Ανάσα Χριστουγέννων… η Συμφωνία της Ζωής που αναιρεί την ανομία των συμφώνων συμβίωσης-επιβίωσης-αντιβίωσης κ.ο.κ….
της Χαράς-Ανδριανής Λιαναντωνάκη
Χριστούγεννα σε απόσταση αναπνοής και οι περισσότεροι Έλληνες παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τα πολλά και ποικίλα, αδιανόητα γι’ άλλες εποχές, τεκταινόμενα στην πατρίδα μας. Σχεδόν τρείς δεκαετίες μετά το ‘προφητικό’ εκείνο τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου με τον εύστοχο στίχο «φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα» καλούμαστε τώρα από την επίσημη πολιτεία να γίνουμε θεατές σε αυτό ακριβώς, ένα ετερόφωτο παρόν που επαγγέλλεται ένα άδηλο μέλλον. Άλλοι μας εξουσιάζουν: διεθνείς ενώσεις και οργανισμοί, funds, πολιτικοί, τράπεζες, εισπρακτικές εταιρείες, κοινοπραξίες που αγοράζουν τους πολύτιμους πόρους και τις υποδομές της χώρας μας, όσο-όσο τα λιμάνια, τα αεροδρόμια μας κ.ο.κ. Οι Ευρωπαίοι δανειστές μας συμπεριφέρονται ως να είμαστε αποικία τους: τρόϊκες ή κουρτέτα εισβάλλουν παντού ανεμπόδιστα στις δημόσιες υπηρεσίες μας για να ελέγξουν και να επιβάλλουν μέτρα επαχθή και δυσβάστακτα με ορίζοντα δεκαετιών ανασφάλειας για τον λαό μας, τοκογλυφικά δάνεια που κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους, καθορίζουν τους όρους και τις συνθήκες του δικού μας βίου, ερήμην μας, και μάλιστα με την προδοτική συγκατάθεση των πολιτικών μας, που τα ψηφίζουν με συνοπτικές διαδικασίες ‘υπερεπείγοντος’ ή ακόμη χειρότερα με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, καταργώντας έτσι κάθε επίφαση δημοκρατικών διαδικασιών. ‘Open societies’ τύπου Σόρος πίσω από την αυλαία των δρωμένων στο εσωτερικό της χώρας επεμβαίνουν ανοικτά για να μετρήσουν, ελέγξουν, χειραγωγήσουν τα προσωπικά και κοινωνικά δεδομένα εξαπλώνοντας περαιτέρω τη φτωχοποίηση και συρρίκνωση του Ελληνισμού σε πολλά επίπεδα· θαρρείς κάποιοι αφανείς ‘παίκτες’ υπερεπείγονται να αποκόψουν σύριζα τον μικρό αλλά ηρωϊκό και πιστό λαό μας από τις υγιείς, φωτοβόλες και γεμάτες χυμούς ζωογόνου προαιώνιου πολιτισμού ρίζες του, ξηλώνοντας τώρα μεθοδικά και δια νόμου τον πατροπαράδοτο ελληνοκεντρικό τρόπο του φρονείν και πράττειν.
