Πριν ακόμα προκηρυχθούν επίσημα οι εκλογές, ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει να ξεμένει από λύσεις. Η εκλογική στρατηγική του μέχρι τώρα, δεν έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική, καθώς δεν μπόρεσε να μειώσει αισθητά τη διαφορά με τη ΝΔ που προηγείται σταθερά κοντά στις 7 μονάδες, ούτε να πλήξει την εικόνα του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός.
Αν αναλογιστεί κανείς, πως βασική επιδίωξη του βαθέος συστήματος ΣΥΡΙΖΑ το 2022, ήταν η εξώθηση σε παραίτηση του κ. Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία με την υπόθεση των υποκλοπών και με την κατηγορία της συνταγματικής εκτροπής, τότε μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό, το πενιχρό αποτέλεσμα μιας σκληρά πολωτικής τακτικής που ακολούθησε και ακολουθεί η αξιωματική αντιπολίτευση.
Ούτε όμως και η προσπάθεια διεμβόλισης του κεντρώου χώρου, που υπήρξε κεντρικός στόχος του κ Τσίπρα μετά την επανεκλογή του στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αυτό δείχνουν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις και κυρίως η στοχευμένη έρευνα της Opinion Poll για το The TOC, στους κεντρώους, που συνήθως με τις μετακινήσεις τους κρίνουν τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Μακριά από τον ΣΥΡΙΖΑ ο μεσαίος χώρος
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας , οι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου, θα ψηφίσουν με βάση τα κριτήρια που βάζει στο τραπέζι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και όχι με αυτά που θέτει στο δημόσιο διάλογο ο Αλέξης Τσίπρας.
Θα αποφασίσουν με κριτήριο την οικονομία και την ανάπτυξη (36,5%), με τα εθνικά θέματα (22.6%) την ακρίβεια (22.1%) αλλά και το προφίλ του υποψήφιου πρωθυπουργού (22%).
Τα θεσμικά ζητήματα και η λειτουργία της Δικαιοσύνης που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ και αποτελεί και το κυρίαρχο σύνθημα του, “Δικαιοσύνη παντού” , απασχολεί μόλις το 7.8% των κεντρώων ψηφοφόρων, ενώ ακόμα λιγότεροι ασχολούνται με την υπόθεση των υποκλοπών. Μόλις το 1.3%.
Αυτή η ιεράρχηση των προβλημάτων, διατρέχει -ισως όχι με την ίδια ένταση – όλη την ελληνική κοινωνία, αλλά και σημαντικό τμήμα των αναποφάσιστων, σύμφωνα με τις μετρήσεις.
Με τη βασική δεξαμενή ψηφοφόρων αποκλεισμένη, ο βασικός στόχος, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που αναφέρεται συχνά στις ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα, βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα, εξ ου και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν αναλάβει στο δημόσιο διάλογο ,την υπονόμευση της αξιοπιστίας των μετρήσεων.
“Βουλιάζει” η κυβέρνηση “ηττημένων”
Η δεύτερη γραμμή άμυνας του, η προοπτική κυβέρνησης “προοδευτικών” δυνάμεων, ακόμα και ηττημένων “βουλιάζει” κι αυτή αφού δημοσκοπικά δεν βγαίνουν τα “κουκιά” .
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, δείχνουν πως απομακρύνεται το ενδεχόμενο να υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία τριών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜΕΡΑ 25 με τις εκλογές της απλής αναλογικής.
Η συγκρότηση, υποστηρίζουν οι δημοσκόποι, κυβέρνησης από την πρώτη Κυριακή χωρίς το πρώτο κόμμα, τη ΝΔ, δεν μπορεί να προκύψει, αφού το ΜΕΡΑ 25 δεν δείχνει πως μπορεί να μπει στη Βουλή και τα ποσοστά των δύο άλλων κομμάτων υπολείπονται, πολύ του στόχου.
Η “κυβερνησιμότητα” υπέρ Μητσοτάκη
Ένα άλλο στοιχείο που θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με τις έρευνες, είναι πως ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων, δεν θα πάει στη κάλπη με βάση τις παγιωμένες κομματικές και ιδεολογικές πεποιθήσεις του, αλλά θα επηρεαστεί η γνώμη του απο την κυβερνησιμότητα των δύο αρχηγών και την αξιοπιστία των υποσχέσεων τους.
Δυο τελευταίες δημοσκοπήσεις της Opinion Poll και της Alco επιβεβαιώνουν τις πιο πάνω παρατηρήσεις καθώς, η σχεδόν αμετάβλητη διαφορά των δύο κομμάτων γύρω στο 7% έχει να κάνει και με τη διαχειριστική εικόνα που παρουσιάζουν οι δύο αρχηγοί που αξιολογούνται εξίσου με βάση τη πρωθυπουργική τους θητεία.
Στην έρευνα της Alco, το 41% του δείγματος εκτιμά ότι τα πράγματα θα ήταν χειρότερα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και μόνο 25% καλύτερα.
Στην έρευνα της Opinion Poll τα αντίστοιχα ποσοστά είναι συντριπτικά, 54.8% χειρότερα και μόνο 12.8% καλύτερα.
