Με το Ν. 4354/2015 παραχωρήθηκε από την τότε Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, η διαχείριση απαιτήσεων από δάνεια που έχουν χορηγηθεί από πιστωτικά ιδρύματα σε funds που έδρευουν σε κράτη μέλη της Ευρώπης και κυρίως στην Ιρλανδία. Με τον τρόπο αυτό, τα ξένα funds κατέχουν σήμερα το σύνολο των κόκκινων δανείων που προέρχονται από τις ελληνικές τράπεζες, το οποίο και αγόρασαν σε ποσοστό 5 – 40% της αξίας τους.

Το τελευταίο διάστημα, παρατηρείται ότι οι εταιρείες διαχείρισης δανείων που εκπροσωπούν τα ξένα funds στην Ελλάδα, ενοχλούν τηλεφωνικά ή με εξώδικες οχλήσεις ακόμη και δανειολήπτες που έχουν ενταχθεί στο Ν. 3869/2010 (Ν. Κατσέλη). Σε μια περίπτωση όμως που ξεπερνά κάθε όριο, εταιρεία διαχείρισης δανείων αιτήθηκε και επέτυχε την έκδοση διαταγής πληρωμής κατά δανειολήπτριας που έχει υπαχθεί με τελεσίδικη απόφαση στο Ν. 3869/2010.

Προφανώς, ασκήθηκε Ανακοπή κατά της διαταγής πληρωμής και το Ειρηνοδικείο Αργοστολίου με μια λεπτομερώς αιτιολογημένη Απόφαση ακύρωσε τη διαταγή πληρωμής δοθέντος ότι η επίδικη απαίτηση δεν ήταν βέβαιη και εκκαθαρισμένη, μετά την υπαγωγή της δανειολήπτριας στο Ν. 3869/2010, ακυρώνοντας παράλληλα την επιταγή προς πληρωμή, καθώς ίσχυε η αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων και η εταιρεία διαχείρισης παρανόμως επέσπευσε σε βάρος της δανειολήπτριας αναγκαστική εκτέλεση.

Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση της Ν.Δ. αδιαφορεί για το γεγονός ότι τα ξένα funds μέσω εταιρειών διαχείρισης προχωρούν σε μαζικές κατασχέσεις ακινήτων και σε πλειστηριασμούς, δίχως καμία ουσιαστική δυνατότητα των δανειοληπτών να ρυθμίσουν τις οφειλές τους. Παράλληλα, αναμένεται η Απόφαση της Ολομελείας του Αρείου Πάγου για το εάν οι εταιρείες διαχείρισης νομιμοποιούνται να πραγματοποιούν πλειστηριασμούς ως εντολοδόχοι των funds.

Άμεση παραμένει η ανάγκη προστασίας της α’ κατοικίας με καθολική νομοθετική ρύθμιση.