Και οι ίδιοι οι λεγόμενοι Ευρωπαίοι εταίροι μας που, χάρις στο ευεργετικό, αθρόον και άπλετο φως του ελληνικού πολιτισμού απέβαλαν πολλά από τα μεσαιωνικά βαρβαρικά ήθη τους επιχειρούν τώρα με τον ολοένα συσκοτιζόμενο ευρωπαϊκό ορθολογισμό τους και την πολιτική ορθότητα να μας… αλλάξουν τα φώτα, με μέτρα ‘αναγκαία’, «παράλληλα», ‘προαπαιτούμενα’, κ.ο.κ. να μας κάνουν τον βίο αβίωτο -όχι μόνον τον εθνικό, αλλά και τον κοινωνικό, οικογενειακό, προσωπικό μας βίο. Αυτό δεν είναι απλός επηρεασμός ή προπαγάνδα· αποτελεί απευθείας παρέμβαση και παραβίαση του υπάρχοντος νομικού-θεσμικού πλαισίου, ιδίως σε ο,τι αφορά το οικογενειακό δίκαιο που εδώ και τώρα ζητείται η βίαιη ανατροπή του, για να μην πούμε ότι εντολοδόχοι έλληνες πολιτικοί συνεργούν στον βιασμό του κοινωνικού ιστού από πρωτοφανή, ανήκουστα ανοσιουργήματα γεννώντας εν μέσω Χριστουγέννων τερατώδη νομοθετήματα όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης …
Ζούμε … με κομμένους μισθούς και συντάξεις, κομμένα δώρα, κομμένες υποσχέσεις, κομμένα τα φώτα σε πολλά σπίτια, με χρέη που για τους περισσότερους είναι ασφυκτικά απειλώντας να κόψουν και τις βασικές δαπάνες, τα προς το ζην, όχι μόνον τα υλικά, αλλά και τα ψυχικά αποθέματα των ελλήνων. Ζούμε με κομμένη την ανάσα, μια ανάσα πριν τα Χριστούγεννα.
Ενώ σφίγγει κλιμακωτά ο κλοιός που επιβλήθηκε στην πατρίδα μας με τα απανωτά μνημόνια, σε λίγες μέρες ανατέλλει ο λυτρωμός, η μεγάλη δεσποτική εορτή της Χριστιανοσύνης.
Τα Χριστούγεννα έρχονται ολοταχώς, οι καμπάνες των εκκλησιών αντηχούν χαρμόσυνα. Το κοσμοσωτήριο γεγονός της Γέννησης του Θεανθρώπου αντηχεί ήδη στις καρδιές πολλών πιστών αλλά ….σιγάαααα η πατρίδα κοιμάται. Η πατρίδα μας αντί να γονατίζει εκεί, στο ταπεινό σπήλαιο της Γεννήσεως, σύρεται από τους πολιτικούς άρχοντες να προσκυνήσει χαμερπώς, σχεδόν χωρίς μνήμη – παραζαλισμένη από τον ορυμαγδό των βελών τριών διαδοχικών μνημονίων πάνω στο σώμα της ιστορίας και της ιδιοπροσωπίας της – αλλότριους θεούς, τα είδωλα των εθνών, τα ολοένα σκληρότερα, εκτρωματικά και απάνθρωπα «μέτρα σωτηρίας» των δανειστών της.
Έρχονται Χριστούγεννα και αλίμονο! ο ηρωϊκός αυτός λαός, που έδειξε τέτοια απαντοχή και ψυχραιμία σε ληστρικά εις βάρος του μέτρα, που ανέχθηκε τον εξευτελισμό της εθνικής κυριαρχίας του από βολεμένους ξένους ‘προστάτες’-τοκογλύφους και την κατασπίλωση της ένδοξης ιστορικής κληρονομιάς του άραγε καταλαβαίνει το νόημα της γιορτής ;…. Παρότι συνεχώς αιμορραγεί ο λαός μας και υποφέρει ως άλλος πολύπαθος Ιώβ, γυμνός επί κοπρίας καθηλκωμένος , καθηλωμένος για πολύν καιρό στην εντατική όπως και η πνέουσα τα λοίσθια εθνική οικονομία του, δείχνει να εξακολουθεί να μη θέλει χειρουργείο, να μην προστρέχει στον μόνο Ιατρό ψυχών και σωμάτων, στον Σωτήρα Χριστό, τον Ξένο, που όλους ανεξαιρέτως αγαπά και γι’ αυτό γιατρεύει, παρηγορεί σηκώνει όλων ημών τα φορτία, τον Αχώρητο που χωρείται, και χωρά την ανθρώπινη φύση, ενανθρωπίζεται, γεννιέται, σταυρώνεται, ανασταίνεται, ανασταίνει…
Αχ Ελλάδα, που εξακολουθείς να χορεύεις σε ξένους ρυθμούς, ξένους από το πρόσωπό σου, ξένους από τον Οικείο σου Ξένο, που αρκείσαι στα… αναλγητικά της εποχής, jingle bells και περιφέρεις τα γιορτινά στράς της απελπισίας σου ανάμεσα σε δρόμους με πολύχρωμα λαμπιόνια και φωτορυθμικά,
Αχ, έλληνα που ποικίλοι έμποροι των εθνών σου πουλάνε… φύκια για μεταξωτές κορδέλες κι εσύ αγοράζεις τα πιο σκληρά νέας γενιάς ή μάλλον νέας τάξης ναρκωτικά χωρίς να το ξέρεις: το αχαλίνωτο, το φιλήδονο, το ανώμαλο στο ονομάζουν «φυσιολογική ιδιαιτερότητα»… και το επενδύουν με ισχυρή νομοθετική κάλυψη από τη βουλή οσονούπω, ό μη γένοιτο! για να σε παραδώσουν στην πλήρη χειραγώγηση, στην αχαλίνωτη σαρκολατρία και σε κάθε αδιανόητη και βδελυκτή διαστροφή.
