67 χρόνια από την θλιβερή επέτειο της σεισμοπυρκαγιάς του 1953. Τότε, Τετάρτη 12 Αυγούστου 1953. Τώρα, Τετάρτη 12 Αυγούστου 2020. Τις 11.23 το πρωί λοιπόν, τότε που έγινε ο μεγάλος σεισμός των 7,3 Ρίχτερ, η Εθελοντική Ομάδα Ζακύνθου τέλεσε τρισάγιο στην είσοδο του Κεντρικού Νεκροταφείου Ζακύνθου.

Εκεί που τότε θάφτηκαν κάτοικοι του νησιού μας που δεν αναζητήθηκαν από τους δικούς τους, άνθρωποι καμένοι που ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν. Εκεί που είχε ανοιχτεί ένας τράφος και θάφτηκαν πρόχειρα όσοι βρέθηκαν θαμμένοι στα ερείπια. Θερμές ευχαριστίες σε όλους όσους παραβρέθηκαν, πολιτικούς αλλά και απλούς πολιτες.

Στην Γεωργία Χαϊκάλη που διάβασε ένα κεφάλαιο από το βιβλίο του Αείμνηστου Διονυσίου Στραβόλεμου “Η ΖΑΚΥΝΘΟΣ ΥΠΌ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΚΑΙ ΤΑΣ ΦΛΟΓΑΣ”, στον ηθοποιό Κώστα Κόκλα που διάβασε ένα κείμενο από το βιβλίο του Σπύρου Κοριατόπουλου με τίτλο “Η Λιτανεία των Δακρύων” αλλά και τον φίλο Θοδωρή Καμπίτση για το διάβασμα του αποσπάσματος από το βιβλίο του Αείμνηστου Μπούμπη ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ.

Επίσης θερμά ευχαριστούμε τον όμιλο επιχειρήσεων Πλέσσα για την προσφορά των νερών και των αναψυκτικών και το Milonas Bakery Cafe που βρίσκεται απέναντι από τον Άγιο Στάθη στο Αργάσι για την προσφορά των παξιμαδιών.

Τέλος όλους τους εργαζόμενους του Δήμου στο Νεκροταφείο Ζακύνθου και τα Ανθοπωλεία Βεντουρή και Jardin γισ την προσφορά των λουλουδιών.

Να είμαστε καλά και να μην ξεχνάμε αυτούς που έφυγαν με αυτόν τον φρικτό τρόπο αυτήν την αποφράδα ημέρα της σεισμοπυρκαγι;aς του 1953.