Όταν το 3ο Γυμνάσιο πραγματοποίησε εκδήλωση (21 Ιούνη 2012) για να τιμήσει Κεφαλονίτες στιχουργούς, με τα παραπάνω λόγια ξεκινήσαμε το αφιέρωμά μας στο Νίκο Σουρή, που πια δεν είναι κοντά μας, με την έννοια της φυσικής, βιολογικής παρουσίας. Γιατί, καταθέτοντας κομμάτια της ψυχής του στον λόγο του, πεζό και ποιητικό, έχει το προνόμιο που έχει όποιος αφήνει πίσω του τέτοιες – αξιόλογες – παρακαταθήκες: να είναι παρών ες αεί μέσα από τους στοχασμούς του, όποτε τους τραγουδάμε και τους διαβάζουμε.
Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, και για όσα μας άφησε και για όσα μοιράστηκε μαζί μας κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας, αφιερώνουμε τη Λίστα του 3ου Γυμνασίου για το Μάη – Ιούνη στο Νίκο Σουρή.
Λίστα του 3ου Γυμνασίου για τον Μάη – Ιούνη
ΒΙΒΛΙΑ: «Το τελευταίο αγώνισμα του δεκάθλου», ένα βιβλίο για τον Αντώνη Τρίτση. Δύο οραματιστές, ο Σουρής – συγγραφέας και ο Τρίτσης – πρωταγωνιστής συναντιούνται σ’ αυτόν τον καρπό ενός πνεύματος βαθύτατα ποιητικού και πολιτικοποιημένου. Ένα βιβλίο – μάρτυρας της βαθιάς ανθρωπιστικής και δημοκρατικής συνείδησης του Σουρή, γραμμένο με πένα που κάθε λέξη την βαφτίζει στο νάμα της ποίησης, άρα του πάθους και του οράματος. Άλλωστε, όταν τον ρωτήσαμε ποιο ήταν το μεγαλύτερο κοινό του όνειρο με τον Αντώνη Τρίτση, μας απάντησε (και φυσικά χειρόγραφα): «Μα ποιο άλλο; Το όνειρο μιας ανθρώπινης, ελεύθερης, δίκαιης κοινωνίας. Το πανανθρώπινο όραμα που ολοένα τσακίζεται, συντρίβεται, βουλιάζει, μα πάντοτε αναδύεται υπέρλαμπρο μέσα απ’ το αίμα. Ομολογώ πάντως ότι αυτό που πάνω απ’ όλα μ’ εγοήτευσε και με συγκίνησε ήταν το όραμα της αναγέννησης του επτανησιακού πολιτισμού».
ΠΟΙΗΣΗ: Ιδιαίτερη – πρωταγωνιστική, κυρίαρχη η θέση της στο έργο, στο στοχασμό, στην ψυχή του Νίκου Σουρή. Ο ίδιος μάς έγραψε: «Δεν είμαι ποιητής. Ούτε καν στιχουργός. Προσπάθησα να γράψω κάποιους στίχους, στο χειμαζόμενο νησί, στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Βασανισμένος ανάμεσα στην ιδεατή Κεφαλονιά που είχα πλάσει στο μυαλό μου και την «υπαρκτή», που βίωνα επώδυνα».
Πάντως, όσο και να μην αυτοχαρακτηρίζεται ο Σουρής ποιητής, ο λόγος του, και στο πεζό και στους στίχους του, είναι έμπλεως αισθαντικότητας. Οι στίχοι του με εικόνες λεπτοδουλεμένες, που μαρτυρούν πίστη στην ιερή δύναμη της λέξης. « Τα λόγια έχουν δύναμη ακατανίκητη» μας έγραψε μεταξύ άλλων. Μύθοι και ιστορίες, καημός και πάθος παντρεύονται στην ποίησή του:
«Η Αριάδνη σου ´δωσε τότε το νήμα
κι ένα μαντήλι από το δάκρυ της νωπό
μου ´μαθε ο Όμηρος τη λέξη και το ρήμα
για να σου πω πόσο πολύ σε αγαπώ»…
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: «Κάποια λυπημένα απομεσήμερα και μερικά κρύα βράδια του χειμώνα, μπεκροπίνοντας με τον εξαίσιο μουσικό και ακριβό φίλο, Διονύση Φραγκόπουλο, σκαρώσαμε λίγα χειροποίητα τραγούδια»: η απάντηση του Νίκου Σουρή σε ερώτηση μας για το πώς γεννήθηκαν τα τραγούδια του.
Εσείς που διαβάζετε τούτο το αφιέρωμα στο συμπατριώτη μας να ξέρετε πως θα προσφέρετε δώρο πολύτιμο στην ψυχή σας, αν απολαύσετε τα μελοποιημένα από τον Διονύση Φραγκόπουλο ποιήματα του Ν. Σουρή «Ιόνιο» και «Ελένη σ’ ελέγαν».