Ποιος διεστραμμένος νους, ποια σκιώδης ‘κατάσταση πραγμάτων’ επέλεξε αυτήν ακριβώς την χρονική συγκυρία, την πιο ιερή για την Ορθόδοξη Ελληνική οικογένεια εορταστική περίοδο του χρόνου, για να επιβάλλει δια νόμου μάλιστα την απόλυτη βεβήλωση του πατροπαράδοτου χριστιανικού ήθους, εμπαίζοντας χυδαία έτσι τον λαό και την κοινωνία μας;
Χριστούγεννα του 2015, 22 Δεκεμβρίου – η Ελληνική Βουλή ετοιμάζεται να ‘γιορτάσει’ τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης με σκοτεινά αποκυήματα και εκτρώματα: με τη μεγαλύτερη θεσμική τερατογένεση από καταβολής αυτής της περίφημης Ελληνικής δημοκρατικής πολιτείας, υπογράφοντας την πλήρη νομική κάλυψη της ανωμαλίας, ως έννομου αγαθού, τον βιασμό των φυσικών δεσμών της οικογένειας, την ακύρωση της ιστορίας και του διακριτού ρόλου των φύλων των γονέων…. Ακόμη δε χειρότερο είναι ότι, αν εγκριθούν οι προταθείσες στο νομοσχέδιο τροπολογίες, τότε με την ψήφιση του συμφώνου ελεύθερης συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια θα εγκριθεί και η παράδοση εμμέσως πλήν σαφώς αγνών παιδιών στην κηδεμονία αντι-οικογενειών, δηλαδή ομόφυλων ζευγαριών, που θα έχουν νόμιμα δικαιώματα στη ζωή τους…
Αξίζει να διαβάσουμε τη βαρυσήμαντη ανακοίνωση που πριν από λίγο εξέδωσε ο σεβαστός μητροπολίτης Πειραιώς για το διαβόητο «σύμφωνο συμβίωσης», με συγκλονιστικές πράγματι αποκαλύψεις για τις πραγματικές πηγές χρηματοδότησης των «παρελάσεων υπερηφανείας» των ομοφυλοφίλων (gay prides) και για τη σημασία του πρωτοφανούς αυτού πραξικοπήματος κατά της ζωής και της ευπρέπειας του ανθρώπινου προσώπου.
Η πίκρα σήμερα δεν έχει σύνορα.
