Στις 9 Μαρτίου 1907, δολοφονείται από τους τσιφλικάδες της Θεσσαλίας ο δικηγόρος, Μαρίνος Αντύπας.

Ηγετική φυσιογνωμία του αγροτικού κινήματος αποτελεί ο Κεφαλλονίτης νεαρός διανοούμενος και γνωστός από παλιότερους αγώνες του, Μαρίνος Αντύπας, που περιδιαβαίνει τα Θεσσαλικά χωριά και ξεσηκώνει τους αγρότες.

Ένα απόσπασμα από το τελευταίο άρθρο τού Μαρίνου Αντύπα, “Τι είμαι”.

“Είμαι Σοσιαλιστής όνομα και πράγμα, φέρω τον τίτλο μου πιστώς και υπερηφάνως. Πιστεύω ως Παντοκράτορα, ποιητή ορατών τε και αοράτων, την εργασίαν, και ως ομοούσιον και αχώριστον τριάδα της ευτυχίας και της ειρήνης, την Ελευθερία, την Ισότητα και την Αδελφότητα”!

Ελλάδα, εκατόν έντεκα χρόνια μετά…

Έναν Μαρίνο Αντύπα, βρε παιδιά! Έναν Μαρίνο Αντύπα θέλουμε. Να ρίξει το σπόρο, να αφυπνίσει την ελληνική ψυχή, την ελληνική λεβεντιά που χρόνια κρατάμε κλεισμένη στα μπαούλα της Ιστορίας και τη θυμιατίζουμε στις εθνικές γιορτές και τις παρελάσεις. Έναν Μαρίνο Αντύπα, που όχι μόνο θα πάρει το μαστίγιο και θα διώξει με τις κλωτσιές ντόπιους και εισαγόμενους αργυραμοιβούς, αλλά θα μας θυμίσει και ποιοι είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε, αρκεί να το θελήσουμε. Το παρελθόν μας ας γίνει επιτέλους δρομοδείχτης του μέλλοντος κι όχι απολίθωμα στο κενοτάφιο της πατρίδας. Στο μυαλό μας ας έρχονται οι στίχοι της ποιήτριας, Κατερίνας Γώγου: “Οι ρίζες είναι για να βγάζουμε κλαδιά, όχι να επιστρέφουμε σ’ αυτές”…

Άρθρο Σπύρος Μαγκουφάκης