Ο Θεόδωρος Δελακάς τρέχει 6 φορές την εβδομάδα, με ήλιο ή βροχή, με ζέστη ή με κρύο, οποιαδήποτε εποχή του χρόνου. Τρέχει κάθε μέρα εκτός από το Σάββατο.
Και διανύει μία απόσταση 200-250 χιλιομέτρων την εβδομάδα αφού άλλες μέρες τρέχει 30-40 χλμ. και άλλες περισσότερα. Και όλα αυτά με μία σημαντική λεπτομέρεια. Στα μέσα Οκτωβρίου κλείνει τα 71 του χρόνια.
Γεννήθηκε το 1944 στην Κεφαλονιά και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου άρχισε να δουλεύει σε ξυλουργείο από 12 ετών. Μετακόμισε στο Τορόντο το 1955 και η οικογένειά του κατέληξε στο Μόντρεαλ το 1980 όπου εργάστηκε ως ξυλουργός.
Όταν το 1983 ο γάμος του διαλύθηκε ο Δελακάς κέρδισε την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών του (τρία αγόρια και ένα κορίτσι) και ανέλαβε την ανατροφή τους. Τότε, πριν από 25 χρόνια δηλαδή, ξεκίνησε και με τις μεγάλες αποστάσεις.
Ο ίδιος λέει γελώντας στην εφημερίδα «Gazette» του Μόντρεαλ, στην οποία και ξεδίπλωσε την ιστορία της ζωής του: «και τότε έτρεχα, αλλά λιγότερα χιλιόμετρα από τώρα. Ήμουν 45 χρονών και έτρεχα 5,7,10 χιλιόμετρα. Στη συνέχεια άρχισα να τα αυξάνω: 15, 20…»
Σήμερα ξεκινάει το τρέξιμο από τις 5:30 το πρωί και τρέχει για 3-4 ώρες. «Δεν με ενδιαφέρουν οι χρόνοι», λέει, «το κάνω γιατί αγαπώ το τρέξιμο». Και του αρέσει να τρέχει μόνος. «Βάζω τη μουσική μου στα ακουστικά και πάω… Δεν θέλω να τρέχω με άλλους, δεν μου αρέσει ο ανταγωνισμός αν και δεν ήταν πάντα έτσι», εξομολογείται. «Για αρκετά χρόνια κυνήγαγα κι εγώ χρόνους και αριθμούς και έτρεχα γρήγορα. Τώρα ζω για το τρέξιμο»
Ο Δελακάς προπονεί άλλους δρομείς αλλά και ποδοσφαιριστές εδώ και 35 χρόνια, σε διάφορες οργανώσεις σε όλη την πόλη. «Πολλές φορές με πετυχαίνουν στον δρόμο παιδιά που πλέον έχουν γίνει άντρες και με θυμούνται ακόμη. Είναι ωραίο αυτό…» λέει στη συνέντευξή του στην Gazzette.
Στην Ελλάδα ταξιδεύει κάθε καλοκαίρι για να περάσει χρόνο με την οικογένειά του. Και εκεί τρέχει… Με τα χρόνια έχει τρέξει αρκετές κούρσες (μεταξύ αυτών κάποιες και στην Κεφαλονιά) και έχει κερδίσει αρκετά μετάλλια: 4 χρυσά, 1 αργυρό αλλά και ένα κύπελλο… «Τα κοιτάζω και χαμογελάω», εξομολογείται.
Η συμβουλή που δίνει ο Δελακάς είναι «να αγαπάς τον εαυτό σου». «Δεν είναι πολλοί οι άνθρωποι που θα σε αγαπήσουν πραγματικά στη ζωή, θα πρέπει να αγαπάς εσύ τον εαυτό σου».
Τρώει πολύ απλά και ποτέ επεξεργασμένες τροφές. Τρώει σπάνια κόκκινο κρέας, συνήθως η διατροφή του περιέχει ψάρι ή κοτόπουλο, φρούτα, λαχανικά και πολύ πολύ νερό. «Και λάδι!», συμπληρώνει, «το χρησιμοποιώ παντού, κάνει καλό».
Παραδέχεται επίσης ότι ένα πράγμα τον τρελαίνει. Τα αδέσποτα σκυλιά. «Πολλές φορές χρειάζεται να το βάλω στα πόδια για να τους ξεφύγω. Ευτυχώς, συνήθως είναι πολύ νωρίς το πρωί και δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση»
Επίσης θεωρεί τον εαυτό του πολύ τυχερό που δεν έχει τραυματιστεί σοβαρά μέχρι τώρα, ειδικά όταν τρέχει στους παγωμένους δρόμους τον χειμώνα. Μια φορά όμως γλίστρησε στις σκάλες του Mount Royal αλλά σηκώθηκε και συνέχισε να τρέχει. «Όμως αισθάνθηκα πολύ πολύ βαρύς», θα πει. «Σταμάτησα και τηλεφώνησα στον γιο μου που με μετέφερε στο νοσοκομείο. Τελικά είχε δημιουργηθεί ένα μεγάλο οίδημα στο μέγεθος ενός μήλου! Μετά από μια εβδομάδα όμως ήμουν Οκ. Μια χαρά…».
Την περασμένη εβδομάδα ο Δελακάς έτρεξε στον μαραθώνιο του Μόντρεαλ. Όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε τι χρόνο έκανε εκείνος απάντησε: «Είναι σαν την ηλικία μου, είναι ένα νούμερο που πλέον δεν έχει καμιά σημασία. Ήθελα απλώς να καταφέρω να τερματίσω και το κατάφερα».
Κλείνει τη συνέντευξη λέγοντας: «τον χειμώνα όσοι με βλέπουν με περνάνε για τρελό που τρέχω μέσα στο κρύο. Με λένε «Ice Man» (ο Άνθρωπος-Πάγος) αλλά δεν με νοιάζει. Εγώ θα τρέχω μέχρι ο Θεός να αποφασίσει να σταματήσω…
Πηγή: kefalonitikanea.gr/