Κάποιοι θέλουν να μην έχει σύνορα πια η Ελλάδα…
Σύνορα αξιών, αρετών, ηθών, παραδόσεων λειτουργούν μέσα μας ή γκρεμίζονται και μας γκρεμίζουν. Μας εξυψώνουν ή μας εξευτελίζουν και μας κάνουν χαμερπείς, ως λαό και ως ανθρώπους. Πολλοί και διάφοροι ψευτοπροοδευτικοί ακτιβιστές εμφανίζονται ως υπέρμαχοι των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», αλλά οι περισσότεροι αυτοδιαψεύδονται διότι αρνούνται την ανθρώπινη φυσιολογία και το μέτρο. Διάφοροι «διαφορετικοί» ξεχύνονται μισόγυμνοι στους δρόμους για να παρελάσει ενώπιον όλων η… ακαλαίσθητη πολύχρωμη αισθητική τους της σύγχυσης των φύλων, και διεκδικούν προνόμια έναντι του υπόλοιπου πληθυσμού, επισπεύδοντας τη φίμωση ουσιαστικά της βούλησης της πλειοψηφίας. Τάχα οικοδομούν τείχη προστασίας των μειονοτήτων, αλλά στην πραγματικότητα κατεδαφίζουν πυλώνες, οχυρά θεσμικά προστασίας της ανθρώπινης ζωής και φυσιολογίας κι έτσι ακυρώνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων ανεξαιρέτως. Τα τείχη αυτά του αδιανόητου νομοθετήματος για νομική κατοχύρωση της διαστροφής, που επαγγέλλονται ελευθερία στους ομοφυλόφιλους σήμερα, αύριο στους παιδόφιλους, στους κτηνοβάτες μεθαύριο δεν είναι τείχη ελευθερίας, μπορούν μόνον να μας εγκλωβίσουν ‘ανεπαισθήτως’ αλλά καίρια από τον έξω κόσμο … όπως έγραψε ο ποιητής Κώστας Καβάφης:
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα και υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη…
Α, όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω;
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω…
Οι Έλληνες χρειαζόμαστε όρια και όχι τείχη, διότι αυτά επανειλημμένα και πολυτρόπως αλώθηκαν στην ιστορία μας την πολύπαθη. Όρια προσωπικά, όρια εθνικά, όρια ηθικά στον προσωπικό και οικογενειακό μας βίο, στην κοινωνική συνύπαρξη, στην εθνική κυριαρχία.
Κάτι ακόμη: είναι άραγε τυχαίο που τα σύνορα της ελληνικής επικράτειας αυτή την ώρα είναι διάτρητα και που ακόμη δεν έχει ανακηρυχθεί η οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη); Είναι άραγε τυχαίο που η Ελλάδα αλλού αναβάλλει τον αυτοπροσδιορισμό της, αλλού τον αναθέτει σε έτερους και εταίρους και αλλού απεμπολεί εκουσίως τον έλεγχό της στην εθνική ιστορία της, στην Παιδεία και τη γλώσσα, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της;.
Χρειαζόμαστε όρια για να γνωρίζουμε ποιοι είμαστε. Χρειαζόμαστε σύνορα για… να συνορεύουμε, για να συνυπάρχουμε πραγματικά με σχέσεις καλής γειτονίας· χρειαζόμαστε όρια αυτοκυριαρχίας για να προασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία. Για να διασφαλίσουμε την ταυτότητά μας δεν χρειαζόμαστε νέου τύπου ταυτότητες, με μικροτσίπ· χρειαζόμαστε όρια προσωπικού ήθους, ελληνικής παιδείας, Όρθοδοξίας και φιλότιμου.
Αν αγαπήσουμε τη φύση μας, έτσι όπως μας έπλασε ο Θεός, τότε μπορούμε πράγματι να περιφρουρήσουμε το φωτεινό ήθος της ζωής που νικά το σκοτάδι της ανομίας, την ασφυξία, τη νέκρωση.
Σε λίγες γεννάται ο Χριστός, που είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή.
Χριστούγεννα σημαίνει να γεννηθεί αληθινά Εκείνος στις καρδιές μας. Εκεί δεν υπάρχουν όρια… Σύνορα η αγάπη Του δεν γνωρίζει! Ας σπεύσουμε εκεί όπου όπου γεννιέται ο Χριστός, όπου ο ίδιος Αυτός, ο Βασιλεύς των αιώνων, ράκει σπαργανούται, .
Χριστούγεννα σε απόσταση αναπνοής. Χριστούγεννα ασφυξίας ή αναπνοής;
Πνοή ζωής για όλους η δοξολογία που αναπέμπει η Εκκλησία μας στον Ουρανό που πανηγυρίζει και ενώνει όλους δια της Πίστεως, στέλνοντας μήνυμα αληθινής ειρήνης και καταλλαγής στους λαούς: άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται…
Ευλογημένα Χριστούγεννα!
