Απεβίωσε σε ηλικία 81 ετών ο Σπύρος Βουτσινάς, πρόεδρος της Atlantic Bank, στο νοσοκομείο Mount Sinai της Νέας Υόρκης όπου νοσηλευόταν τις τελευταίες μέρες. Υπήρξε από τους κορυφαίους στον οικονομικό και τραπεζικό τομέα, ενώ η ανάμειξη και η δράση του στα ομογενειακά κοινά ήταν πολύχρονη και πολύτιμη και έτυχε πολλών βραβεύσεων και διακρίσεων. Ο αείμνηστος ήταν το σύμβολο και το παράδειγμα επιτυχίας και πραγματοποίησης του αμερικανικού ονείρου, καθότι κατόρθωσε και αναδείχθηκε με τις δικές του δυνάμεις και αξίες. Ηταν αφοσιωμένος σύζυγος, αγαπημένος πατέρας, στοργικός παππούς, ειλικρινής φίλος. Καταλείπει την σύζυγό του Αριστέα, τις θυγατέρες του Ευγενία και Χριστίνα με τους συζύγους τους Πίτερ Κλόουζ, και Νικόλαο Καφέ, τα εγγόνια του Οουν, Σελέστε, Ολιβερ και Λέξινγκτον και εκατοντάδες φίλους και γνωστούς. Ηταν από τους πλέον ένθερμους αναγνώστες και υποστηρικτές του «Εθνικού Κήρυκα» με μακρά σειρά ετών, ενώ έδινε το παρών στις δεξιώσεις και εκδηλώσεις στα κεντρικά γραφεία της εφημερίδας μας στην Αστόρια.
Ηταν υπερήφανος για την ελληνική του κληρονομιά την οποία προήγαγε με κάθε τρόπο και μέσον, ενώ ήταν από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της Ομογένειας, και είχε βοηθήσει εκατοντάδες ομογενών να προοδεύσουν και να ανελιχθούν επαγγελματικά και οικονομικά, διατηρώντας τις πόρτες και τις δυνατότητες της Atlantic Bank ανοικτές στους ομογενείς ακόμα κι έπειτα από την αγορά της από την αμερικανική τράπεζα Νθ\« York Commmunity Bancorp Inc» (NYCB).
Σε μία από τις γενικές συνελεύσεις του Συλλόγου Ιδιοκτητών Ακινήτων είχε τονίσει πως «είμαι υπερήφανος για την πορεία της Atlantic Bank γιατί όχι μόνο δεν κλονίστηκε από την κρίση, αλλά διπλασίασε τα έσοδα και συνάμα διατήρησε και αναβάθμισε τους δεσμούς με την Ομογένεια». Είχε υπογραμμίσει ότι οι σχέσεις του με τον όμιλο «Νθ\« York Commmunity Bancorp Inc» (NYCB) έχουν βάθος χρόνου διότι υπήρξε σύμβουλός της και ότι όταν πλέον η Εθνική Τράπεζα αποφάσισε να προβεί στην πώληση της θυγατρικής της έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαδικασία. Παράλληλα, τόνισε ότι δεν ήταν τυχαίο το γεγονός ότι ο όμιλος ανέθεσε στον ίδιο τα καθήκοντα του προέδρου και του διευθύνοντα συμβούλου, αλλά δείγμα της αποφασιστικότητάς του να διατηρήσει το όνομα και τους δεσμούς της τράπεζας με την ελληνοαμερικανική κοινότητα. Είχε πει πως «καταφέραμε να διατηρήσουμε αναλλοίωτο τον χαρακτήρα της και μπορώ μετά βεβαιότητας να σας πω ότι η Atlantic Bank τώρα είναι πιο συνδεδεμένη με την ελληνοαμερικανική κοινότητα και ότι τώρα πλέον έχει μεγαλύτερες δυνατότητες να την εξυπηρετήσει και να την βοηθήσει». Είχε αναλάβει την προεδρία της Atlantic Bank στις 28 Απριλίου του 2006.
Το σκήνωμα του μεταστάντος θα τεθεί σε κοινό προσκύνημα σήμερα Δευτέρα 28 Απριλίου από τις 7 έως τις 9 το βράδυ στο νεκροπομπείο Massapequa Funeral Home, South Chapel, το οποίο βρίσκεται στη διεύθυνση 4980 Merrick Road, Massapequa Park, NY. Επίσης, το προσκύνημα του σκηνώματός του θα συνεχιστεί και αύριο Τρίτη στο ίδιο νεκροπομπείο από τις 2 μέχρι τις 4 το απόγευμα και από τις 7 μέχρι τις 9 το βράδυ, ενώ η νεκρώσιμη Ακολουθία του θα τελεστεί την Τετάρτη στις 10 η ώρα το πρωί στον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου 110 Cathedral Avenue, Garden City, N.Y. και θα ακολουθήσει ο ενταφιασμός του στο κοιμητήριο Greenfield Cemetery στο Uniondale, NY.
