Του Αγγ. Αρτελάρη
(angelart8@gmail.com)
Η έντονη αποδοκιμασία προς την υπουργό των Εξωτερικών στην εκδήλωση της Αδελφότητας Κεφαλλήνων και Ιθακησίων, όπως με αναλυτικό τρόπο σας το μετέφερε την περασμένη Δευτέρα το «e-kefalonia.net», δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ούτε βέβαια, στρέφεται εξ ολοκλήρου εις βάρος της Μαριλίζας Ξενογιαννακόπουλου, η οποία αν εξαιρέσουμε τους τίτλους που κατέχει στο ΠΑΣΟΚ του μνημονίου και κατ΄ επέκταση στην κυβέρνηση, είναι συμπαθής και ένα αξιαγάπητο πλάσμα. Ένας πράος, ευγενής άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει προκαλέσει με τη συμπεριφορά του αλλά και δουλευταρού… Απλά έτυχε να βρίσκεται σε λάθος κυβέρνηση, το πιο ακατάλληλο τάιμινγκ…
Δεν συνηθίζουμε να γράφουμε απ’ αυτή τη στήλη την αγιογραφία κανενός, αλλά ούτε ν’ ασκούμε κριτική άνευ λόγου και αιτίας. Η Ξενογιαννακοπούλου συγκεντρώνει πολλά άκρως θετικά στοιχεία που θα χρησίμευαν σε άλλες εποχές, αλλά όχι, τη δεδομένη στιγμή. Το γεγονός ότι συμπεριλαμβάνεται στους ακραιφνείς Παπανδρεϊκούς ισοδυναμεί μ’ ένα βαρύτατο αμάρτημα για την πλειοψηφία των πολιτών τούτης της χώρας. Παρασυρθήκαμε όμως, μέσα στο χείμαρρο των πληροφοριών και των εξελίξεων που συμβαίνουν στη χώρα με συνέπεια να χάσουμε τον προσανατολισμό μας…
Το ζήτημα για εμάς δεν είναι η δεδομένη οργή του κόσμου από την αφόρητη ψυχολογική και συναισθηματική πίεση που ασκείται τα τελευταία δύο χρόνια από την Τρόικα και το ΔΝΤ.
Τουνατίον, προσπαθούμε ν’ ανιχνεύσουμε αν η ενέργεια των, ευτυχώς, λιγοστών Κεφαλλονιτών ή μη ήταν αυθόρμητη ή εσκεμμένη εντός της αιθούσης του θεάτρου «Ακροπόλ». Εν ολίγοις, αν υπήρχαν «κλακαδόροι» και «εγκάθετοι» οι οποίοι θα δημιουργούσαν ένα άσχημο κλίμα σε μια πολιτιστική εκδήλωση, στην οποία κλέβουν την παράσταση τα παιδιά που απαρτίζουν τα μουσικοχορευτικά τμήματα της Αδελφότητας. Κλακαδόροι οι οποίοι θα παρέσερναν ορισμένους παρευρισκόμενους στο χειροκρότημα των αρεστών και την αποδοκιμασία των υπολοίπων. Αν ρωτήσετε την άποψή μας θα σας απαντήσουμε θετικά και μάλιστα με κατηγορηματικό τρόπο, έστω κι αν σας σοκάρει η απάντηση. Όχι, βέβαια διότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών της απαξίωσης της χώρας μας, ούτε βέβαια επειδή δεν ανήκουν στην τάξη όσων προκάλεσαν με τη συμπεριφορά τους.