Ζωντανό το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο
Οι επικοινωνιολόγοι επιχειρούν να ερμηνεύσουν τη διάρκεια της δημοσκοπικής υπεροχής του Κυριάκου Μητσοτάκη και της ΝΔ απο το 2016 μέχρι σήμερα.
Ορισμένοι από αυτούς επισημαίνουν το φαινόμενο της “αναστροφής”.
Απο το αντιευρωπαϊκό κύμα του δημοψηφίσματος του 2015 η κοινωνία έφτασε στη συγκρότηση ενος σταθερού ευρωπαϊκού πόλου με τα χαρακτηριστικα της ευρωπαϊκής φιλελεύθερης δημοκρατίας και οικονομίας που εκπροσωπεί κυρίως ο κ. Μητσοτάκης.
Τι μεσολάβησε γι αυτή τη μεγάλη κοινωνική, οικονομική και ιδεολογική στροφή που ξεκίνησε σιγά-σιγά το 2016; Η “Μεγάλη Απογοήτευση” από την αριστερή κυβέρνηση και φυσικά το 2015.
Η διακυβέρνηση της αριστεράς με τον κ. Καμμένο δεν στάθηκε στο ύψος των προσδοκιών των ψηφοφόρων της, τους απογοήτευσε και τους πόνεσε και το πέρασμα της άφησε βαθιές πληγές που ακόμα παραμένουν ανοιχτές.
Η αξιοπιστία της αριστεράς, το λεγόμενο “ηθικό πλεονέκτημα”, η προσμονή και η ελπίδα για κάτι διαφορετικό εξανεμίστηκαν.
Αντικαταστάθηκαν από τη ρητορική της καταγγελίας και του θορύβου – μοιάζει με το βοσκό που φώναζε συνεχώς “λυκος στα πρόβατα” μέχρις ότου κανείς δεν τον πίστευε.. Αυτός ο θόρυβος της διαμαρτυρίας χωρίς την απαραίτητη επένδυση σοβαρότητας, απλά γεμίζει τα κενά και τις προγραμματικές ελλείψεις του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχηγού του. Δεν βοηθά ούτε στην ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας ούτε προσφέρει την εικόνα ενος σύγχρονου κόμματος που ξέρει που πάει και τι θέλει να κάνει..
Κριτική με στα … λάθη του
Η εικόνα επιδεινώνεται, όταν βλέπουν οι πολίτες τον κ. Τσίπρα να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για την “προσωπική διαφορά” στις συντάξεις, που είναι δικό του κατασκεύασμα.
Όταν την κατηγορεί για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς που επί των ημερών του ψηφίστηκαν, υλοποιήθηκαν και “άνθισαν”, πάνω από 25.000 έγιναν, κάτι που είχε επισημάνει τότε ο κ.Λαφαζάνης και διώχθηκε ποινικά.
Όταν επιρρίπτει ευθύνες για βίαιη αναδιανομή πλούτου σε βάρος των ασθενέστερων, ξεχνώντας ότι ηθελημένα κατέστρεψε τη μεσαία τάξη -όπως οι ίδιοι έχουν δηλώσει- κι άφησε αλώβητους τους ολιγάρχες της χώρας.
‘Οταν ακολουθεί πάλι στο δρόμο μιας παροχολογίας χωρίς όρια και χωρίς κοστολόγηση των μέτρων.
Καθώς μπαίνουμε στην τελική φάση για τις εκλογές τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά για τη ΝΔ που βλέπει τον αντίπαλο της ήδη κουρασμένο από την πρόωρη προεκλογική εκστρατεία του.
Η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα να διεμβολίσει τον κεντρώο χώρο, τον οδήγησε σε αλλαγή τακτικής προκειμένου να συσπειρώσει όσους περισσότερους μπορεί από τους αριστερούς ψηφοφόρους του 2019 που είναι ευαίσθητοι σε ζητήματα λειτουργίας των θεσμών και υποκλοπών. (Ασχετα αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπονόμευσε και τη λειτουργία , ανεξάρτητων αρχών και της Δικαιοσύνης και παρακολούθησε δικά της στελέχη και το ΚΚΕ).
Η κοινωνική συμμαχία για την Ευρώπη, για την ανάπτυξη, την οικονομία και τις μεταρρυθμισεις είναι ισχυρή. Η ΝΔ στις δημοσκοπήσεις έχει περισσότερες εισροές από τον ΣΥΡΙΖΑ από ότι χάνει προς αυτόν , πρωτόγνωρο για κυβερνητικό κόμμα.
Στο ερώτημα ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέχει 14 μονάδες από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και προηγειται του κ. Τσίπρα επί οκτώ συναπτά έτη ανελλιπώς.
Η ΝΔ αν χάσει την αυτοδυναμία , θα τη χάσει, όχι από τον κ. Τσίπρα, αλλά από δικά της λάθη και δικές της αδυναμίες που με δυσκολία κρύβει εν όψει των διπλών εκλογών.
Απο την πλευρα του ο κ. Τσίπρας, έχει πολύ δουλειά μπροστά του αλλά μέχρι στιγμής, ούτε καν σύνθημα που να συγκινεί τους ψηφοφόρους δεν έχει βρει ακόμα.
Πηγη: TODAY FREE PRESS
