Την ημέρα μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αδωνις Γεωργιάδης, σχολίασε στο twitter: «Χθες οι βουλευτές του Σύριζα, ψηφίζοντας τις διατάξεις για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, τα καζίνα και την απεργία, απέδειξαν ότι δεν έχουν κανέναν απολύτως φραγμό για να κρατήσουν την εξουσία. Δεν σεβάστηκαν τίποτε από την υποτιθέμενη ιδεολογία τους. Να τους χαιρόμαστε».
Αν κάτι προκαλεί σύγχυση στο θέμα της ιδεολογικής συνέπειας του ΣΥΡΙΖΑ, είναι το γεγονός ότι μπερδεύουμε τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ με τις ιδεολογικές επιδιώξεις του. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του για την εξουσία χρησιμοποίησε όλα τα γνωστά προεκλογικά κόλπα της ελληνικής πολιτικής τάξης. Ως επί το πλείστον παροχές δεξιά και αριστερά, αλλά και μερικά φιλελεύθερα μέτρα, όπως η αύξηση του αφορολογήτου και η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ.
Ως κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εφαρμόσει ένα πρόγραμμα κρατισμού και αριστερής ιδεοληψίας. Το Μνημόνιο που εφαρμόζει δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια φορολογική εξόντωση του ιδιωτικού τομέα. Τις ελάχιστες μεταρρυθμίσεις που έχει συμφωνήσει να νομοθετήσει είτε δεν τις εφαρμόζει είτε τις μεταμορφώνει σε de facto αντιμεταρρυθμίσεις. Όχι μόνο δεν κάνει ιδιωτικοποιήσεις, αλλά επί της ουσίας έχει μπλοκάρει και αυτές που είχαν αναγγελθεί και ξεκινήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση. Κανένα κόμμα που έρχεται στην εξουσία δεν έχει τη δυνατότητα να πάρει αποφάσεις που είναι πάντοτε σε συμφωνία με τις ιδεολογικές αρχές του. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πετύχει έναν ιδιαίτερο υψηλό βαθμό ιδεολογικής συνέπειας που είναι συγκρίσιμη με αυτή του ΠΑΣΟΚ του ’81.
Εάν λάβουμε δε υπόψη τις συνθήκες, οι επιδόσεις του είναι καλύτερες από αυτές του ΠΑΣΟΚ του ’81. Ο ΣΥΡΙΖΑ στα τρία χρόνια έχει επιβάλει δισεκατομμύρια σε νέους φόρους, πραγματοποιεί δεκάδες χιλιάδες κατασχέσεις ιδιωτικής περιουσίας, έχει αυξήσει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων σχεδόν κατά 60.000, έχει ανοίξει τα σύνορα για τους λαθρομετανάστες και τις φυλακές για τους εγκληματίες, πολεμά τις παραδοσιακές αξίες στην εκπαίδευση και την Εκκλησία νομοθετικά και με υπουργικές αποφάσεις.
Αν ο κ. Γεωργιάδης θέλει να κατανοήσει τους αντιπάλους του, θα του πρότεινα τη νέα και εξαιρετική βιογραφία του Λένιν από τον Victor Sebestyen. «Η ικανότητα του Λένιν να δένει και να πλέκει πολιτικά, να αλλάζει κατεύθυνση όταν το θεωρούσε πρόσφορο, ήταν μια σταθερή πηγή έκπληξης για τους μπολσεβίκους, που ήταν λιγότερο τακτικά ευέλικτοι από αυτόν. Ήταν φανατικός, ήταν ιδεολόγος, αλλά στην επιδίωξη της εξουσίας ήταν ρεαλιστής – «η θεωρία είναι ζωτικής σημασίας για το έργο μας, αλλά δεν είναι Αγία Γραφή» είπε στους υποστηρικτές του.» Η Ελλάδα δεν θα είχε χρεοκοπήσει αν η λεγόμενη «Κεντροδεξιά» είχε την ιδεολογική συνέπεια, τη θέληση και τον ρεαλισμό της ελληνικής Αριστεράς.
