Τώρα τελευταία, έχω παρατηρήσει ότι έχουμε μία τάση στη χώρα μας, να υποστηρίζουμε πολύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ότι ξένο έθιμο υπάρχει. Ήμουν σε γνωστό κατάστημα παιχνιδιών, και στον κάτω όροφο είχε πάρα πολλά πράγματα για το halloween και μονάχα ένα ράφι για τις Ελληνικές σημαίες. Αφήστε δε που τώρα έχει γίνει της μόδας να γιορτάζουμε την ημέρα των “νεκρών” όπως κάνουν στις καθολικές χώρες.
Το παράξενο είναι ότι, εάν πεις ότι πας εκκλησία, η τέλος πάντων ότι ασχολείσαι με την επίσημη θρησκεία της χώρας, θα σου πουν πολλά και διάφορα αρνητικά και χλευαστικά. Γιατί τότε, για οτιδήποτε δεν αφορά την Ελλάδα, γινόμαστε θύματα της κατανάλωσης; Γιατί, αντί να δίνουμε έμφαση στην ημέρα των νεκρών, δεν ανάβουμε ένα κερί το ψυχοσάββατο για τα άτομα που δεν είναι πια κοντά μας; Γιατί, αντί να λέμε στα παιδιά μας να ντυθούν σαν τέρατα, δεν δίνουμε σημασία σε αυτούς που έχασαν την ζωή τους για μας, και να τιμήσουμε την παρέλαση;
Εάν πάλι, δείξεις προτίμηση προς οτιδήποτε παραδοσιακό, τότε είσαι και φασίστας. Τι σχέση όμως έχει ο φασισμός με την φυσιολογική πατριωτική στάση; Ο φασισμός, χρησιμοποιεί τα θρησκευτικά και ιστορικά θέματα ως δόλωμα για να προσελκύσει διάφορους αγανακτισμένους με το σύστημα. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την θρησκεία, δεν έχει επίσης καμία σχέση με την ιστορία, με τον πατριωτισμό.
Σε όποια χώρα και εάν πας, ο καθένας τιμάει τον τόπο του, εμείς, βρίζουμε τη χώρα μας, αλλά συγχρόνως δεν δεχόμαστε κανένα αρνητικό σχόλιο από άλλους…είμαστε λίγο φασίστες, λίγο αριστεροί, λίγο άθεοι, λίγο προδότες, λίγο ξενομανείς, λίγο ανιστόρητοι, λίγο κομπλεξικοί και τέλος πάντων, για μας σημασία έχει να κάνουμε οτιδήποτε γίνεται στο εξωτερικό. Η χώρα που έδωσε τα φώτα της, δέχεται κάθε τεχνητό φως από το εξωτερικό, από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Έχουμε γεμίσει με γκουρού από τις Ινδίες που γεμίζουν στάδια και μας λένε τι να πιστεύουμε, έχουμε πάθει ψύχωση με την γιόγκα δίχως να εξετάζουμε ότι είναι έκφραση θρησκευτικής λατρείας που μπορεί να προκαλέσει μπόλικες επιπλοκές στην υγεία. Η λίστα δεν σταματά…
Τι έχουμε να προσφέρουμε ως χώρα; Πέρα από τον ήλιο και την θάλασσα; Που είναι η δυναμικότητα μας; Που είναι η ταυτότητα μας και ποια είναι για την ακρίβεια; Πρέπει ο καθένας από εμάς να σκεφτεί τι είναι για αυτόν η Ελλάδα, τι εστί να είναι κανείς Έλληνας δίχως να κοκορεύεται ότι είναι καλύτερος από όλους και τι πρέπει να κάνουμε για να προστατέψουμε τα πιστεύω μας, αφού ξεκαθαρίσουμε πρώτα, ποια είναι αυτά…
Ειρήνη Α. Κουτάκη
Ιστορικός Διεθνολόγος