Αντί ανθέων οι επιθυμούντες να τιμήσουν τη μνήμη του μπορούν να στείλουν χρηματικές δωρεές για την επανοικοδόμηση του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου στην πόλη Μέρικ ο οποίος ως γνωστόν καταστράφηκε από πυρκαγιά:
Saint Demetrios Greek Orthodox Church 24 Kenny Avenue Merrick, NY 11566.
Ο αείμνηστος Σπύρος Βουτσινάς γεννήθηκε στην Κεφαλονιά. Ο πατέρας του έφυγε από τη ζωή όταν ήταν πολύ μικρός και η χήρα μητέρα του ανέλαβε να μεγαλώσει αυτόν και την αδελφή του η οποία διαμένει στην Ελλάδα.
Σε παλαιότερη συνέντευξή του στον «Εθνικό Κήρυκα» είχε πει πως «ήταν δύσκολα χρόνια. Η Κεφαλονιά, όπως και όλη η Ελλάδα είναι σήμερα πιο ανεπτυγμένη και καλύτερη απ’ ό,τι ήταν παλαιότερα. Εκείνη την εποχή ήταν δύσκολη η οικονομία, ενώ υπήρχαν χίλια δυο προβλήματα από τον πόλεμο και τους σεισμούς του 1953 που είχαν πλήξει τα Επτάνησα. Τα πράγματα ήταν ακόμα δυσκολότερα, όταν δεν έχεις πατέρα». Από τους μεγάλους σεισμούς καταστράφηκε, εντελώς, το πατρικό τους σπίτι. Ερχόμενος στη Νέα Υόρκη πήγε αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (NYU) και τέλειωσε Λογιστικά. Σπούδασε επίσης Βusiness Law στο Lasalle, Computer Science στο RCA, Mortgage Economics στο Wharton, και Banking and Finance στο Brown Graduate School. Κατόπιν, εργάστηκε ως τραπεζικός στην Harlem Savings Bank την οποία το 1984 ονόμασε Apple Bank και την έβαλε στο Χρηματιστήριο.
Με την πολύχρονη πείρα του στα Οικονομικά, ο αείμνηστος Σπύρος Βουτσινάς πίστευε ότι η καλύτερη επένδυση είναι στην Παιδεία.
Ηταν μέλος του Συλλόγου «Αίνος» των καταγομένων από την Κεφαλονιά, καθώς και μέλος της κοινότητας του Αγίου Δημητρίου στο Μέρικ του Λονγκ Αϊλαντ. Με τη σύζυγό του, Αριστέα, η οποία κατάγεται από την Εύβοια, απόκτησαν δύο κόρες, την Τζιν και την Χριστίνα.
Ανθρωπος με ευγένεια και καλλιέπεια ψυχής θυμόταν πάντοτε με αγάπη και σεβασμό τη μητέρα του, της οποίας ο θάνατος τον είχε συγκλονίσει. Είχε πει στον «Ε.Κ.» πως «ήταν και μάνα και πατέρας για εμένα και την αδελφή μου. Βέβαια, τα χρόνια εκείνα στο νησί υποφέραμε όλοι, αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να μας βοηθήσει. Οταν πέθανε νέα το 1970, από καρκίνο, μας πόνεσε πολύ».
Στην ίδια συνέντευξη με την οποία είχε κοσμήσει το εβδομαδιαίο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα» το 2008 είχε κάνει ένα ξεδίπλωμα ψυχής για την ελληνικότητα και τα ελληνικά ήθη και έθιμα τα οποία κρατούσε στο σπίτι τους. Είχε πει πως «ήμουν πάντα με τις τράπεζες, σε αμερικανικό περιβάλλον, αλλά δεν έπαψα να είμαι Ελληνας. Ημουν περισσότερο παραγωγικός στην εργασία μου και γι’ αυτό πέτυχα μέσα στο αμερικανικό επιχειρηματικό περιβάλλον».
Πίστευε ότι όταν μεγαλώνει κανείς, επιστρέφει συνήθως, στις ρίζες του. Είχε πει πως «το βλέπω αυτό στον εαυτό μου περισσότερο τώρα, απ’ ό,τι όταν ήμουν νέος. Τότε με συνέπαιρναν άλλα πράγματα, γιατί τότε έπρεπε να προσπαθώ για να ζήσω μέσα σ’ ένα ξένο περιβάλλον. Στο σπίτι μας μιλούσαμε Ελληνικά. Η μεγάλη μου η κόρη μεγάλωσε με τη μητέρα μου που της μιλούσε μόνο Ελληνικά. Αλλά, μέναμε πάντα στο Λονγκ Αϊλαντ, όπου δεν υπήρχαν και πολλοί Ελληνες. Το περιβάλλον, λοιπόν, που μεγάλωσαν ήταν αμερικανικό. Παρόλα αυτά, τα Ελληνικά τους είναι καλά και αγαπούν την Ελλάδα, πράγμα που είναι σημαντικό για μας. Το ότι μας αρέσει η Ελλάδα, και αισθανόμαστε ότι το σπίτι μας είναι εκεί, είναι μεγάλο πράγμα. Εδώ, μπορεί να το πουλήσω το σπίτι μου, αλλά στην Ελλάδα δεν το πουλάω. Είναι οι ρίζες και η βάση μας».
