Το Αργοστόλι μας μετά τη σχεδόν ολοκληρωτική του ιδοπέδωση απ’ τον Εγκέλαδο το 1953, έχασε μία μοναδική ευκαιρία να είναι μία πόλη-πρότυπο στην Ελλάδα. Υπήρχαν τότε όλες οι προϋποθέσεις η νέα πόλη να χτιζόταν με Ιπποδάμειο σύστημα ρυμοτομείας, με ορθογώνια οικοδομικά τετράγωνα, ικανοποιητικό αριθμό πλατειών κ.α. κοινόχρηστων χώρων καθώς και με μεγάλους άνετους δρόμους για τα οχήματα και τους πεζούς. Αντί αυτής της προοπτικής, σήμερα έχουμε σοκάκια που μετά βίας διέρχεται ένα αυτοκίνητο απ’ αυτά, ανύπαρκτα ή κατειλημμένα πεζοδρόμια, λίγους χώρους πράσινου και ένα κέντρο που, ειδικά το καλοκαίρι, βρίσκεται συνεχώς σε έμφραγμα!

Για όλους εμάς που ζούμε καθημερινά την πόλη μας, οι προτάσεις για την αναστροφή αυτής της κατάστασης προκύπτουν αυθόρμητα :

1. Να ελευθερωθούν τα πεζοδρόμια απ’ τα εμπόδια που αναγκάζουν τους γονείς με τα καρότσια των παιδιών τους και τα άτομα με αναπηρία, να εκθέτουν τους εαυτούς τους σε κίνδυνο καθώς αναγκάζονται να κινούνται μέσω των δρόμων. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο πρέπει να αναθεωρηθεί το πλαίσιο χωροθέτησης των υπέργειων δικτύων υποδομής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας. Τα κουτιά του ΟΤΕ για παράδειγμα, που πρόσφατα τοποθετήθηκαν, εκτός από ακαλαίσθητα καθιστούν απροσπέλαστα τα πεζοδρόμια σε πολλά σημεία της πόλης. Το ίδιο ισχύει και για κολώνες της ΔΕΗ και φωτισμού, πινακίδες σήμανσης και φωτεινούς σηματοδότες.
2. Να υπάρξει ξανά δημόσια συγκοινωνία με ένα η περισσότερα μικρά λεωφορεία τα οποία να είναι δωρεάν για τους δημότες. Τα οφέλη που θα προκύψουν θα είναι πολύ περισσότερα αφού έτσι δε θα παίρνουν όλοι τ’ αυτοκίνητά τους για να πάνε στο κέντρο!
3. Οι μεγάλες λεωφόροι, «Αντώντη Τρίτση», απ’ τη γέφυρα μέχρι τον Οίκο Ευγηρίας, και η «Λ. Βεργωτή», απ’ το θέατρο μέχρι τα φανάρια της Δεβοσέτου, μπορούν να διαγραμμιστούν κατάλληλα και να προσφέρουν δύο ρεύματα κυκλοφορίας αντί για ένα. Με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει πολύ μεγάλη αποσυμφόρηση τις μέρες αιχμής.
4. Όταν ένας δρόμος τρυπιέται για οποιοδήποτε λόγο, η σύγχρονη οδοποιία επιτάσει την επίστρωσή του εκ νέου. Συνεπώς όλα αυτά τα μπαλώματα-λακούβες που μας ταρακουνάνε κάθε μέρα και προκαλούν βλάβες στα αυτοκίνητά μας, είναι επικίνδυνα/απαράδεκτα και το Αργοστόλι χρειάζεται σχεδόν σε όλους τους δρόμους του ξύσιμο και επίστρωση απ’ την αρχή. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας δρόμος που η επίστρωσή του να θεωρείται άρτια και ασφαλής, τόσο στο Αργοστόλι όσο και στα περισσότερα χωριά του νέου Δήμου.
5. Αναζήτηση χώρων για τη δημιουργία ή την κατασκευή ισάριθμων και περισσότερων θέσεων στάθμευσης που έχουν χαθεί απ’ τις πεζοδρομήσεις στο κέντρο της πόλης. Οι προτάσεις του υποψήφιου Δήμαρχου Μάκη Φόρτε καλύπτουν πλήρως αυτήν την ανάγκη(βλέπε άρθρο του με τίτλο : «Για το Αργοστόλι η «Επόμενη Μέρα», με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και πως μπορεί να χρηματοδοτηθεί»).
6. Απαραίτητες κρίνονται οι προσπάθειες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των δημοτών αλλά και των ελεγκτικών οργάνων, για τα προβλήματα που δημιουργούν οι παράνομες σταθμεύσεις και οι αυθαίρετες καταλήψεις των πεζοδρομίων στους πεζούς, και ειδικότερα στους γονείς που μετακινούν τα παιδιά τους με καρότσια ή στα άτομα με αναπηρία. Πέρα όμως απ’ τα προβλήματα που δημιουργούν τα οχήματα, οφείλουμε όλοι να ενημερωθούμε και για τα ευεργετήματα που προσφέρει το καθημερινό περπάτημα!
7. Τέλος, οι δύο υφιστάμενες παιδικές χαρές που διαθέτει το Αργοστόλι δεν αρκούν. Όλοι όσοι έχουμε μικρά παιδιά και τις επισκεπτόμαστε, γνωρίζουμε ότι τις περισσότερες ώρες είμαστε ο «ένας πάνω στον άλλο» και προσπαθούμε να κρατάμε μία σειρά που να μη θέτει σε κίνδυνο τα παιδιά μας. Είναι ανάγκη να επαναλειτουργήσουν παιδικές χαρές όπως αυτή που υπήρχε κάτω απ’ την πλατεία Ρακατζή και πάνω απ’ τη Μητρόπολη, καθώς και αυτή που υπήρχε στο Μέτελα χωρίς να θιγεί στο παραμικρό η θαυμάσια πρωτοβουλία των συμπολιτών μας που έχουν με προσωπικό κόπο, κόστος και μεράκι δημιουργήσει ένα εξαιρετικό υπαίθριο γυμναστήριο-υπόδειγμα!

Επειδή, όπως έλεγε ο Πρωταγόρας, «Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος», που σημαίνει ότι πέρα απ’ όλα τα θεσμικά πλαίσια και τους ελεγκτικούς μηχανισμούς το κριτήριο είναι ο άνθρωπος και το πώς αυτός λειτουργεί στην καθημερινότητά του, θα πρέπει όλοι να γίνουμε μέτοχοι μιας κοινής προσπάθειας. Μιας προσπάθειας της οποίας επίκεντρο θα είναι ο άνθρωπος. Γιατί το κλείσιμο ενός πεζοδρομίου, η έλλειψη της ορατότητας από ένα σταθμευμένο όχημα σε μία γωνία, το κλείσιμο μιας αναπηρικής ράμπας, η μη παραχώρηση προτεραιότητας στους πεζούς και όλες αυτές οι πρακτικές που δε σέβονται το συνάνθρωπο, τελικά καταλήγουν σε ένα οδυνηρό «μπούμερανγκ» που όταν μας χτυπήσει είναι πλέον αργά για να αντιδράσουμε.

Αργοστόλι, 3 Μαΐου 2019
Γιάννης Βαρούχας