Όλες εμείς που έχουμε παιδιά, έχουμε έρθει αντιμέτωπες με κρούσματα ζήλιας. Ένα παιδί μπορεί να ζηλέψει όταν μιλάμε στο τηλέφωνο και δεν ασχολούμαστε μαζί του και να κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή μας. Μπορεί να ζηλέψει όταν πηγαίνει στα γενέθλια ενός άλλου παιδιού γιατί δεν θα είναι εκείνο το επίκεντρο της προσοχής. Ένα παιδί έχει πολλούς λόγους για να νιώσει ζήλια. Τι γίνεται όμως όταν ζηλεύει το αδερφάκι του; Πώς μπορούμε να το αναγνωρίσουμε και πώς μπορούμε να το βοηθήσουμε;
Η ζήλια είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα. Ένα παιδί ζηλεύει όταν έρχεται το αδερφάκι του γιατί φοβάται ότι απειλείται η θέση του μέσα στην οικογένεια, φοβάται ότι θα χάσει ότι του ανήκει. Αναζητά περισσότερη προσοχή από τους γονείς. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πάντα εύκολο να αναγνωρίσουμε ακριβώς τι νιώθει το παιδί μας.
Λίγο πριν γεννηθεί η Ίριδα είχα πολύ αγωνία για το πως θα αντιδράσει ο Ερμής. Η μεγάλη διαφορά ηλικίας με βοήθησε αρκετά γιατί μπορούσα να του εξηγώ και να καταλαβαίνει. Βλέπαμε μαζί τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες του απ’ όταν ήταν μωρό και με ρωτούσε πράγματα για τότε. Είδε φωτογραφίες του από το μαιευτήριο, φωτογραφίες του να θηλάζει και συζητώντας για το πως ήμουν τότε με εκείνον, του εξηγούσα ότι αυτά θα κάνω και με το μωρό. Αυτή η προεργασία ομολογώ ότι με βοήθησε πολύ. Φυσικά όταν το μωρό ήρθε σπίτι ο Ερμής διεκδίκησε την προσοχή μου, τάιζα την μικρή και έρχονταν και αυτός στην αγκαλιά μου ή ήθελε να ξαπλώνει στα πόδια μου. Τον άφηνα, δεν με ενοχλούσε κι εκείνος ένιωθε καλά. Με βοηθούσε κιόλας, μου έφερνε το μπουρνούζι της μικρής για να τη βγάλω από το μπάνιο, μου έφερνε τη σαλιάρα για να την ταίσουμε. Έτσι έφυγε η υπερένταση του πρώτου καιρού, ένιωσε ασφαλής και συνέχισε την καθημερινότητα του πιο ήρεμος.
Μερικά από τα χαρακτηριστικά που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ότι το παιδί μας ζηλεύει είναι:
1. Αν αρχίσει να απομονώνεται.
2. Δεν θέλει πια να βγαίνει ή να βλέπει τους φίλους του, προτιμά πάντα να μένει σπίτι.
3. Δεν θέλει να ακολουθεί το πρόγραμμα του, αρνείται να πάει σχολείο.
4. Δυσκολεύται να κοιμηθεί ή ξυπνάει μέσα στη νύχτα.
5. Θέλει να κάνει ότι και το μωρό. Να πιει γάλα με μπιμπερό ή να κοιμηθεί στην Κουνια.
6. Γίνεται επιθετικό. Βρίζει, χτυπάει, εκνευρίζεται χωρίς προφανή λόγο.
Αν λοιπόν καταλάβουμε ότι το παιδί μας ζηλεύει, υπάρχει τρόπος να το αντιμετωπίσουμε. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να μιλήσουμε μαζί του, να το ρωτήσουμε πως νιώθει και να δείξουμε σεβασμό ότι κι αν μας πει. Πρέπει να το βοηθήσουμε να καταλάβει ότι η αγάπη μας γι’ αυτό δεν μειώνεται ποτέ. Θα ήταν καλό να βρίσκαμε χρόνο να κάνουμε πράγματα μόνο μαζί του, χωρίς την παρουσία του μωρού. Μπορούμε να του εξηγήσουμε το πρόγραμμα και τις ανάγκες του μωρού. Να του πούμε ότι τα ίδια κάναμε και γι’ αυτό όταν ήταν σε αυτή την ηλικία, βοηθάει πολύ να του δείξουμε δικές του φωτογραφίες απ΄ όταν ήταν μωρό. Τέλος, πρέπει να το βοηθήσουμε να νιώσει όμορφα με το αδερφάκι του, μπορούμε να του ζητήσουμε να του δώσει την πιπίλα του ή να το νανουρίσει. Τα παιδιά χαίρονται πάρα πολύ όταν νιώθουν ότι βοηθάνε και συμμετέχουν σε δραστηριότητες που κάνουν οι “μεγάλοι.”
Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε είναι να είμαστε χαλαρές και ειλικρινής με τα παιδιά μας. Να συζητάμε μαζί τους, να τα αποδεχόμαστε και να τους δίνουμε χρόνο και πολύ αγάπη. Έτσι όλες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται πιο γρήγορα.
Πηγή: anastasiasworld.gr
