Του Παύλου Παπαδάτου

Φέτος τον Μάιο έχουμε την επταετή επέτειο των μνημονίων, στα οποία μας οδήγησαν η ανεκδιήγητη κυβέρνηση της εποχής εκείνης και οι Ευρωπαίοι φίλοι μας προκειμένου να σωθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και οι ευρωπαϊκές τράπεζες οι οποίες θα κατέρρεαν αν χρεοκοπούσε η Ελλάδα.  Αυτά δήλωσε τον Ιανουάριο του 2014 ο Πρόεδρος των Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων και Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Όλι Ρεν. Δυστυχώς όμως, αντί τα μνημόνια να αποτελέσουν μία ιστορική ευκαιρία ανασυγκρότησης της χώρας και του κρατικού μηχανισμού, οι πολιτικοί μας και η πλειονότητα των ΜΜΕ τα θεώρησαν ως μία ευκαιρία επίδειξης των λαϊκίστικων ικανοτήτων τους.Τα τελευταία δύο χρόνια μάλιστα, ο λαϊκισμός μετετράπη σε Βαρουφάκειο φαιδρότητα, ενώ τα αντίμετρα – που μάλλον ποτέ δεν θα δούμε -δεν θα προσφέρουν κανένα όφελος σε αυτούς που υπέστησαν τις συνέπειες των εξουθενωτικών μέτρων.

Επτά χρόνια ανούσιων διαπραγματεύσεων, πολιτικής έντασης καιαστάθειας και μία κοινωνία που αισθάνεται ένοχη αλλά και ανίσχυρη να αλλάξει την πορείατης χώρας, παρακολουθώντας ως θεατής τους πολιτικούς της να ευνουχίζουν τη δημιουργικότητά της.

Η αναπτυξιακή μάχη της χώρας πρέπει να δοθεί μέσα στη χώρα και όχιμόνο στα Eurogroups. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Αντί να έχουμε γεμίσει τη χώρα με αιολικά και ηλιακά πάρκα,εκμεταλλευόμενοι τις ιδανικές κλιματικές συνθήκες που μας χάρισε η φύση,γεμίσαμε από«ευαίσθητους» που ενδιαφέρονται λένε για τα βουνά μας τα οποία φυσικά έχουμε φροντίσει να κάψουμε από δύο-τρεις φορές! Και είναι αδιανόητο η χώρα μας να παράγει μόνο το 15%των αναγκών της από ΑΠΕ, ενώ η Δανία παράγει το 140% και εξάγει το 40% σε άλλες χώρεςκαι η Γερμανία παράγει το 85% των αναγκών της. Ως φαίνεται, όπου φτωχός και η μοίρα του!

Από την άλλη βέβαια έχουμε και τηβαριά βιομηχανία μας που είναι ο τουρισμός! Eδώυποτίθεται ότι έχουμε ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Ως γνωστό λοιπόν, λόγωπολέμων και τρομοκρατίας σε Τουρκία και Βόρεια Αφρική,και όχι λόγω δικών μας ενεργειών, ο τουρισμόςμας παρουσιάζει ραγδαία αύξηση.Μπορεί λοιπόν να μου εξηγήσει κάποιος πώς παρά την εντυπωσιακή αύξηση του τουρισμούκαι τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στον τουρισμό,τα δάνεια των ξενοδόχωνσυνεχώς κοκκινίζουν και τα κέρδη τους συνεχώς μειώνονται;Αν και σε αυτόν τον τομέα – που υποτίθεται ότι έχουμε τεράστιο πλεονέκτημα – δεν είμαστε ανταγωνιστικοί,τότε είμαστε για κλάματα. Δυστυχώς. Όπου φτωχός και η μοίρα του!

Σημείωση

Είναι πάντως θλιβερό η χώρα μας να διαθέτει ελάχιστα πολυτελή καταλύματα, με αποτέλεσμα να μην προσελκύουμε τουρισμό υψηλού επιπέδου, αλλά και οι μαρίνες μας να αποτελούν προσβολή για τη χώρα μας.