Του Παύλου Παπαδάτου
Όταν σε μία χώρα δεν υπάρχει αντιπολίτευση, είναι κακό πρωτίστως για τη χώρα, για τη δημοκρατία αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση, γιατί ουσιαστικά κυβερνά ανεξέλεγκτη, με όλες τις εις βάρος μας και εις βάρος της συνέπειες. Έτσι είναι… Αν ο δρομέας που προηγείται δεν ακούει την ανάσα του δρομέα που τον ακολουθεί, δεν έχει λόγο να επιταχύνει.
Έχω την εντύπωση ότι κανείς εκ των αρχηγών της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Η εναλλακτική λύση βρίσκεται, και θα πρέπει να βρεθεί, μέσα στην ίδια τη ΝΔ, η οποία όφειλε να είναι φυτώριο ηγετικών προσωπικοτήτων όπως και στο παρελθόν! Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τις συγκρίσεις μεταξύ Κυριάκου Μητσοτάκη, Κασσελάκη, Ανδρουλάκη, Βελόπουλου κ.ο.κ. και ας κάνουμε συγκρίσεις και με άλλες προσωπικότητες. Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι πολίτες δεν μπορούν να εκτιμήσουν το έργο της, κάνει λάθος. Οι πολίτες μπορούν και εκτιμούν και το έργο και τα “έργα” της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση απομάκρυνε τη ΝΔ από τον ιδεολογικό προσανατολισμό της και τις θεμέλιες αξίες πάνω στις οποίες ιδρύθηκε, με αποτέλεσμα ένα 14-16% των ψηφοφόρων της λαϊκής δεξιάς να είναι τόσο απελπισμένοι, ώστε να ψάχνουν πολιτικό καταφύγιο σε ιλαροτραγικούς πολιτικούς συνδυασμούς, στοιχιζόμενοι πίσω από αμφιλεγόμενες πολιτικές “προσωπικότητες”.
Επικοινωνιακές αστειότητες του τύπου ότι επιχειρηματικά συμφέροντα απεργάζονται σενάρια για να ρίξουν την κυβέρνηση, προσβάλλουν τη νοημοσύνη των πολιτών και γυρίζουν μπούμερανγκ στη φθίνουσα αξιοπιστία της, η οποία δικαιολογημένα βρίσκεται σε slipper effect.
Δεν πέρασαν ούτε δύο μήνες από το ψήφισμα-καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για έλλειψη κράτους δικαίου και το έγκυρο Politico μάς πληροφορεί ότι ο Ευρωπαίος εισαγγελέας βρίσκεται ξανά στην Ελλάδα για να εξετάσει πώς ένας μικρός αριθμός εταιριών έλαβε 2.5 δις ευρώ από το ταμείο ανάκαμψης. Τι ‘χες Γιάννη, τι ‘χα πάντα!
Την ημέρα που οι Τούρκοι μας απαγορεύουν να κτίσουμε μέσα στην καρδιά του Αιγαίου θαλάσσιο πάρκο για την προστασία των θαλάσσιων θηλαστικών – και εμείς τους “υπακούμε” – ο Υπουργός Εξωτερικών των έξι μιλίων, ομιλεί μέσα στο Υπουργείο Εξωτερικών προς τιμήν των ΛΟΑΤΚΙ της Θεσσαλονίκης (απίστευτα πράγματα) αποσπώντας το “μπράβο” του κυρίου Πατέλη! Δεν σταματάμε, λέω εγώ, να αγοράζουμε Phantoms και φρεγάτες και να ακούσουμε τον πρώην υπουργό, κύριο Συρίγο, που αποκάλεσε τη συνθήκη της Λωζάνης, άκουσον άκουσον, “παρωχημένη”! Αλλά έτσι είναι… όποιος μιλάει για ορθοδοξία -όπως εγώ- οικογένεια και εθνικά συμφέροντα είναι οπισθοδρομικός δεξιός. Όποιος μιλάει για ΛΟΑΤΚΙ, γάμους και υιοθεσίες ομοφυλοφίλων, κατάργηση της συνθήκης της Λωζάνης, χωρικά ύδατα 6 μιλίων κ.ο.κ., είναι “προχωρημένος δημοκράτης”…
Βαυκαλιζόμαστε ότι η Ελλάδα απέκτησε διεθνές κύρος και δεν μπορούμε όχι να επιβάλουμε, αλλά ούτε καν να πείσουμε τους Αλβανούς να αφήσουν ελεύθερο τον άδικα κρατούμενο Μπελέρη και αντί να έχουμε κάνει την Αλβανία δικό μας προτεκτοράτο, τη “στείλαμε” στην αγκαλιά των Τούρκων και την έχουμε κάνει φανατικό εχθρό μας. Αυτή και αν είναι διπλωματική επιτυχία! Αν κάνουμε τώρα και τον Μπελέρη ευρωβουλευτή, η εξωτερική μας πολιτική σίγουρα θα μπει στο βιβλίο Γκίνες!
Η κυβέρνηση εποχούμενη εκεί ψηλά, δεν “ακούει” τίποτε. Ακόμη και οι αλλεπάλληλες παραινέσεις του συνετού διοικητή της ΤτΕ προς την κυβέρνηση για αύξηση αποθεματικού και εξόφληση του δημόσιου χρέους, δεν εισακούγονται. Έτσι, η κυβέρνηση προχωρά σε αύξηση των δημόσιων δανείων και σε πληθώρα φοροαπαλλαγών και χορηγήσεων επιδομάτων, ώστε να βραβεύονται όλοι εκείνοι που ψευδώς δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα. Μία πολιτική που υποθηκεύει το μέλλον της χώρας αλλά και το μέλλον των επόμενων γενεών. Δυστυχώς ασχολούμαστε, ως συνήθως, μόνο με τις επόμενες εκλογές και γυρίζουμε τις πλάτες μας στις επόμενες γενεές αλλά και στο μέλλον της χώρας μας.
Σημείωση
Χαίρομαι που οι τράπεζες είναι κερδοφόρες, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτή η κερδοφορία είναι εις βάρος των καταθετών και όχι μόνο. Το επιτόκιο καταθέσεων είναι 3 έως 4 φορές χαμηλότερο από τον πληθωρισμό και το επιτόκιο δανείων είναι 5 έως και 15 φορές υψηλότερο από το επιτόκιο καταθέσεων!
Με άλλα λόγια, αντί οι τράπεζες να γίνονται αναπτυξιακός μοχλός, μετατρέπονται σε αναπτυξιακή τροχοπέδη. Οι τράπεζες οφείλουν να είναι πολύ πιο ευαίσθητες έναντι των καταθετών και των πολιτών, τη στιγμή την οποία είναι αυτοί που πληρώνουν τα δις των αναβαλλομένων φόρων τους, οι οποίοι ισοδυναμούν με το 56% των CET1 κεφαλαίων τους.
Σωστά, λοιπόν, ο κύριος Χατζηδάκης επεσήμανε ότι η κερδοφορία και η ευρωστία των τραπεζών δεν σημαίνει ασυδοσία και αυθαιρεσία, αλλά δεν μας είπε τι θα κάνει για να περιορίσει αυτή την ασυδοσία και φυσικά δεν μας είπε τι θα κάνει για τη στυγνή εκμετάλλευση εκ μέρους των τραπεζών, οι οποίες “εξαπάτησαν” τους δανειολήπτες με τα στεγαστικά δάνεια σε ελβετικό φράγκο και ο ένας μετά τον άλλον χάνουν τώρα τα σπίτια τους.
* Ο Παύλος Παπαδάτος είναι Επικοινωνιολόγος – Οικονομολόγος
