Βρε μην ψάχνετε ποιος ευθύνεται για όλα σας μας απασχολούν, σας έχω την λύση, είναι εύκολη απλή και σε βγάζει από την διαδικασία να σκεφτείς. Ποιός άλλωστε θέλει να σκέφτεται την σήμερον ημέρα, με τόσες έγνοιες και προβλήματα, με τον καθημερινό αγώνα ράγκμπι με το χρόνο, το χώρο, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις;; Ο όρος ράγκμπι δεν είναι τυχαίος…Δυστυχώς παίζουμε ξενόφερτα, μας πετούν το μπαλάκι και εμείς τρέχουμε να προσπεράσουμε, να ξεπεράσουμε, να φτάσουμε στην γραμμή που μας όρισαν ως τέρμα,. Εμείς πέφτουμε πάνω στους άλλους, σπρώχνοντας και ενίοτε παλεύοντας αλλά πολλές φορές μας καταπλακώνουν, μας τσουβαλιάζουν και μας στραπατσάρουν οι άλλοι για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Μην ανησυχείτε όμως, υπάρχει υπαίτιος, τον έχετε άλλωστε ανακαλύψει ήδη λίγο ή πολύ, τον επικαλείστε πολλές φορές και άλλες τόσες τον καταριέστε. Ποιός είναι; μα ποιος άλλος! ο δημόσιος υπάλληλος είναι καλέ, μην μου πείτε ότι δεν το είχατε ήδη υποψιαστεί! είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι από εσάς έχετε καταφερθεί εναντίον του σε κάποια αποφράδα στιγμή της ζωής σας, ενδεχομένως να τον έχετε βρίσει ή να έχετε ευχηθεί, να πάψει να υφίσταται ως οντότητα, όταν σας περισσεύει χρόνος ή απομένει λίγη διάθεση να προσευχηθείτε….Τάξτε μου!! Σας έχω νέα, ο δημόσιος υπάλληλος ευθύνεται επίσης και για πολλά άλλα:
- Για την υπογεννητικότητα….εσείς τρέχετε, δουλεύετε, αγχώνεστε και μετά που όρεξη για το «διαταύτα» για να πληρώνεται ποιος; μα ο δημόσιος υπάλληλος ασφαλώς, που κάθεται ολημερίς και περιμένει πότε με το καλό θα του κατατεθεί ο μισθός , ο μισθός για τον οποίον εσείς φορολογείσθε και σας «πίνουν» το αίμα καθημερινά. Να και ένα δεύτερο ζήτημα, σας πίνουν το αίμα και σας προκαλούν αναιμία, η οποία μοιραία οδηγεί σε αδυναμία στην εκτέλεση πολλών δραστηριοτήτων, μεταξύ αυτών και της αναπαραγωγικής. Άσε δε άμα έχεις γυναίκα δημόσιο υπάλληλο…Όλη μέρα καθισιό, μηδενική απώλεια ενέργειας, έντονα φαινόμενα συσσώρευσης τοπικού λίπους = εξαιρετικά αντιαισθητικό σωματικό αποτέλεσμα . Που να πάει μετά ο έρμος ο σύζυγος;
- Για την εξάπλωση του συνδρόμου επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας και σε μη ευπαθείς ομάδες… καθώς και έτερων αναλόγων σεξουαλικώς μεταδιδομένων νοσημάτων που με τον covid 19 τα αγνοήσαμε παντελώς, είναι αυτά που λέγαμε προηγουμένως, άγχος νεύρα πίεση πεινασμένοι σύζυγοι, παραμελημένες σύζυγοι δεν βλέπεις μπροστά σου, πας στα τυφλά αδιακρίτως «απροστάτευτος» και το κακό που καιροφυλακτεί, δεν αργεί να σου χτυπήσει την πόρτα.
- Για τις πάσης φύσεως εξαρτήσεις (τζόγο, αλκοολ, διαδύκτυο, ναρκωτικά). Καταρχήν ο τζόγος αποτελεί φυσική συνέπεια του δημοσίου χρέους των πενιχρών εσόδων ή αμοιβών του ιδιωτικού τομέα, των κονδυλίων που «διασπαθίζονται στις τσέπες των χαραμοφάηδων δημοσίων υπαλλήλου» σύμφωνα με την κοινή γνώμη ή αυτή τέλος- πάντων αποτελεί και την κρατούσα αντίληψη. Παίζουν να ρεφάρουν και καλά, να ανακάμψουν, μπας και πιάσουν την καλή. Κατά τα λοιπά και ο τζόγος όπως και όλα τα άλλα, το ποτό, οι ουσίες, η εμμονή με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ζήτημα αναζήτησης διεξόδων, κενότητας και ανάγκης για διαφυγή για όλα τα οποία μην ξεχνάμε ευθύνονται η δημόσιοι υπάλληλοι.
