Στις 12 Μαρτίου το 1993 ιδρύσαμε μαζί με τους φίλους και συνεργάτες μου την ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ στο Αργοστόλι. Ως εκκλησιαστική χορωδία και συντροφιά κανταδόρων υπήρχαμε από πριν και συνεχίζουμε να υπάρχουμε μέχρι και σήμερα, αλλά ως χορωδιακό σύνολο συναυλιών δραστηριοποιηθήκαμε από το 1994 ως το 1998, αφήνοντας ένα ισχυρό μουσικό στίγμα , αλλά κυρίως προσφέροντας στον τόπο μας  ωφέλιμα και ανεπανάληπτα  επιτεύγματα όπως ήταν

– η προσέλκυση 25 νέων τότε ανθρώπων στο χορωδιακό τραγούδι , οι    ικανότητες των οποίων  είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμες για τη δημιουργία μίας χορωδίας σήμερα

– η ανάδειξη καινούργιων , για εκείνη την εποχή , Κεφαλονίτικων

τραγουδιών, που τραγουδήθηκαν από χορωδιακές ομάδες τα χρόνια   που ακολούθησαν

– οι ηχογραφήσεις δύο δίσκων αριετών και καντάδας

Η κυριότερη όμως προσφορά είναι ότι έστω και για λίγο , ταρακουνήσαμε τα λιμνάζοντα νερά της τοπικής μουσικής και χορωδιακής δράσης.

Επιδιώκαμε πάντα να παρουσιάζουμε κάτι καινούριο και μουσικά αξιόλογο , ανεβάζοντας εμείς οι ίδιοι τον δικό μας προσωπικό πήχη και για το στόχο αυτό κάναμε πάντοτε τη maximum προσπάθεια. Δεν επιδιώξαμε ποσότητα και διάρκεια μέσα στο χρόνο , αλλά τη μέγιστη δυνατή μουσική ποιότητα , πάντοτε μέσα στα πλαίσια μιας ερασιτεχνικής δραστηριότητας. 

Όσοι συμμετείχαμε τότε σε εκείνη την προσπάθεια , νοσταλγούμε εκείνες τις αξέχαστες στιγμές , όταν μαγευόμασταν από την καλοκουρδισμένη φωνητική συνήχηση , που και μόνο αυτή ήταν αρκετή για να μας προσφέρει ικανοποίηση , ακόμα και όταν δεν υπήρχε συναυλία.

Αλλά νοσταλγούμε και τον ενθουσιασμό στα μάτια του κόσμου, όταν μας έδινε την αληθινή και όχι τυπική επιβράβευση και την αναγνώριση ότι ναι , κάτι καινούριο και αξιόλογο πάει να γίνει.

Νοσταλγούμε τα αστεία στις πρόβες , τα λίγα μας ταξίδια στην Ελλάδα όπου καταφέρναμε να επιβεβαιώσουμε ότι η Κεφαλονιά δικαίως έχει τη φήμη των καλόηχων και δουλεμένων χορωδιών , νοσταλγούμε την πρώτη συμμετοχή  Κεφαλονίτικης χορωδίας , της δικής μας Νεανικής, σε διεθνή διαγωνισμό με έντεχνο ρεπερτόριο στη Ρόδο.

Όλα αυτά , όλοι εμείς της τότε Κεφαλληνιακής χορωδίας , χαιρόμαστε που τα προσπαθήσαμε , τα πετύχαμε , τα ζήσαμε  και τα αφήσαμε παρακαταθήκη σαν πρότυπο είδους εργασίας,  αλλά και λυπόμαστε που μέχρι τώρα δεν υπήρξε το γόνιμο έδαφος στο νησί, για να συντηρηθούν και να επαυξηθούν.

Μια μέρα λοιπόν σαν τη σημερινή που ιδρύθηκε η ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ όλοι εμείς που συμμετείχαμε, δηλώνουμε ότι αν και για λίγο ,άξιζε να υπάρχει, γιατί ανέδειξε έναν αξιόλογο και επιτυχημένο τρόπο χορωδιακής ερασιτεχνικής πράξης και ομαδικής συνεργασίας.

Ο γράφων είχα όραμα , το Δ.Σ και οι χορωδοί ακολουθούσαν υπάκουοι και στήριζαν ακόμα και στα λάθη μου ακόμα και όταν διαφωνούσαν , και έτσι δημιουργήσαμε κάτι που ξέφευγε από τα τετριμμένα και θα αναφέρεται σίγουρα στο μέλλον ως αξιόλογο όχι επειδή υπήρξε για πολύ καιρό, αλλά επειδή όσο υπήρξε είχε ουσιαστική και όχι κατ’επίφαση,  καλλιτεχνική και κοινωνική προσφορά και από τα σπλάχνα του αναδείχθηκαν χορωδοί, μαέστροι και μουσικοί του τόπου.

Α.Γεωργακάτος