Ύστερα από 14 ολόκληρα χρόνια στην ηγεσία του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας που πήρε τον Φεβρουάριο του 2008 το “δακτυλίδι” από τον Αλέκο Αλαβάνο, αποφάσισε, να εκλεγεί από τη βάση του κόμματος.
Και επειδή “παρθενογένεση” στην πολιτική δεν υπάρχει, ζήλεψε την επιτυχία Ανδρουλάκη και πρότεινε ο Πρόεδρος να εκλέγεται από τα μέλη του κόμματος, όπως και τα μέλη της Κ.Ε.
Ο Αλέξης Τσίπρας δυόμισι χρόνια τώρα έχει βαλτώσει. Η δημοτικότητα του έχει υποστεί μεγάλη φθορά, το κόμμα δεν κινείται και οι πολίτες μάταια περιμένουν να ακούσουν τι θα κάνει για την οικονομία, πως θα φέρει επενδύσεις, πως θα αυξήσει την παραγωγικότητα, αν θα μειώσει τους φόρους, πως θα αντιμετωπίσει την επιθετικότητα της Τουρκίας, την πανδημία, τον πληθωρισμό, την ακρίβεια.
Αντί για καθαρές κουβέντες οι πολίτες παρακολουθούν τελευταία -κυρίως μετά την εκλογή Ανδρουλάκη- σαν σε ασπρόμαυρη ταινία της δεκαετίας του 50, μια κόπια παλαιοκομματισμού, με τσαμπουκάδες, χυδαιότητες, ύβρεις, καταστροφολογία με τον κ Τσίπρα πρωταγωνιστή και τον κ. Πολάκη σε ειδικό ρόλο.
Ύστερα από δυόμισι χρόνια στο βάλτο του, και βλέποντας το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ να ανασυντάσσεται, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε πως κάτι πρέπει να κάνει.
Κάν’το όπως ο Ανδρουλάκης …
Αποφάσισε να ακολουθήσει το μοτίβο των ευρωπαϊκών κομμάτων στην Ε.Ε. της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που ανοίγονται στην κοινωνία. Πιστεύει πως μόνο έτσι θα ξεφύγει από τη μέγγενη των ιστορικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, θα ελέγξει πλήρως το κόμμα με την προεδρική “φρουρά” του και θα προχωρήσει σ ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών που θα του λύσει τα χέρια για να κάνει μια νέα αρχή.
Γιατί τώρα ; Διαπίστωσε πως μια ανοικτή διαδικασία εκλογής από τη βάση, όπως πρόσφατα έγινε στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ μπορεί να του δώσει αυτό που ζητά. Κυριαρχία στο κόμμα, συσπείρωση οπαδών και επικοινωνιακή κυριαρχία μερικών εβδομάδων.
Βεβαίως στην εκλογική διαδικασία θα συμμετέχουν μόνο τα 60.000 μέλη και όσοι εγγραφούν ως μέλη μέχρι να στηθούν οι κάλπες. Αν δεν γίνεις μέλος δεν μπορείς να ψηφίσεις σε αντίθεση με την ανοικτή προς την κοινωνία, εκλογική διαδικασία στο ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ όπου συμμετείχαν και οι φίλοι του κόμματος.
Το παράθυρο προς την κοινωνία έμεινε μισάνοιχτο. Ε όχι να μπει και πολύς αέρας. Μια φρεσκαδούρα φτάνει…ένα βαψιματάκι.
Μόνος υποψήφιος ο Τσίπρας;
Αν και όταν φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική διαδικασία, τότε πιθανόν να έχουμε τις εξής τρεις πιθανότητες μπροστά μας
-Να είναι ο κ Τσίπρας ο μοναδικός υποψήφιος, οπότε θα έχουμε μια επανάληψη της διαδικασίας, εκλογής του Γ. Παπανδρέου το 2004, που πρώτα πήρε το …δαχτυλίδι από τον κ. Σημίτη και κατόπιν έθεσε τη μοναδικότητα της υποψηφιότητας του στο κοινό του.
– Να κατέβουν μαζί του δυo ή τρείς fake υποψήφιοι, έτσι για τα μάτια του κόσμου.
– Να κατέβουν σοβαροί αντίπαλοι απέναντι στον κ Τσίπρα διεκδικώντας μερίδιο της κομματικής πίτας.
Μόνο στην τρίτη περίπτωση ίσως περάσει το μήνυμα, ότι η αριστερά δεν φοβάται τις εσωκομματικές δημοκρατικές διαδικασίες που αρνιόταν μέχρι σήμερα και που υιοθέτησε από τα, κατ’ αυτήν ”πουλημένα” κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.
Είναι όμως ικανή μια αλλαγή στη διαδικασία για την εκλογή αρχηγού να αλλάξει και το κόμμα που υποφέρει από άκρατο λαϊκισμό, από το διχαστικό “ή εμείς ή εσείς” και από εκδικητικότητα και παλαιοκομματισμό; Μπορεί αυτή η οπισθοδρομική “κομπανία” να αλλάξει τη μουσική της; Αυτό θα το δούμε σε μερικούς μήνες . Αλλά με πρώτο βιολί τον Πολάκη πολύ αμφιβάλλω.
Πηγή: afteroffice.gr
