Από  την έναρξη του μνημονίου,  ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προειδοποιήσει ότι στόχος της τρόικας και του μνημονιακού προσωπικού δεν είναι ένα κράτος πιο λειτουργικό, πιο αποδοτικό, πιο αποτελεσματικό, στην υπηρεσία του λαού μας. Αντίθετα,  είναι ένα κράτος χωρίς κοινωνικές υπηρεσίες, χωρίς πολιτική απασχόλησης. Τα νησιά μας βιώνουν ήδη έντονα αυτήν την «αποψίλωση» των δημόσιων υπηρεσιών και αυτών της κοινής ωφέλειας.
Για να πιάσει τα νούμερα της τρόικας, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να στείλει στην ανεργία χιλιάδες εργαζομένους με διαδικασίες φαστ τρακ. Μοναδική της πυξίδα είναι οι απαιτήσεις των δανειστών, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στις δραματικές επιπτώσεις της μνημονιακής πολιτικής στην οικονομία και την κοινωνία. Όσο γίνονται πιο φανερά τα αδιέξοδα του προγράμματος, τόσο μεγαλώνει η μνημονιακή προσήλωση μιας κυβέρνησης της οποίας οι εκβιασμοί εναλλάσσονται με τα ψέμματα προς τον ελληνικό λαό.
Όλες οι τελευταίες παρεμβάσεις της δικομματικής κυβέρνησης,  καθώς και πρόσφατες δηλώσεις εκπροσώπων της τρόικας, επιβεβαίωσαν τον   ΣΥΡΙΖΑ. Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων είναι ο ο μικρός, σύμφωνα με δικά τους στοιχειά,  στην ευρωζώνη των 17 και την ΕΕ των 28, οι δαπάνες επί του ΑΕΠ για τους μισθούς είναι οι μικρότερες, η ποιότητα των υπηρεσιών είναι πάνω από τον μέσο όρο, σύμφωνα με δικά τους, πρόσφατα στοιχεία, στην ευρωζώνη και τον ΟΟΣΑ.
Ο εργασιακός μεσαίωνας σε δημόσιο και ιδιωτικό  τομέα, τα εργασιακά κάτεργα, η κατάργηση των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων  τον προσεχή Σεπτέμβρη,  η καθολική απαξίωση της χώρας και η καταστροφή όλων των μηχανισμών-εργαλειων μιας μελλοντικής αυτοδύναμης κοινωνικής ανάπτυξης,  με μοχλό το κράτος,  θα απορριφθεί από  τον λαό και την αριστερά. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται διαρκώς   για τη μεγάλη φυγή προς τα μπρος,  με ανάπτυξη,  αξιοπρέπεια και προοπτική.

Το πραγματικό δίλημμα είναι μνημόνιο ή δημοκρατία. Όσο συνεχίζεται ο ίδιος δρόμος της λιτότητας και του αυταρχισμού, δεν μπορεί να υπάρξει καμία προοπτική ανάπτυξης και ανασυγκρότησης, η δημοκρατία θα συρρικνώνεται, το κοινωνικό κράτος θα διαλύεται. Μόνο η ανατροπή της μνημονιακής πολιτικής και των εκφραστών και η στήριξη ενός προγράμματος ανασυγκρότησης της οικονομίας και προστασίας των ασθενέστερων στρωμάτων, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση.