Η λέξη «αμερόληπτος» συνεπάγεται εγκράτεια και σύνεση, για τον λόγο αυτό περισσότερο δείχνει ν’ αρμόζει στους ανθρώπους που παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις παρά σε όσους ασχολούμαστε με τη γεύση.

Είναι δυνατόν, όταν δοκιμάζεις κάτι που σε ξεσηκώνει, να μένεις ασυγκίνητος; Δεν θέλεις, άραγε, να μοιραστείς τον ενθουσιασμό σου;

Ανθρώπινη αδυναμία ή όχι, εγώ δηλώνω ότι υπάρχουν οινοποιοί που υποκλίνομαι στο αποτέλεσμα της δουλειά τους, ακόμα κι όταν υπάρχουν αστοχίες. Ο λόγος απλός: τα όποια λάθη δεν προσπαθούν να τα καλύψουν με βίαιες παρεμβάσεις –δηλαδή να βιάσουν το κρασί− αλλά η επιμονή, η σκληρή δουλειά και ο χρόνος τούς κάνει καλύτερους.

Ένας οινοποιός που εκτιμώ αφάνταστα είναι ο Ευρυβιάδης Σκλάβος −Βλάδης για τους φίλους− από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Όταν παλιότερα εξέφραζα την αδυναμία μου για τα κρασιά του σε κύκλους οινόφιλων, αρκετοί με κοιτούσαν περίεργα για να καταλάβουν τι πρόβλημα είχα.

Τα χρόνια πέρασαν και χαίρομαι από καρδιάς που τα κρασιά του Βλάδη τα συναντώ όλο και πιο συχνά, σε σημεία που ποτέ δεν περίμενα. Γράφω αυτές τις γραμμές επηρεασμένος από ένα υπέροχο γεύμα στα Άργουρα που το Vino di Sasso, η αυστηρή Ρομπόλα του, απογείωσε όσα καλά ετοίμασε στην κουζίνα ο Νίκος.

Με αυτά τα λίγα, λοιπόν, και χωρίς άλλες κορόνες, σας προτείνω να δοκιμάσετε κάποιες ετικέτες που θα διευρύνουν τους οινικούς σας ορίζοντες.

Ευφράνωρ

Μοσχατέλα, Βοστιλίδι

Σε αντίθεση με τη διάσημη Ρομπόλα, σχεδόν όλες οι υπόλοιπες τοπικές ποικιλίες καλλιεργούνται στη δυτική πλευρά του νησιού, κυρίως στη χερσόνησο Παλλικής. Και αν το Μοσχάτο Κεφαλληνίας κερδίζει όσους αγαπούν τις εκρηκτικά αρωματικές ποικιλίες, η «ντροπαλή» Μοσχατέλλα έχει φινέτσα που ξεδιπλώνεται στο ποτήρι μας.

Το δύστροπο Βοστιλίδι δίνει ένταση κι έτσι έχουμε ένα χαρμάνι που πίνεται ευχάριστα ως απεριτίφ, συνοδεύει όμως αρμονικά ελαφρά γεύματα. Ίσως η καλύτερη εισαγωγή στα κρασιά του, με επιπλέον κίνητρο την προσιτή τιμή.

Vino Di Sasso

Ρομπόλα

Η Ρομπόλα είναι μια ποικιλία που με ιντριγκάρει. Σχεδόν όλες οι εμφιαλωμένες που δοκιμάζω κάθε χρόνο μού αρέσουν για διαφορετικούς λόγους η καθεμία.

Αν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια, αυτή με σιγουριά είναι του Σκλάβου, μια και η συμπύκνωση και η πολυπλοκότητά της την κάνουν ξεχωριστή. Και αν τα αρώματα εσπεριδοειδών και βοτάνων την κάνουν ελκυστική, η ορυκτότητα που ξεδιπλώνεται σταδιακά και η κοφτερή οξύτητα προκαλούν συγκίνηση.

Όπως το Ασύρτικο Σαντορίνης, έτσι και η Ρομπόλα δεν είναι η πιο φιλική ποικιλία για όσους δεν έχουν εξελίξει τη σχέση τους με το κρασί. Για τον λόγο αυτό προτιμήστε τη με φαγητό. Πιθανώς ένα ψητό ψάρι θα την αναδείξει και θα την απολαύσετε αληθινά.

Μεταγειτνιών

Βοστιλίδι

Βοστιλίδι από 100 ετών αυτόριζο αμπελώνα με πιστοποιημένη βιολογική καλλιέργεια. Ένα κρασί με εκφραστικά αρώματα ώριμων εσπεριδοειδών, ανθέων και φυτικές νότες. Πληθωρική γεύση, ελαφρά τανικό, με την οξύτητα να υποστηρίζει εντυπωσιακά το μαρμελαδένιο φρούτο και τις ξηροκαρπάτες νότες του βαρελιού.   Κατά τη γνώμη μου, η «ναυαρχίδα» των λευκών προτάσεών του. Αρέσει ή όχι, δεν μοιάζει με κανένα άλλο κρασί που έχετε δοκιμάσει. Αυτό από μόνο του αποτελεί κίνητρο για να το γευτείτε.

Οργίων

Μαυροδάφνη

Όταν πρωτοέβαλα σε λίστα και πρότεινα σε πελάτες να δοκιμάσουν «Οργίων του Σκλάβου», νομίζω ότι υπήρξαν περιπτώσεις που με παρεξήγησαν, σαν να ξεστόμισα ένα πρόστυχο υπονοούμενο. Δεν κάνω πλάκα, είχα πιάσει βλέμματα του τύπου «ας σοβαρευτούμε τώρα, κύριε».

Τέλος πάντων, όλοι όσοι το επέλεξαν έδειχναν ότι κάτι νέο ανακάλυπταν και αυτή είναι η μαγεία της Μαυροδάφνης, η διαφορετικότητα. Αρώματα δενδρολίβανου, δάφνης και μαύρης σταφίδας, με μπαχαρένιες νύξεις. Πλούσιο στόμα, καλή οξύτητα, βελούδινες τανίνες και μακρά επίγευση. Υπάρχει, άραγε, κάτι περισσότερο να αναζητήσουμε σ’ ένα ποτήρι κρασί;

 Ήδυς Ηλίου

Μοσχάτο Κεφαλληνίας

Επιδόρπιο με απολαυστικά αρώματα λουλουδιών, μαρμελάδας εσπεριδοειδών και νότες κάρδαμου και γαρίφαλου. Στο στόμα καραμέλα βουτύρου, γλυκό σταφύλι και διακριτική αίσθηση κανέλας. Δροσιστική οξύτητα που ισορροπεί τη γλυκύτητα και απαλή bitter αίσθηση που παρατείνει ευχάριστα την επίγευση.   Χρήσιμο είναι να θυμάστε πάντα τον κανόνα ότι τα επιδόρπια κρασιά πρέπει να είναι πιο γλυκά από το γλυκό που συνοδεύουν.

Πηγή: lifo.gr