Μύστης τής Ελληνικής Σοφίας, είχε εντρυφήσει ήδη από νεαρή ηλικία στα έργα Ποιητών, Φιλοσόφων, Ιατρών, πως όπως των Ομήρου, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Ασκληπιού, Ιπποκράτη, Γαληνού, Φιλιστίωνα, Ευσεβίου, Διονυσίου και λοιπών, αλλά και των

χρησμών τής Κυμαίας Σίβυλλας και λοιπών.

Στάθηκε, ενώπιοντής αφρόκρεμαςτού πνεύματοςστηνΑλεξάνδρεια, μπροστάσε 150

Έλληνεςφιλοσόφους, που βρίσκονταν εκείγιά να την κατατροπώσουν, κ τους απέδειξε

πως ο ΙησούςΧριστόςείναι ο ΜόνοςΑληθινός‟Διόνυσος”,τήςψυχής μας ·

ο Νέος‟Απόλλων” κ Προαιώνιος, τήςζωής μας.

Βαπτίσθηκαν τότε αυτέςοι καλοπροαίρετες και ευθείεςψυχέςστοΌνομα Του, κι αμέσωςμετά -μετο μαρτύριο- στοΑίμα τους, κερδίζοντας τηνθέωση! Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς,  μέσ’την απεραντωσύνητων αιώνωντούμέλλοντος΄

Είχεχρησιμοποιήσει η Αγία Αικατερίνα, γνώστηςτήςΕλληνικής κ ΘεϊκήςΣοφίας,

τα ίδια τα λόγια τήςΕλληνικής, τονλεγόμενο ΣπερματικόΛόγο, γιά να τούς καταδείξει

τοότιοδηγούν,στονΙησούΧριστό και μόνον.

Τρανά παραδείγματα ΣπερματικούΛόγου, βρίσκονται κ μέσα στα θεατρικάκείμενα τωνΕλλήνωνΤραγικών, που επειδή η θεατρικήλειτουργία υπαγόταν στηνθρησκευτική, είναι

υποδειγματικά.

Όπως ας πούμεστις “Βάκχες” τούΕυριπίδη, όπου ο Διόνυσοςλέει :

Είμαι γιόςθεού και θεός ο ίδιος…από θεό πατέρα και θνητήμητέρα…στουςδικούςμουήρθα και οιδικοίμουδενμεδέχθηκαν…(!!!), Ευριπίδου “Βάκχες” (Πρλογος) ερχομυμαίας Σίβυλλας και λοιπόλογος),

που προεικονίζουνεύγλωττα τονερχομότούΥιούτούΘεού και Θεού.

Ή όπωςστις “Ευμενίδες” τούΑισχύλου, όπου ο Απόλλωνλέει :

“Όλα μπορεί να τα κάνει ο Πατέρας μου ο Δίας· ένα μόνο πράγμα δεν μπορεί να κάνει· ανάστασηνεκρών”…(!!!) Αισχύλου«Ευμενίδες» (στ.647-στ.651)

Είναι βέβαιο πως η Αγία Αικατερίνα θα χρησιμοποίησεκαι τα σημεία αυτάστηνμονομαχία της,  ως βαθύςγνώστηςτήςΕλληνικήςΣοφίας.

Αυτό που προκαλείεντύπωσηστον βίοτης, είναι ότιενώ κατάεκατοντάδεςμετέστρεφε

η στάση και ο λόγοςτης –όχιμόνοντων 150 φιλοσόφων που αναφέραμε- και έπεφταν από

τα μάτια τους τα λέπια τής αγνωσίας, και χωρίς να τούςσταθούνεμπόδια, η θέση, οιτίτλοι,

ο πλούτος, ή η “φωνήτήςλογικής”, προσχωρούσαν στιςτελετέςτούΕσφαγμένουΑρνίου,

κάποιοι“υπεύθυνοι”…“άρχοντες”… (…ακούγεται σχεδόνκωμικό),

έμεναν θλιβερά προσκολλημένοι, μέσα στον προσωπικότουςτάφο…

Γνωρίζουνάραγεκαι σήμερα οι Κατερίνες, ποιάςτεράστιας Αγίας, θεού κατάχάριν*,

τοόνομα φέρουν ;

*Έτσιονομάζει η Εκκλησία τούςΑγίους :Θεούς κατάχάριν·

πουδηλαδή η θέωσητούς χαρίσθηκε από τονΘεό, πουείναι Θεός κατάφύσιν·

από τηνφύσηΤου· πουμάλιστα επειδήείναι ΑληθινόςΘεός, η θυσιαστική ΠατρικήτουΑγάπη φθάνεισετέτοιο ασύλληπτοσημείοώστε να πει :

«Αλήθεια σας λέω, όποιος πιστεύεισεμένα, τα έργα πουκάνωεγώ θα τα κάνεικιεκείνος

και μεγαλύτερα απ’αυτά θα κάνει» (…!!!)

ΚατάΙωάννηνΕυαγγέλιο, κεφ.14, στίχ. 12

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος

Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός

Επί τούτου αποστέλλουμετοσημείωμα αυτότην επομένη.

Από τημιά η καταλυτικήδύναμη πουκρύβουνμέσα τους τα κείμενα τήςΕλληνικήςγραμματείας και σοφίας, και η οντολογική αναγκαιότητα για τηνδιάδοσητουςστα Έθνη·

κι απ’τηνάλλη ο εκπληκτικός, ποιητικός κ εικαστικός, στηνσφαίρα τού θαύματος υπερρεαλισμός, που αναδύουνοι βίοι προσώπων όπωςτήςΑγίας Αικατερίνης, τόσο,

ώστε μας κάνουν να αναφωνήσουμε “ΠοιόςΝταλί και ποιόςΠικάσσο;;;!!!” –τίτλοςσχετικήςομιλίας μας- καθιστούντέτοιεςγιορτές, όχιτυπικά επετειακές, μα υπερχρονικές.

Εξ’άλλουσεένα υπερχρονικό αεί, αναφέρεται και τοόνομα τήςΑγίας, πουσημαίνει,

αυτόν πουείναι πάντα καθαρόςνούς, σαν το καθαρόνερότής αληθινήςσοφίας.

Αεί – Καθαρός – Νούς  ≈  Αικατερίνα.