Στο Συμπόσιο με τίτλο ” Όψεις της Ανεξάρτητης Εικαστικής Δημιουργίας στην Ελλάδα του σήμερα ” του Ορίζοντα Γεγονότων, που ολοκληρώθηκε με επιτυχία στο αμφιθέατρο του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) συμμετείχε με θεωρητική του εισήγηση ο Ζωγράφος, Λογοτέχνης, Θεωρητικός τέχνης Κώστας Ευαγγελάτος.
Στόχος του διήμερου Επιστημονικού Συμποσίου η ανάπτυξη ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ όλων των συμμετεχόντων, τέτοιου ώστε να μπορεί να ανατροφοδοτεί το παρόν και το μέλλον και να συμβάλλει στις εξελίξεις στον χώρο του πολιτισμού, των τεχνών και της εκπαίδευσης.
Στην ομιλία του ανέπτυξε την θέση και τις προοπτικές του ανεξάρτητου εικαστικού δημιουργού και επεσήμανε με ιστορικά και βιωματικά επιχειρήματα την πολυπλοκότητα και τα προβλήματα της καλλιτεχνικής παραγωγής ατομικά αλλά και συλλογικά από ομάδες τέχνης.
Παράλληλα προβλήθηκε video με ντοκουμέντα από την διεθνή εικαστική του πορεία.
Στην αρχή της ομιλίας του ανέφερε: “Ποιά είναι άραγε η θέση του σύγχρονου ανεξάρτητου καλλιτέχνη και ιδιαίτερα του εικαστικού στην τεχνοκρατούμενη εποχή μας και πώς διαμορφώνονται οι θεωρητικές και εμπειρικές προσεγγίσεις στο διαχρονικό θέμα της τέχνης και των ιδεών της σε μια “χρηματιστηριακή” κοινωνία που κυριαρχούν εξωκαλλιτεχνικοί προστατευτικοί παράγοντες; Μια αναδρομή σε ιδεολογικά και κοινωνικοπολιτικά δεδομένα που διαμόρφωσαν συνθήκες, ανάγκες και επιλογές διαφωτίζει για τα προβλήματα της σημερινής κατάστασης. Όμως αρχικά ο καθορισμός του επιθέτου «ανεξάρτητος» είναι απαραίτητος για οποιαδήποτε προσέγγιση των ποικίλων και αμφιλεγόμενων θεμάτων που περικλείει και ταυτόχρονα αποκλείει ο χαρακτηρισμός «ανεξάρτητος». Σε ορισμένη μερίδα καλλιτεχνών συλλεκτών και φιλότεχνων ο όρος ανεξάρτητος είναι προυπόθεση για τη γνήσια καλλιτεχνική υπόσταση και δημιουργικότητα που βασίζεται στην έμπνευση, την προσωπική επιλογή και την άνευ συμβιβασμών στα πλαίσια του εφικτού πορεία. Στην κρατούσα όμως αντίληψη της αγοράς τέχνης ο όρος έχει συνδυαστεί με κάποιον που δρα εκτός κυκλωμάτων προώθησης, εμπορικών δεσμεύσεων με μεσάζοντες κάθε λογής, κρατικές θέσεις, αναθέσεις και εύνοιες των θεσμικών μηχανισμών και άλλων εξαρτήσεων, που τελικά όμως τον εξωθούν σε απομόνωση, εκτός του κύκλου των εκπροσώπων του δυνατού κατεστημένου. Εδώ τίθεται το θέμα ενός κώδικα ηθικής που θα μπορούσε να αναδείξει την ουσιαστική και συνεπή «ανεξαρτησία» και θα συγκεκριμενοποιούσε τον όρο με θετική και αρνητική διάσταση, τόσο όσον αφορά τους ίδιους τους καλλιτέχνες όσο και τις σχέσεις τους με τους άλλους.”
Ακολούθησε συζήτηση με θετικά διαλογικά συμπεράσματα.