Υποστήριζε πάντοτε με θέρμη ότι πρέπει να κρατάμε τη γλώσσα, τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά μας. Συνήθιζε να λέγει πως «παρατηρείται, τα τελευταία χρόνια, ότι ο κόσμος, γενικώς, επιστρέφει πίσω στις ρίζες του» και τόνιζε πως «αυτό συμβαίνει περισσότερο με εμάς, γιατί ως Ελληνες πρέπει να είμαστε πιο ενωμένοι, για να κρατήσουμε τους εθνικούς μας δεσμούς σε μια ξένη πατρίδα. Φέτος το καλοκαίρι, όπως και κάθε χρόνο, παραθερίσαμε με τα εγγόνια μου στην Ελλάδα και περάσαμε θαυμάσια». Υπογραμμίζεται ότι η πιο μεγάλη του χαρά ήταν όταν τα καλοκαίρια επισκεπτόταν την Κεφαλονιά και απολάμβαναν τις όμορφες παραλίες και τις οικογενειακές συναθροίσεις.
Για τη νεολαία της Ομογένειας τόνιζε ότι «διαθέτει ευφυία και μόρφωση. Οπου και να κοιτάξεις στις μεγαλύτερες εταιρείες, θα συναντήσεις στελέχη πού είναι ελληνικής καταγωγής. Το αμερικανικό σύστημα δεν δίνει τίποτε σε κανένα, χωρίς ανταμοιβή. Αυτό σημαίνει ότι για να αναγνωριστούν οι Ελληνες αυτοί, έχουν κάτι περισσότερο από τους άλλους να προσφέρουν. Δεν νομίζω ότι τα νέα παιδιά πηγαίνουν πίσω στις ίδιες επιχειρήσεις των πρωτοπόρων ομογενών».
Η συμβουλή του προς τους νέους της Ομογένειας, ήταν μία: «Να μορφωθούν και να είναι εργατικοί και ηθικοί για να κερδίσουν τη ζωή με την προσπάθεια και τον κόπο τους».
Οντας ο κατ’ εξοχήν άνθρωπος στο χώρο της οικονομίας, των τραπεζών, των δανείων και των επενδύσεων, πίστευε ότι «η πιο σημαντική επένδυση είναι στην Παιδεία» και πάντοτε τόνιζε «και κάνουν πολύ καλά, εκείνοι που κάνουν δωρεές για την Παιδεία. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και πρέπει να βρίσκουν μιμητές».
Ηταν αισιόδοξος για το μέλλον της Ομογένειας. Ελεγε πως «βλέπουμε τα τελευταία κυρίως χρόνια αρκετή νεολαία στις εκκλησίες μας, και αυτό είναι πολύ ευχάριστο. Η καινούργια γενιά είναι κοντά στην οικογένεια και στην Εκκλησία. Θαυμάζω την καινούργια νεολαία και πιστεύω ότι η Ομογένεια είναι σήμερα πιο ισχυρή, απ’ ό,τι παλαιότερα».
Ενιωθε μία βαθιά ευχαρίστηση γιατί όπως έλεγε «έχω καλά παιδιά» και τόνιζε πως «αν δεν υπήρχαν τα παιδιά μου, θα ήμουν διαφορετικός άνθρωπος. Ισως, να μην ήμουν τόσο επιτυχημένος».
Μία από τις μεγάλες τιμές που έτυχε ήταν όταν εκλέχτηκε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού «Σύνδεσμος Εξωτερικής Πολιτικής» (Foreign Policy Association). Πρόκειται για έναν υψηλών προδιαγραφών και εμβέλειας Μη Κερδοσκοπικό Οργανισμό, ο οποίος στοχεύει στην πληροφόρηση του ευρύτερου αμερικανικού κοινού για τα θέματα που απασχολούν τον Κόσμο σ’ όλο τον πλανήτη.
Ο πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής του Οργανισμού FPA, Noel V. Lattef, στην επιστολή του-πρόσκληση με ημερομηνία 19 Μαΐου 2011 που του είχε απευθύνει, του είχε γράψει και τα εξής: «Αγαπητέ Σπύρο, χαίρομαι πάρα πολύ που θα συμμετάσχεις στο Διοικητικό Συμβούλιο του Foreign Policy Association. Η επόμενη συνεδρίαση έχει προγραμματιστεί για τις 25 Μαϊου 2011. Το Διοικητικό Συμβούλιο θα συνεδριάσει στη διεύθυνση…».
Ο Σύνδεσμος Εξωτερικής Πολιτικής, FPA, ιδρύθηκε το 1918 και λειτουργεί ως καταλύτης για την ανάπτυξη της πληροφόρησης και της κατανόησης θεμάτων παγκόσμιου ενδιαφέροντος
