Τελικά, άμυαλοι, είναι ο  Κυριάκος Μητσοτάκης, η Φώφη Γεννηματά και ο Δημήτρης Κουτσούμπας, η Λιάνα Κανέλλη και ο Μίκης Θεοδωράκης και μαζί με αυτούς προφανώς ήταν ο Οδυσσέας Ελύτης, με τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τη Μελίνα Μερκούρη, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τόσους άλλους που είπαν και λένε «όχι» σε μια εθνική υποχώρηση. Όλοι αυτοί μαζί με το 70% του ελληνικού λαού είναι κατά τον κ Τσίπρα ταυτόχρονα και ακροδεξιοί .

Αντίθετα με μυαλό και προοδευτικοί θα πρέπει να είναι ο ίδιος και το κόμμα του, παρέα με την κα Κουντουρά και την κα Παπακώστα.

Απόψεις εντυπωσιακά, όχι μόνο προσβλητικές, αλλά φασίζουσες που ειπώθηκαν μπροστά σε ξένους ηγέτες. Μοιάζουν με απόψεις που έχει κάθε αυταρχικός ηγέτης. Στην αριστερή πλευρά του πολιτικού φάσματος, παρόμοιες απόψεις είχαν οι σταλινικοί.  Ο Στάλιν έστελνε στους αντιφρονούντες στα «γκούλαγκ» στα στρατόπεδα εργασίας της Σοβιετικής Ένωσης. Ως βασική αρχή του είχε, την «πολιτική καταστολή στο ιδεολογικό πεδίο» και στοχοποιούσε τις αντίθετες απόψεις που παρέκκλιναν από τις αρχές του καθεστώτος, μέχρι της φυσικής εξοντώσεως των φορέων τους…

Ο κ. Τσίπρας σήμερα δεν μπορεί να στείλει τους πολιτικούς του αντιπάλους στα «γκούλαγκ» ακόμα και αν το ήθελε πολύ, γι’ αυτό τους βάζει συγκεκριμένες  ταμπέλες, ιδεολογικά τους κατατάσσει στους «ακροδεξιούς» και νοητικά στους… καθυστερημένους. Γιατί άμυαλος είναι «αυτός που δεν τον διακρίνει εξυπνάδα, ταχύτητα στην αντίληψη ή σωστή κρίση, έχει μειωμένη αντιληπτική ή κριτική ικανότητα».

Το είχε πει καθαρά από πέρσι ο Μίκης Θεοδωράκης, πέρα από τον μαύρο φασισμό υπάρχει και ο αριστερόστροφος φασισμός. Μια ιδιάζουσα περίπτωση, ενός καθεστώτος που άλλα κάνει και άλλα λέει. Με ηγέτη ο οποίος αυτοαποκαλείται  «προοδευτικός» αλλά στηρίζει το δικτάτορα Μαδούρο, κάνει ανοίγματα στο κέντρο, αλλά βρίσκεται στην εξουσία στηριζόμενος με μερικούς ακροδεξιούς, πνέει μένεα κατά  της Χρυσής Αυγής, αλλά κωλυσιεργεί τη δίκη της έτσι ώστε να είναι έξω από τη φυλακή, οι δολοφόνοι του Φύσσα.

Πέραν αυτών όμως, που μπορεί να χρήζουν ιδιαίτερης ανάλυσης πέραν της πολιτικής, ο Έλληνας πρωθυπουργός, εξευτέλισε τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μπροστά στους ξένους ηγέτες στην Κύπρο. Και είναι αναμενόμενο κάποιους πολίτες αυτά να τους ξενίζουν και να τους εκνευρίζουν.

Εγώ το αντιλαμβάνομαι, ως μια φυσιολογική συμπεριφορά, ενός πρόθυμου πρωθυπουργού που απολογείται και να δίνει εξηγήσεις στους προϊστάμενους του για την αντίδραση των Ελλήνων κατά της συμφωνίας των Πρεσπών.

Έτσι ξοφλά τα γραμμάτια του, σε εκείνους που, όπως γράφει το Politiko , του δάνεισαν τα λεφτά τους και δεν τον έστειλαν πίσω στην Αθήνα, «γυμνό» το καλοκαίρι του 2015.