Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με την πανδημία έχει επιδεινώσει την θέση των εργαζομένων και του λαού, που ούτως ή άλλως ήταν δύσκολη λόγω της χρόνιας ακολουθούμενης αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Η θεοποίηση από την σημερινή κυβέρνηση του τρίπτυχου «ατομική ευθύνη» – «ατομική ενοχή» – «ατομική λύση», δεν είναι διόλου τυχαία αφού προτάσσοντας την ατομική ευθύνη, επιδιώκει να εξαφανίσει από το κάδρο την κρατική ευθύνη.

Αυτήν την κρατική ευθύνη εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά δεν την αναζητούν σήμερα μονάχα στο επίκαιρο θέμα της προστασίας τους από την πανδημία με την επάνδρωση όλων των δημοσίων νοσοκομείων με προσωπικό και μέσα και άλλα μέτρα ασφάλειας , αλλά και για άλλα προβλήματα που οξύνθηκαν παραπέρα στην διάρκεια της πανδημίας και απαιτούν λύσεις εδώ και τώρα.

Ένα από αυτά είναι και οι «εκκρεμότητες» που αφορούν την πρώτη κατοικία, ενόψει κατάργησης της όποιας παρεχόμενης προστασίας από τις 30 Απρίλη, καθώς και της διαμόρφωσης από την κυβέρνηση του γενικότερου πλαισίου του πτωχευτικού κώδικα.

Μέχρι του χρόνου που γράφονται τα συγκεκριμένα, η κυβέρνηση με δεδομένες τις σημερινές συνθήκες, έχει ζητήσει από τους «θεσμούς» παράταση του υπάρχοντος πλαισίου μέχρι το τέλος του 2020, ενώ παράλληλα, εξετάζει το ενδεχόμενο ο νέος πτωχευτικός νόμος να ψηφιστεί ένα μήνα μετά τη λήξη της τρέχουσας κρίσης, με στόχο να εφαρμοστεί από 1/1/2021.

Σε κάθε όμως περίπτωση και ανεξάρτητα από τυχόν παρατάσεις, είναι ήδη «κλειδωμένο» από τη «μεταμνημονιακή συμφωνία» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους «θεσμούς» της ΕΕ, το ζήτημα της κλιμάκωσης των πλειστηριασμών. Απλά η κυβέρνηση της ΝΔ, με τις αναγκαίες προσαρμογές λόγω πανδημίας αξιοποιεί αυτήν την «κληρονομιά» των προκατόχων της και προχωρά περαιτέρω.

Τα στελέχη της και πριν ενσκήψει η πανδημία έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν, δηλητηριώδη προπαγάνδα, προετοιμάζοντας το έδαφος για την επέλαση στη λαϊκή κατοικία. Έλεγαν για παράδειγμα, ότι τα «κόκκινα» δάνεια «είναι ζημία για την οικονομία”, αποτελούν το «τελευταίο αγκάθι» που «κρατά την οικονομία καθηλωμένη, αδύναμη και αμφισβητούμενη» και ότι «αν η κατάσταση διευθετηθεί ομαλά, θα προσφέρει μοναδικές δυνατότητες αναγέννησης» της οικονομίας.

Βαφτίζουν δηλαδή έναν καραμπινάτο στόχο του κεφαλαίου, το πώς δηλαδή οι τράπεζες θα τροφοδοτήσουν με «ζεστό» χρήμα και φτηνό δανεισμό το νέο γύρο της καπιταλιστικής κερδοφορίας, ως υποτιθέμενο στόχο του λαού. Παράλληλα με την βρώμικη αυτή προπαγάνδα, προσπαθούν να υπονομεύσουν την αλληλεγγύη στα λαϊκά στρώματα που απειλούνται με ξεσπίτωμα, χαρακτηρίζοντας συλλήβδην «μπαταχτσήδες» όσους δεν «τακτοποιούν» τα χρέη τους, επειδή δεν έχουν και δεν μπορούν!

Κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το φόνο, για το πώς βρέθηκαν με το μαχαίρι στο λαιμό χιλιάδες υπερχρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά, έχοντας πληρώσει ήδη ένα σκασμό λεφτά σε τόκους και πανωτόκια για τα στεγαστικά τους δάνεια. Κάνουν πως δεν ξέρουν ότι η μεταβίβαση των υποχρεώσεων χιλιάδων δανειοληπτών από τις τράπεζες στα κοράκια των funds μοναδικό στόχο έχει να ξαλαφρώσει τους δικούς τους ισολογισμούς, την ίδια ώρα που εντείνονται οι εκβιασμοί στα λαϊκά νοικοκυριά για να πληρώσουν. Αυτούς τους εκβιασμούς η κυβέρνηση και τα επιτελεία της τολμούν να τους παρουσιάζουν ως …«συμφέρουσες προσφορές» (!) προς τις υπερχρεωμένες οικογένειες, που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.

Παραλλαγές της ίδιας αντιλαϊκής διαχείρισης εμφανίζουν ως «λύση» για τα «κόκκινα» δάνεια και άλλα κόμματα, ξαναζεσταίνοντας αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να ωφελούνται ταυτόχρονα οι τραπεζικοί – επιχειρηματικοί όμιλοι και τα χρεωμένα νοικοκυριά.

