Ευρεία συζήτηση πραγματοποιήθηκε στη σημερινή τακτική συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ιονίων Νήσων  για την προσωρινή διαχείριση των απόβλητων ελαιουργείων στην Περιφερειακή Ενότητα Κέρκυρας.

Το θέμα ήρθε σε συζήτηση ύστερα από εισήγηση του θεματικού Αντιπεριφερειάρχη Ενέργειας και Περιβάλλοντος Διονύση Τσούκα, ο οποίος ενημέρωσε το Σώμα εστιάζοντας στα εξής σημεία:

Η διάθεση των αποβλήτων των ελαιοτριβείων για υδρολίπανση δεν είναι δυνατόν να τύχει εφαρμογής στα νησιά μας, διότι λόγω της μορφολογίας σε συνδυασμό με το μικρό και κατακερματισμένο γεωργικό κλήρο και το μεγάλο αριθμό των ελαιοδένδρων 4.000.000 δεν κάνουν εφαρμόσιμη τη μέθοδο.

Η διάθεση των αποβλήτων μούργας σε εδαφοδεξαμενές σε συνδυασμό με τις τεχνικές προδιαγραφές που πρέπει να εφαρμοστούν επίσης δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα γιατί ένα μέσο ελαιοτριβείο παράγει ανά ελαιοκομική περίοδο περίπου 300 τόνους ελαιολάδου,

Όπως είπε το τελευταίο χρονικό διάστημα και ιδιαίτερα κατά την ελαιοκομική περίοδο 2017 2018 που διανύουμε ελέγχονται ως προς τη νομιμότητα τήρησης των περιβαλλοντικών όρων 25 ελαιοτριβεία από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Ωστόσο όπως διευκρίνισε το πρόβλημα είναι η αδυναμία συμμόρφωσης των ελαιοτριβείων με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο δεν είναι υλοποιήσιμο.

Την αγωνία τους για τη διαμορφωθείσα κατάσταση εξέφρασαν και αρκετοί ιδιοκτήτες των ελαιουργείων Κέρκυρας που συμμετείχαν στη συζήτηση τονίζοντας την αναγκαιότητα της παράτασης της ισχύουσας νομοθεσίας, διαφορετικά όπως ανέφεραν τα ελαιουργεία θα οδηγηθούν σε σταδιακό κλείσιμο με άμεσο «λουκέτο » σε 25 από αυτά μέσα στον επόμενο χρόνο, γεγονός που θα πλήξει ανεπανόρθωτα την αγροτική οικονομία κατά την επόμενη ελαιοκομική περίοδο, η οποία όπως αναμένεται θα είναι πάρα πολύ καλή.

Η εισήγηση του κ. Τσούκα για τριετή αναστολή της εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος προσαρμογής εγκρίθηκε ομόφωνα από το Περιφερειακό Συμβούλιο, ενώ στην τοποθέτησή του ο Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων Θεόδωρος Γαλιατσάτος τόνισε την αναγκαιότητα ύπαρξης εθνικής πολιτικής για το λάδι και τη λήψη πρωτοβουλιών σε συνεργασία με επιστημονικούς φορείς και άλλες περιφερειακές δυνάμεις ώστε να κατατεθούν προτάσεις, πάνω στις οποίες μπορεί να εδραστεί μια τέτοια πολιτική.