- Για την αύξηση των σοβαρών και χρονίων παθήσεων, σωματικών και ψυχικών, καρκίνος, έλκος, ψυχωτικά σύνδρομα και πολλά άλλα προκαλούνται από τους δημοσίους υπαλλήλους, η ύπαρξή τους στρεσάρει ταλαιπωρεί, συντηρεί τα ελλείμματα, οδηγεί σε αγχωτικές καταστάσεις, προάγει την ανταγωνιστικότητα, την επιθετικότητα το μίσος, τον φθόνο, την στενοχώρια (πχ αυτός έχει δουλειά, πληρώνεται και κάθεται, κι εγώ είμαι άνεργος και δεν μπορώ να καλύψω τα βασικά μου έξοδα) και μοιραία οι άνθρωποι αρρωσταίνουν
- Για την διάλυση του θεσμού της οικογένειας. Είπαμε άγχος επιθετικότητα, εξαρτήσεις έλλειψη υγιούς ερωτικής ζωής, οικονομική ένδεια, ασθένειες, που να υπάρξει συνοχή, πως ν΄ αντέξει η ριμάδα η οικογένεια ;
- Για τον επαγγελματικό αποπροσανατολισμό. Μια φορά και έναν καιρό…διακαής πόθος της ελληνίδας μάνας, ήταν η κόρη, αν δε ήταν και νύφη πολύφερνη, να πάρει γιατρό ή έστω δικηγόρο. Τώρα θέλει απλά ο σύζυγος να έχει δουλίτσα και κατά προτίμηση να είναι υπάλληλος του δημοσίου, να παρέχει ασφάλεια στην μοσχο-αναθρεμένη της, έστω και με τα ολίγα, τα υποτυπώδη του μισθού. Οι άλλοι σήμερα είναι αύριο δεν είναι, η αβεβαιότητα πλέον πλήττει όλους τους κλάδους και ουδεμία μητέρα επιθυμεί ένα μέλλον αβέβαιο για το παιδί της. Ως συνέπεια αυτού, οι σπουδές κατευθύνονται προς την κατεύθυνση που μπορεί να εξασφαλίσει πιθανά μια θέση στο δημόσιο. Σχήμα οξύμωρο βέβαια διότι από την μία δαιμονοποιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι, από την άλλοι όλοι πασχίζουν να τους μοιάσουν.
- Για την ρύπανση, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την κλιματική αλλαγή : για να είναι οι άλλοι βολεμένοι στα δημόσια κτίρια με την θερμανσούλα και την ζεστασιά τους όλοι οι υπόλοιποι καίνε ξύλα, δουλεύουν καυστήρες (όσοι έχουν ακόμη λεφτά για πετρέλαια) ή χρησιμοποιούν τα πετρελαιοκίνητα επαγγελματικά οχήματα για καθημερινές μη επαγγελματικές εργασίες (λόγω οικονομικότητας) και διοχετεύουν στην ατμόσφαιρα σωρεία ρυπογόνων ουσιών που μοιραία επιβαρύνουν το περιβάλλον. Τώρα δε με τον καύσωνα λειτουργούν νυχθημερόν τα κλιματιστικά στις υπηρεσίες μία και είναι δωρεάν, εντείνοντας συμπεριφορές φθόνου, εμπάθειας και άγχους στους ιδιώτες που τα πληρώνουν αδρά όλα αυτά (βλέπε 4) . Έτσι παράλληλα με την περιβαλλοντική επιβάρυνση ανασύρεται μοιραία η κακή πτυχή του καθενός εντείνοντας αρνητικές συμπεριφορές όπως προαναφέρθηκε, κρίσεως, έως και βιαιότητας και εδώ κολλάει το επόμενο πρόβλημα για το οποίο επίσης ευθύνονται οι δημόσιοι…
- Για την βία κατά των γυναικών στην εγκληματική της μορφή: Η μία περίπτωση είναι να είναι η σύζυγος στο δημόσιο και εσύ στον ιδιωτικό τομέα να σου έρχεται το μεσημεράκι χαλαρή στο σπίτι, νωρίς νωρίς ταλαιπωρημένη από το καθισιό (γιατίιιιι παρακαλώ; δεν πιάνεται ο πισινός στην καρέκλα εεε; κάθε δουλειά έχει την δυσκολία της) και αφού φάει, ξεκουραστεί, κάνει κούρα ομορφιάς όταν εσύ γυρνάς κατάκοπος το βράδυ -από τα ξημερώματα που λείπεις για μεροκάματο-, να την τσακώνεις στα πράσα με άλλον. Κι εκείνη να σου λέει περίλυπη «εσύ φταίς εγώ τι να κάνω ; αφού εσύ είσαι μονίμως απών, ένιωθα μόνη». Η άλλη περίπτωση είναι να μην δουλεύει εκείνη, να δυσκολεύεσαι στην δουλειά, να μην βγαίνετε οικονομικά (διανύουμε και περίοδο κρίσης άλλωστε ) και να σου λέει νυχθημερόν «εμένα μου το έλεγε η μάνα μου να πάρω δημόσιο υπάλληλο και δεν την άκουσα,- καλή της ώρα εκεί που είναι-, βασίλισσα θα με είχε, όχι να αγχώνομαι αν θα τα βγάλουμε πέρα, συν ότι μου λες μονίμως ότι είσαι κουρασμένος όταν δεν μπορείς να ανταποκριθείς στα συζυγικά σου καθήκοντα». Η τρίτη περίπτωση είναι να τα έχεις και τις δύο περιπτώσεις μαζί, γυναίκα στο δημόσιο, να σε κράζει που δεν είσαι κι εσύ στο δημόσιο, πως δεν φέρνεις χρήματα στο σπίτι αν και δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ και ότι την παραμελείς, να την τσακώσεις με άλλον και το χειρότερο να έχεις πεθερά στο σπίτι να σου τα σέρνει εις διπλούν. Το πιο πιθανό είναι ότι θα τις σφάξεις και θα γίνεις το επόμενο πρωτοσέλιδο της ημέρας προς τέρψιν του φιλοθεάμονος και ακόρεστου «δημοσίου» αισθήματος.
Μη με δείρετε παιδιά, χιουμοράκι έκανα, να γελάσει λίγο το χειλάκι μας μέρες που είναι. Κάθε ομοιότητα με ανθρώπους γεγονότα και καταστάσεις είναι λίαν παραπλανητική….. καλή συνέχεια σε όλους.
