Η αλήθεια είναι ότι η βάση της Δημοκρατίας είναι η αξιοπρέπεια, αφού σου επιτρέπει να εκφράσεις ελεύθερα τη γνώμη σου, η οποία επηρεάζει το όποιο τελικό αποτέλεσμα της κάθε εκλογικής αναμέτρησης.
Το Δημοψήφισμα αποτελεί μία ιδιαίτερα ευαίσθητη λειτουργία του Δημοκρατικού πολιτεύματος, αφού σου δίνει τη δυνατότητα, να «βοηθήσεις» με την άποψή σου αυτόν που ήδη έχεις επιλέξει για να σε κυβερνήσει και δυσκολεύεται να το πράξει.
Το μεγαλείο της Δημοκρατίας είναι ότι δεν δημιουργεί εχθρούς, υπερπατριώτες, καλούς ή κακούς, έξυπνους ή παλαβούς, αφού αποδέχεται επί ίσοις όροις κάθε ψήφο και στο τέλος όσοι επιβεβαιώθηκαν με την επιλογή τους χαίρονται και όσοι μειοψήφησαν, λογικά αποδέχονται το αποτέλεσμα και εύχονται «να τα καταφέρει» ο εκλεγμένος Κυβερνήτης.
Φυσικά, ό,τι συμβαίνει σε κάθε Οικογένεια, Σύλλογο, Επιμελητήριο, Κοινοτικό ή Δημοτικό Συμβούλιο συμβαίνει και σε μία Κυβέρνηση.
Υπάρχουν Αρχές, Κανόνες, Νόμοι, Υποχρεώσεις , διαφορετικές απόψεις και όλοι τους σέβονται, υπό ένα βασικό όμως όρο αξιοπρέπειας, … «να υπάρχει ειλικρίνεια»!
Βασική Αρχή της μεγάλης Ευρωπαϊκής Οικογένειας, που γεφυρώνει διαφορετικούς πολιτισμούς, ιστορία, εκπαίδευση και οικονομία είναι ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη και η διαρκής συνεργασία μεταξύ κυρίως των Ηγετών των Χωρών που απαρτίζουν το Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τόσο σε προσωπικό όσο και θεσμικό επίπεδο.
Θεμιτό είναι ο κάθε Κυβερνήτης, μικρού ή μεγάλου κράτους να σκέφτεται ή ακόμα και να επιθυμεί να αλλάξει την ….Ευρώπη, τον κόσμο, τα πάντα ….αφού όμως εκπληρώσει με επιτυχία πρώτα αυτό για το οποίο ο κόσμος τον υπερψήφισε, δηλαδή να εξασφαλίσει ασφάλεια και εδαφική ακεραιότητα της Χώρας του και πρόοδο, ευημερία και αξιοπρέπεια στους κατοίκους της, είτε τον τίμησαν με την επιλογή τους είτε όχι.
Όταν αδυνατεί να το καταφέρει, φρόνιμο είναι να μην καταφεύγει σε σενάρια συνομωσίας, ύπουλων σχεδίων ανατροπής του ή σεναριολαγνίας, όπου βλέπει κάθε άλλη άποψη ως εχθρική για την πατρίδα, αλλά να διερευνά στον ίδιον και στο στενό ή ευρύτερο πολιτικό του περιβάλλον τους λόγους και τα αίτια της αδυναμίας και συντόμως να τους αποκαθιστά.
Πολύ περισσότερο, εάν ο Κυβερνήτης έχει άποψη για ένα θέμα, στην προκείμενη περίπτωση η επιλογή του «ΟΧΙ», τότε για ποιο λόγο θέτει τη διαδικασία του Δημοψηφίσματος ? Από ανασφάλεια ή για συνενοχή ?
Ολοκληρώνοντας, και επειδή όπως φαίνεται η έννοια της Αξιοπρέπειας έχει διαφορετική ερμηνεία από άνθρωπο σε άνθρωπο, υποστηρίζω το «ΝΑΙ», γιατί επιθυμώ να συνεχίσω να ανήκω στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, αλλά με Ευρωπαϊκής αντίληψης, συμπεριφοράς και παιδείας Πολιτικούς, ανοιχτές Τράπεζες, συνέπεια στις Εθνικές δανειακές μου υποχρεώσεις και απεριόριστο σεβασμό απέναντι στις Ηγεσίες και τους κατοίκους των γειτονικών Χωρών.
Η Ελλάδα προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια με πρωτοβουλία του Αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1981. με το επιχείρημα, που έγινε αποδεκτό, ότι δεν είναι δυνατόν να απουσιάζει από την Ευρώπη η Χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, τη Φιλοσοφία, τις Επιστήμες και τον Πολιτισμό.
Τα επιχειρήματα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν.
Ευάγγελος Κεκάτος
