μου την έκφραση… Δηλαδή ζούμε με το μακάρι και προσπαθούμε να πετύχουμε τη μετάβαση σε μια διαφορετική Ελλάδα. Μα κε Πρωθυπουργέ, ήδη ζούμε σε μια άλλη Ελλάδα. Στην Ελλάδα της ανεργίας, της εγκληματικότητας, της διαφθοράς, της παραπαιδείας, της αλητείας και της 4ης Εξουσίας. Δε καταλαβαίνω τι άλλο θέλετε να πετύχετε; Σας δίνω πάντως το χρόνο να απαντήσετε… Η 25η Μαρτίου είναι κοντά. Προσοχή όμως, μην σας προλάβει η Ιστορία και απαντήσει ο λαός αντί για εσάς… Here, for example, is a paper writers with pro-essay-writer.com/ notice written by an online purveyor of fan fiction please note, alot of typoes and grammatical errors will be found