Για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας μας, πρωθυπουργός που ηττάται, σε ευρωεκλογές, αναγκάζεται να παραιτηθεί και να προσφύγει, αμέσως σε εθνικές εκλογές.
Βεβαίως ο κ. Τσίπρας, πήρε μια βδομάδα παράταση ,από την ημερομηνία που ο ίδιος είχε προαναγγείλει, για να τακτοποιήσει «ημέτερους» και κάτι «μικροσυμφέροντα» στη Βουλή , αλλά δεν αποφεύγει το μοιραίο. Θα υποβάλει την παραίτηση του και θα ζητήσει το απόγευμα από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές στις 7 Ιουλίου, ώστε για πρώτη φορά επίσης, να έχουμε εκλογές μαζί με τα «μπάνια του λαού».
Λίγο αργότερα ο κ. Τσίπρας θα ανακοινώσει το προεκλογικό του πρόγραμμα. Κάτι καινούργιο θα πρέπει να πει, αφού το αρχικό αφήγημα του, της καθαρής εξόδου -το θυμάστε;- της προοδευτικής συμμαχίας , της πολιτικής υπέρ των πολλών και όχι των λίγων και των διλλημάτων διχασμού του ελληνικού λαού, προοδευτικοί από εδώ ακροδεξιοί από εκεί , απορρίφθηκαν παταγωδώς, σε τρεις κάλπες, από τους εκλογείς.
Με δεδομένη λίγο πολύ την ήττα του – την τέταρτη κατά σειρά- στις 7 Ιουλίου, το πρόγραμμα του και οι υποσχέσεις του, λίγη σημασία έχουν.
Δεν τήρησε τις υποσχέσεις που έδωσε το 2015 τότε που ανέβαινε στην εξουσία , τι αξία μπορεί έχουν, υποσχέσεις τώρα που φεύγει από την εξουσία.
Θα μπορούσε όμως, να κάνει αυτό που έκανε, ο Κώστας Καραμανλής του 2009 . Οδήγησε τη χώρα σε οικονομικά αδιέξοδα, αλλά στις εκλογές του 2009, έκανε το λιγότερο που μπορούσε .Δεν έταξε αυξήσεις σε κανέναν, δεν υποσχέθηκε δουλειές και μειώσεις φορολογίας.
Θα πείτε δεν είναι το ίδιο. Σωστά. Έχουμε όμως τον κ. Τσίπρα, που φόρτωσε στη χώρα, ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο, που καθυστέρησε έτσι την έξοδο μας από τα προγράμματα, που έχει δεσμεύσει τους επόμενους, με υπερπλεονάσματα και λιτότητα, για πολλά χρόνια, που έχει υποθηκεύσει τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια.
Και παράλληλα έχει ακολουθήσει, μια οικονομική πολιτική, που ορίζεται από την φορολογική αφαίμαξη των φυσικών και νομικών προσώπων, έχει εγκλωβίσει την ανάπτυξη, σε ισχνά ποσοστά γύρω και κάτω του 2%, τη στιγμή που η χώρα χρειάζεται ανάσες του 4% και εργασιακή πολιτική , που χαρακτηρίζεται, από την αλματώδη αύξηση των κακοπληρωμένων ευέλικτων μορφών εργασίας, παρά την αύξηση του κατωτάτου μισθού.. . Πάνω από 600 χιλιάδες εργαζόμενοι ζουν με μισθούς 300-400 ευρώ μικτά και άλλοι τόσοι έφυγαν στο εξωτερικό (αυτοί οι Έλληνες του εξωτερικού, που ψήφισαν στις ευρωεκλογές έστειλαν και το πιο ηχηρό μήνυμα στον κ. Τσίπρα . Έδωσαν στη ΝΔ 33,89% και στον ΣΥΡΙΖΑ 15,28%. Διαφορά πάνω από 18%).
Ο κ. Τσίπρας παίζει το απόγευμα, το τελευταίο του χαρτί. Σύμφωνα με πληροφορίες από τον σημερινό τύπο, δεν έχει πάρει το μάθημα του, θα βαδίσει πάλι την πεπατημένη της παροχολογίας. Ένα νέο πακέτο παροχών και υποσχέσεων και μεγάλων λόγων. «Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα».
