Ενα νέο σημαντικό αρχαιολογικό εύρημα έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη της προϊσταμένης της ΙΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Αγγελικής Κοτταρίδη στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας.

Πρόκειται για έναν ασύλητο κιβωτιόσχημο τάφο ο οποίος βρέθηκε στον χώρο του νεκροταφείου των τύμβων, όπου η αρχαιολόγος και υπεύθυνη του αρχαιολογικού χώρου της Βεργίνας συνεχίζει την ανασκαφή που είχε ξεκινήσει από το 1949 ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος.

Το εύρημα επιβεβαίωσε σε τηλεφωνική μας συνομιλία χθες το βράδυ η ίδια η αρχαιολόγος, προσθέτοντας ότι πρόκειται για ένα ακόμη εύρημα από τα πολλά και σημαντικά που έχει δώσει μέχρι τώρα το μακεδονικό νεκροταφείο των τύμβων και όπως είπε, η εκτίμησή της είναι πως χρονολογείται στον 4ο αιώνα π.Χ.

Μέσα στον κιβωτιόσχημο τάφο που ανοίχθηκε χθες το πρωί βρέθηκαν ένα επίχρυσο χάλκινο στεφάνι, πολλά χάλκινα σκεύη καθώς και πολλά πήλινα.

Η Αγγελική Κοτταρίδη αναφέρθηκε σε χαμηλούς τόνους στο νέο εύρημα, τονίζοντας ότι πρόκειται για μία ευχάριστη εξαίρεση, αφού η νεκρόπολη των Αιγών λεηλατήθηκε από τους Γαλάτες μισθοφόρους του Πύρρου το 276 π.Χ. και σπάνια βρίσκονται αδιατάρακτες ταφές.

Σύμφωνα με την εκτίμησή της, ο νεκρός είναι άνδρας που πέθανε στα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ αν όλα πάνε καλά τα ευρήματα θα παρουσιαστούν στην πρώτη μεγάλη έκθεση για τα εγκαίνια του νέου μουσείου των Αιγών.

Το νεκροταφείο των τύμβων βρίσκεται στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο των Αιγών (Βεργίνα), ανάμεσα στα χωριά Βεργίνα και Παλατίτσια, και καλύπτει μια μεγάλη έκταση σχεδόν 500 στρεμμάτων. Οπως σημειώνει η Αγγ. Κοτταρίδη, 540 ταφικοί τύμβοι συνθέτουν την καρδιά του αρχαιολογικού χώρου των Αιγών και προσφέρουν μια μοναδική άποψη για τη αυθεντική μορφή που είχε ένα μακεδονικό νεκροταφείο στην αρχαιότητα.

Ο Μ. Ανδρόνικος ήταν αυτός που ξεκίνησε τις ανασκαφές στο νεκροταφείο των τύμβων και το 1961 δημοσίευσε τα πορίσματά του. Οι παλαιότεροι τύμβοι ανάγονται στον 11ο αιώνα π.Χ., ενώ η κύρια χρήση του τμήματος αυτού της νεκρόπολης χρονολογείται στην Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (10ος – 7ος αιώνας π.Χ.), την εποχή που συντίθενται τα ομηρικά έπη. Επίσης ένα μεγάλο μέρος των τάφων χρονολογείται στον 4ο και τον 3ο αιώνα π.Χ.

«Ο χώρος οργανώνεται με αρχαίους δρόμους και μονοπάτια, στις δύο πλευρές των οποίων υψώνονται οι χαμηλοί τύμβοι που πολλές φορές σχηματίζουν ομάδες, δηλώνοντας ίσως συγγενικές ή ευρύτερες σχέσεις. Ορισμένοι τύμβοι επαναχρησιμοποιούνται τον 4ο αιώνα π.Χ.», όπως σημειώνει η αρχαιολόγος.

Πολλές ταφές
Κάθε τύμβος σ’ αυτό το μεγάλο νεκροταφείο καλύπτει συνήθως περισσότερες από μία ανδρικές και γυναικείες ταφές, που πιθανότατα ανήκαν σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Οι νεκροί συνοδεύονται συνήθως από διάφορα κτερίσματα -όπλα από σίδηρο σε αντρικές ταφές, κοσμήματα από χαλκό ή άλλα πολύτιμα ή ημιπολύτιμα υλικά σε γυναικείες, και ντόπια χειροποίητη ακόσμητη και τροχήλατη γεωμετρική κεραμική.

Ο μεγάλος πλούτος και ορισμένα αντικείμενα-σύμβολα, όπως ένα χάλκινο διάδημα με το ηλιακό σύμβολο και οι τριπλοί δίδυμοι χάλκινοι πελέκεις που βρέθηκαν σε μερικές γυναικείες ταφές, δείχνουν ότι εδώ τάφηκαν και πρόσωπα με ιδιαίτερα σημαντικά, ίσως ιερατικά αξιώματα. Μερικοί τύμβοι καλύπτουν και ταφές του 4ου αι. ή των ελληνιστικών χρόνων, που ανήκαν σε νεκρούς προερχόμενους από τις φτωχότερες τάξεις. Οι ευπορότεροι θάβονταν τα χρόνια αυτά σε κτιστούς κιβωτιόσχημους τάφους, ενώ οι ευγενείς και οι βασιλιάδες στους μεγάλους μακεδονικούς τάφους.

Πηγή: ethnos.gr