Όταν σχεδιάστηκε και οργανώθηκε το ΕΣΥ πριν σαράντα χρόνια ο στόχος και η προοπτική του ήταν η δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας στους ασφαλισμένους πολίτες εντός των δημοσίων νοσοκομείων και των υπολοίπων δομών του συστήματος.
Παρά την πραγματικά ανθρωπιστική του φιλοσοφία και διάσταση που όμοια τους δεν υπάρχει ίσως σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, δυστυχως από την αρχή έπεσε θύμα μικροπολιτικών κομματικών σκοπιμοτήτων ( αθρόες κατά περιοδους και χωρις προγραμματισμο προσληψεις προσωπικού , αδιαφανείς αξιολογήσεις ,υπερτιμολογήσεις, ανεξέλεγκτοι διαγωνισμοί και προμήθειες υλικών),
οι οποιες συνέχιζαν ανεξάρτητα από την αλλαγή των κυβερνήσεων μέχρι το πρώτο μεγάλο κράχ.
Τότε που τα ελλείμματα και τα χρέη από την κακοδιαχείριση και τις “εξυπηρετήσεις”οδήγησαν τα νοσοκομεία να μην έχουν ούτε γάζες στα εξωτερικά ιατρεία.
Μέσα στο σύστημα αυτό, όλα τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό που παρά την δυσανάλογα μικρή με την προσφορά τους αμοιβή , συνέχιζαν και συνεχίζουν να κοσμούν και να τιμούν τον εθνικό και δημόσιο χαρακτήρα του.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που το κράτησαν με νύχια και με δόντια όρθιο τα χρόνια του brain drain και της πανδημιας.
Δυστυχώς όμως μέσα στο σύστημα βρεθηκαν και επιβίωσαν και αρκετοί οι οποίοι θεώρησαν εξαρχης ως τρόπο ανταμοιβής τους τη ίδια τη λεηλασία του συστήματος και του ελληνα πολίτη,
( φακελάκια , μιζες από προμήθειες υλικών και φαρμάκων ,υπερτιμολογήσεις , υπερσυνταγογραφησεις κα)
Στην χώρα μας , δυστυχώς σε όλους τους τομείς του δημοσίου , δίνετε η δυνατότητα σε τέτοια άτομα να επιβιώνουν και να “λειτουργουν” απαξιώνοντας και διαλύοντας ότι καλό μπορεί να φτιαχτεί. Το ΕΣΥ θα αποτελούσε εξαίρεση ;
Κι έτσι ερχόμαστε σήμερα που ψηφίστηκε το νέο νομοσχέδιο για την υγεία, όπου μέσα από αυτό το νομοσχέδιο επιχειρείται κατά βάση να νομιμοποιηθεί ότι μέχρι τώρα ψιλό ατυπα γινόταν και απλά το κρύβαμε κάτω από το χαλί.
Ήδη τα προηγούμενα χρόνια, πολλές υπηρεσίες του αποψιλωμένου και υποχρηματοδοτουμενου ΕΣΥ μέσω ΣΔΙΤ( σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα ) είχαν παραχωρηθεί σε ιδιώτες( καθαριότητα , σίτιση, εργαστήρια ,τεχνική υποστήριξη, ασθενοφόρα) και μονο οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό διατηρούσαν ( κάποιοι τύποις) τον δημόσιο χαρακτήρα τους.
Τώρα όλα δειχνουν να παίρνουν τον ίδιο δρόμο.
Ίσως σε μια άλλη χώρα αυτό το νομοσχέδιο θα μπορούσε να λειτουργήσει θετικά ως προς τη στελέχωση, ιδιαίτερα των περιφερειακών νοσοκομείων δίνοντας ένα επιπλέον κινητρο προσληψης γιατρών σε αυτά.
Όμως στην Ελλάδα που ζούμε θα αποτελέσει κυριως νόμιμο μοχλό πίεσης στους ασθενείς να μετακινηθούν στον ιδιωτικό τομέα , ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα και στα μεγάλα νοσοκομεία ,πληρώνοντας νομίμως πια, έχουν δεν έχουν , την παρεχόμενη περίθαλψη τους , αναλαμβάνοντας το οικονομικό τίμημα που η πολιτεία μέχρι τώρα έπρεπε να τους εξασφαλίζει.
Κάπως έτσι αρκετοί νοσοκομειακοί γιατροί θα σταματήσουν να γκρινιάζουν , το κράτος δεν θα αναγκαστεί να αυξήσει όσο γενναία χρειαζεται τις δαπάνες για την δημόσια υγεία, ομως η δαπανη αυτή θα μετακυλήσει στον πολίτη με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ποιοι και πόσοι θα είναι ικανοποιημένοι από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ο καθένας μπορεί να εκτιμήσει.
Το βεβαιο είναι ότι θα υπάρξουν τριβές και προστριβές στην εφαρμογή του εντος και εκτος νοσοκομείων ,ο Έλληνας πολιτης με τα σημερινά οικονομικά του δεδομένα θα νιώσει υγειονομικά ακόμη πιο ανασφαλής και το ΕΣΥ θα πρέπει να αλλάξει όνομα , ίσως σε ΕΣ-ΣΔΙΤ.
