Μετά και από την τελευταία εκλογική διαδικασία ένα σημαντικό μέρος των πολιτών, ίσως σε κάποιες περιοχές οι περισσότεροι,προτίμησαν να απέχουν και να γυρίσουν ξανά την πλάτη στις εξελίξεις. Βέβαια αν και πλειοψήφισαν δεν θα κυβερνήσουν.
Γιατί όμως άραγε συμβαίνει αυτό;
Οι πιο πολλοί θεωρούν ότι κανένας δεν αξίζει την ψήφο τους και ότι όλοι είναι ανίκανοι και ακατάλληλοι. Αν δεχτούμε αυτήν την άποψη τι τελικά καταφέρνουν; Αυτό που καταφέρνουν είναι να συνεχίζουν “ακαταλληλοι” κατά αυτους, να κυβερνούν υπό την ανοχή των απεχόντων.
Κάποιοι άλλοι νομίζουν πως είτε ψηφίσουν είτε όχι το αποτέλεσμα και η πολιτική δεν αλλάζει.
Το δοκίμασαν;
Ή η σιγουριά τους πηγάζει από το γεγονός ότι και οι απέχοντες τελικά είναι ανάλογης ποιότητας και σκέψης με τους συμμετέχοντες;
Μια ακόμη κατηγορία συμπολιτών μας απέχει διότι όταν ψήφιζε προδόθηκε και απογοητεύτηκε από τις επιλογές της.
Ποιος φταίει όμως; Το πάθημα έγινε μάθημα; Ή το πάθημα έγινε άρνηση και παθητική αποδοχή της “μοιρας”;
Οι απέχοντες μου μοιάζουν σαν αυτούς που βλέπουν μια πυρκαγιά να πλησιάζει τη γειτονιά τους και φεύγουν από το σπίτι τους ελπίζοντας ο γείτονας να σβήσει τη φωτιά. Κι αν δε τα καταφέρει, φταίει ο γείτονας.
Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που δεν τους ενδιαφέρει καθόλου και τίποτα. Με αυτούς δεν θα ασχοληθώ ούτε εγώ.
Όπως και να έχει το πράγμα όμως,το βέβαιο είναι ,πως είτε μας αρέσει είτε όχι,οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι μας αποτελούν καθρέφτη της κοινωνίας μας. Η ποιότητα, το ήθος τους, η λογική τους αντανακλά αναλογικά όλους εμάς.
Αν η αναλογία αυτή δεν μας ικανοποιεί είναι επειδή κλεινόμαστε στο μικρόκοσμο μας και αν κάτι δε μας ταιριάζει το λέμε “ξένο” άσχετα αν το βιώνουμε καθημερινά.
Οι συμμετοχή μας, στις όποιες επιλογές καλούμαστε, δείχνει υπευθυνότητα και αγωνιστικότητα άσχετα με το αποτέλεσμα
Αντίθετα η αποχή δηλώνει ηττοπάθεια και εσωστρέφεια.
Η αποχή σε κοινωνίες που αναζητούν λύσεις και τομές σε σοβαρά ζητήματα λειτουργεί ως απόχη, σαν δίχτυ που εγκλωβίζει κάποιους και δεν τους αφήνει να ανοιχτούν στο πέλαγος, όσο βαθύ ή άγνωστο είναι αυτό.
Το σίγουρο είναι οτι το πλοίο από κάποιους πρέπει να κυβερνηθεί…
Φώτης Αυγουστατος
Μαιευτήρας Γυναικολογος