Εσχάτως πολιτικές δυνάμεις (ΣΥΡΙΖΑ–ΚΙΝΑΛ) αλλά και διάφοροι δημοσιολογούντες που παρουσιάζονται ως όψιμοι υπερασπιστές της προστασίας της πρώτης κατοικίας, βγάζουν σχετικά μανιφέστα που «πετούν την μπάλα στην κερκίδα», προκειμένου να μην μιλήσουν ή καλύτερα να συγκαλύψουν τις ευθύνες των αστικών κομμάτων που κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία χρόνια και σε αυτό το θέμα.

Ιδιαίτερα προκλητική είναι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανιστεί ως «προστάτης» τάχα των λαϊκών στρωμάτων που χρωστούν στις τράπεζες. Επί των ημερών του, η όποια προστασία στην πρώτη κατοικία δέχτηκε παραπέρα πλήγματα,  αφού από τη «σεισάχθεια» που διακήρυττε όταν ήταν αντιπολίτευση, πέρασε στη «μεταμνημονιακή εποχή» των μαζικών κατασχέσεων και πλειστηριασμών παίρνοντας όλα τα μέτρα.

• Δεν προχώρησε το 2014 στην παράταση της – περιορισμένης έστω – οριζόντιας προστασίας της πρώτης κατοικίας που ίσχυε μέχρι τότε ( Ν. 4224/2013 ) , με αποτέλεσμα η πρώτη κατοικία να προστατεύεται πλέον μόνο για αυτούς που έχουν υπαχθεί στο νόμο Κατσέλη.
• Τροποποίησε σε αντιδραστική κατεύθυνση το νόμο 3869/2010, για την προστασία των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων θέτοντας αυστηρότερες προϋποθέσεις και περιορισμούς για την ένταξη των οφειλετών σε αυτόν. (εισήγαγε την έννοια του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» και «κούρεμα» που ισοδυναμούσε με το ίδιο αποτέλεσμα αν η κατοικία έβγαινε στον πλειστηριασμό.
• Έφερε σημαντικές τροποποιήσεις στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ( Ν. 4512/2018),  περιορίζοντας σημαντικά τα δικαιώματα και ένδικα μέσα των οφειλετών ( σύντμηση προθεσμιών, κατάργηση ενδίκων βοηθημάτων, πολλαπλές κατασχέσεις στο ίδιο πράγμα κ.λ.π. ) και διευκολύνοντας με αυτόν τον τρόπο τις μαζικές κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς κάθε είδους.
• Καθιέρωσε τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και θέσπισε νέο «ιδιώνυμο» ποινικό αδίκημα  τις κινητοποιήσεις ενάντιά τους. 
• Ψήφισε τη διαδικασία του «εξωδικαστικού συμβιβασμού», που αφήνει ουσιαστικά απροστάτευτους την πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων εμπόρων και μικρών επιχειρήσεων, αφού σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, ελάχιστοι κατάφερναν να ολοκληρώσουν τη σχετική διαδικασία και να ρυθμίσουν τα χρέη τους. 

Από όλα τα παραπάνω και εν αναμονή των εξελίξεων που δρομολόγησε η πανδημία, ο λαός δεν πρέπει να ανεχτεί να πληρώνει είτε με την ατομική ευθύνη είτε με τους εκβιασμούς και τους πλειστηριασμούς το μάρμαρο των ελλείψεων στην δημόσια υγεία, της «εξυγίανσης» των τραπεζών και της χρηματοδότησης των επιχειρηματικών ομίλων, όπως πλήρωσε και παλιότερα στη διάρκεια της κρίσης, με τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τα άλλα προνόμια στις τράπεζες.

Τώρα είναι η ώρα να βρεθεί αυτός «στο πόδι», με οργανωμένη δράση μέσα από τα εργατικά σωματεία, τις ενώσεις των αυτοαπασχολούμενων και τους άλλους φορείς, κλιμακώνοντας τη μάχη για την προστασία της λαϊκής κατοικίας.

Μεγάλη συνδρομή και «όπλο» σ’ αυτόν τον αγώνα αποτελεί η ολοκληρωμένη πρόταση που έχει καταθέσει το ΚΚΕ, για μέτρα ουσιαστικής ανακούφισης των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, που έχουν επανειλημμένα απορρίψει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι στη Βουλή. Η πρόταση αυτή ξεκινώντας από το 2012 για την ανακούφιση των υπερχρεωμένων λαϊκών νοικοκυριών, προέβλεπε ουσιαστικό δραστικό κούρεμα των δανείων, απαγόρευση πλειστηριασμού της λαϊκής πρώτης κατοικίας και της επαγγελματικής έδρας των φτωχών αυτοαπασχολούμενων κ.α.

Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει οι εργαζόμενοι να βγάλουν τα συμπεράσματα τους και να αντισταθούν συνολικά στην νέα επίθεση στα δικαιώματα τους που περνάει και μέσα από τα κόκκινα δάνεια. Απάντηση στην αρπαγή της λαϊκής κατοικίας είναι η οργάνωση της αντεπίθεσης, για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες σε σύγχρονη και ασφαλή στέγη, σημαδεύοντας τον πραγματικό αντίπαλο: Το σύστημα που θυσιάζει τις κοινωνικές ανάγκες στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Γιάννης Κουρούκλης

Μέλος της Τ.Ε. Κεφαλονιάς και Ιθάκης του ΚΚΕ και Δημοτικός Σύμβουλος με την
Λαϊκή Συσπείρωση στον Δήμο Αργοστολίου