Όπως κάθε χρόνο παρευρεθήκαμε στην εκδήλωση και είμαστε αυτόπτες μάρτυρες των όσων έγιναν, εντός και εκτός αιθούσης. Τόσο οι δύο υπουργοί (Ξενογιαννακοπούλου, Αλεβιζάτος), όσο και ο βουλευτής του νησιού μας Σπύρος Μοσχόπουλος κατά την είσοδό τους αντιμετωπίστηκαν με ιδιαίτερη θερμότητα από την πλειοψηφία των παρευρισκόμενων και δεν βρέθηκε κάποιος να τους δημιουργήσει δυσάρεστο πρόβλημα. Μόλις όμως, ξεκίνησε η εκδήλωση και «έπεσαν τα φώτα» τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Πριν καλά – καλά προλάβει ν’ αναφέρει ο Βαγγέλης Σπαθής το όνομα της Ξενογιαννακοπούλου, οι αποδοκιμασίες άρχισαν. Ακροβολισμένοι «σκοπευτές» πυροβολούν τυφλά μες το πλήθος που «παγώνει». Μαζί και ο Σαμικός πρόεδρος της Αδελφότητας, ο οποίος δεν ανέμενε τέτοια αντιμετώπιση κάτι που είχε επισημάνει και στη συνέντευξη που παρεχώρησε στην ιστοσελίδα. Ήταν άλλωστε, μια εκδήλωση για τα 90 χρόνια ενός σωματείου, το οποίο παρουσιάζει ανελλιπώς έντονη κοινωνική και πολιτιστική δράση. Ενενήντα χρόνια παρήγε και εξακολουθεί να παράγει σημαντικό έργο που έχει να κάνει με τη διάδοση της κουλτούρας μας. Κι όμως…
Οι εμπνευστές της επίθεσης δεν σεβάστηκαν κατ΄ αρχάς έναν πολιτιστικό χώρο και εν καταχράστηκαν τη φιλοξενία που τους παρείχαν οι διοργανωτές. Θα μπορούσαν, κάλλιστα, να αντιδράσουν με οιονδήποτε τρόπο σε άλλους χώρους και όχι, τη στιγμή που πολυάριθμοι συμπατριώτες τους ανέμεναν να απολαύσουν τα μουσικοχορευτικά συγκροτήματα, τα ίδια μας τα παιδιά.
Και αν, εν κατακλείδι, θα θέλαμε να μιλήσουμε για το ποιος πραγματικά ευθύνεται για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας, πρέπει πρώτα να στρέψουμε το κεφάλι μας προς την καμπούρα που κουβαλάμε. Πρέπει πρώτα να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να σκεφθούμε αν κατά το παρελθόν πιέσαμε τους πολιτικούς να τακτοποιήσουν τα παιδιά μας στο δημόσιο, αν μας έσβήσαν κλήση όταν περάσαμε με κόκκινο, αν μας έκαναν παρανόμως μεταγραφή στο γιο ή την κόρη μας σε πανεπιστήμιο της αρεσκείας μας, αν αποκρύψαμε χρήματα από την εφορία, αν δεν λαμβάναμε αποδείξεις για τις αγορές μας, αν, αν, αν… Αν πράγματι, έχει συμβεί κάτι απ’ όλα αυτά, τότε είμαστε συνένοχοι. Η νοοτροπία που Αν όχι, τότε έχουμε κάθε δικαίωμα να διαμαρτυρόμαστε και μάλιστα σθεναρά…
ΥΓ. Για να μην υπάρχουν παρερμηνείες σε καμία περίπτωση δεν συμφωνούμε με τον ισχυρισμό του Πάγκαλου ότι «μαζί τα φάγαμε». Το ζητούμενο είναι η νοοτροπία που έχουμε αναπτύξει και η δημιουργία του πελατειακού πολιτικού συστήματος στο οποίο είμαστε στο επίκεντρο. Ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης και δράσης έχει μπολιάσει εδώ και δεκαετίες ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας.
ΥΓ. Οι πελατειακές σχέσεις εξακολουθούν να υφίστανται. Είκοσι εννιά βουλευτές αρνήθηκαν να ψηφίσουν νομοσχέδιο για την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακοποιών!!! Εν ολίγοις, εναντιώθηκαν στη σκέψη να δουλεύουν Δευτέρα και Τετάρτη απόγευμα, όπως και το Σάββατο, προφανώς εξυπηρετώντας τον πελατειακό «πάρε – δώσε».
