Η Εκκλησία της Κεφαλονιάς έχει στους κόλπους της δύο εκλεκτούς νέους, τους οποίους είχα την τιμή να έχω μαθητές μου, τον νέο Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Σισσίων π. Γεράσιμο Χαραλαμπάτο, από την προηγούμενη Κυριακή και τον διάκονο π. Γεώργιο Σταθούλη, από αυτή την Κυριακή που έγινε η χειροτονία του.

Θυμάμαι στο 2ο Γυμνάσιο Αργοστολίου, όταν κάναμε μια εργασία με τη Γ τάξη, “Ένας περίπατος στην Ιστορία της Κεφαλονιάς με οδοδείκτες κάποια προσκυνήματά της”. Ο Γιώργος έγραψε με μεγάλη επιμέλεια για την Ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Σισσίων. Την διαβάζω τώρα και συγκινούμε, γιατί το να είσαι καθηγήτρια και τα παιδιά να σου ανοίγουν την καρδιά τους αποκαλύπτοντάς σου τις κρυφές ευαισθησίες τους, είναι ένα μεγάλο δώρο και οφείλεις ένα ευχαριστώ για την τιμή.

Και η εργασία του Γιώργου τελείωνε με αναζήτηση μαρτυριών και από τους απλούς χωρικούς που η παράδοση έμενε ζωντανή μέσα τους:
“ Ήρτανε κάποτες να ληστέψουνε το μοναστήρι οι Βαρβαρέζοι. Πήρανε ό,τι ήτανε αξιζούμενο και μπορέσανε να το σηκώσουνε και τσου βουλήθηκε να πάρουνε και την Κυρά την Παναγιά μας, συχώρα μας. Την πήανε στην άμμο και την μπαρκάρανε σε μια γαλιότα. Έπειτα λύσανε σκοινιά και σηκώσανε άγκυρα και πανιά …
Μα η γαλιότα ούτε με το δυνατό αέρα, ούτε με το κουπί κουνούσε από τη θέση της.
Ψάξανε δεξά αριστερά μην έχει τίποτα και για ‘φκειο δεν κουνιέται Δεν μπόρειανε να καταλάβουν τι τρέχει.
Τη ξαλαφρώσανε πετώντας πράματα στη θάλασσα, μα η γαλιότα αυτού. Βολύμι εκεί στη θέση της. Τα βάνανε τότες με την Κυρά. Τση βάλανε φωτιά, μα δεν εκαιότουνε. Την ρίξανε στη θάλασσα οι αλειτρούητοι, μα δεν πήγε στο πάτο, αλλά το κύμα κύμα η Κυρά μας βγήκε στη στεριά και σταμάτησε στην άμμο.
Οι Βαρβαρέζοι σαν είδανε το θαύμα, τσο’ ‘πιασε τρεματούρα και του δώσανε που φύγει φύγει”.