Ο Σολωμός έμεινε σε πολύ μικρή ηλικία ορφανός και το 1808 έφυγε για σπουδές στην Ιταλία, μαζί με τον δάσκαλό του Ρώσση. Το 1815 πήρε το απολυτήριο από το λύκειο της Κρεμόνα και στη συνέχεια πήρε το πτυχίο της Νομικής.
Παράλληλα, όμως άρχισε να γράφει στίχους και να έρχεται σε επαφή με εξαίρετους φιλοσόφους και εκπροσώπους της λογοτεχνίας.

Το 1818 ήρθε η ώρα να επιστρέψει στη Ζάκυνθο. Εκεί παρέμεινε για 10 χρόνια και ξεκίνησε να γράφει τα πρώτα του στιχουργήματα στα ελληνικά.

Το πρώτο εκτενές ελληνικό ποίημά του και πλέον γνωστό είναι ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν από το οποίο καθιερώθηκε ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας. Ακολούθησαν «Η καταστροφή των Ψαρών», «Η Φαρμακωμένη», «Ο Λάμπρος», «Εις Μοναχήν», «Ο Κρητικός», «Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι», «Ο Πορφύρας».

Στα τέλη του 1828 ο Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα, όπου συνέχισε την ενασχόλησή του με την ποίηση.

Στις 3 Φεβρουαρίου του 1849 παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Σωτήρος, διότι «με την ποίηση του διέγειρε τα αισθήματα του λαού στον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία».

Πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου του 1857 στην Κέρκυρα, ύστερα από αλλεπάλληλες εγκεφαλικές συμφορήσεις. Τα οστά του μεταφέρθηκαν το 1865 στη Ζάκυνθο και τοποθετήθηκαν αρχικώς σ’ ένα μικρό μαυσωλείο στον τάφο του Κάλβου.

ΠΗΓΗ: sansimera.gr