Οι στιγμές που ζει η επιχειρηματικότητα παγκοσμίως είναι μοναδικές και απερίγραπτες. Κανένας σοφός και οικονομολόγος δε μπορεί να περιγράψει καταστάσεις σαν αυτές που ζούμε σήμερα με συνέπεια η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων επιχειρηματιών να περπατάει στο σκοτάδι.
Πραγματικά, όσο πλησιάζουμε στο σημείο «μηδέν» από το οποίο αρχίζει η επαναφορά της κοινωνίας και της οικονομίας στην «κανονικότητα» τόσο δυναμώνει η αγωνία των μικρών επιχειρηματιών για την «επόμενη μέρα».
Μετά την καραντίνα ξημερώνει μια διαφορετική μέρα με άγνωστη διαδρομή. Το βασικό ερώτημα στο στόμα κάθε μικρομεσαίου είναι «ΤΙ ΚΑΝΩ;».
Πόσα χρέη συσσωρεύτηκαν και πόσα κενά στην επιχειρηματική δραστηριότητα και στην πελατεία έχουν ανοίξει ; Θα επανέλθουμε ποτέ ;
Η αγωνία μας χτύπησε «κόκκινο», πώς θα αντιδράσουν οι πελάτες; Τί πωλήσεις θα έχω τους αμέσως επόμενους μήνες; Τί πρέπει να κάνω για να μειώσω το κόστος μου; Πώς θα πληρώσω τις υποχρεώσεις μου που ήδη έχω ; Πρέπει να πάρω δάνειο με επιδότηση; Πρέπει να αλλάξω το αντικείμενό μου; Πώς θα λειτουργήσει η αγορά την επόμενη μέρα και πώς θα επηρεάσει τη δική μου δουλειά ; Τα μέτρα της πολιτείας με συμφέρουν; Και πίσω από όλα τα ερωτήματα , ένα βασικό « Πώς θα ζήσει η οικογένειά μου;»
Σκοτάδι επικρατεί και συγκεχυμένες πληροφορίες για το μέλλον και ο μικρός επιχειρηματίας βρίσκεται σε ένα δίλλημα από τα δυσκολότερα στη ζωή του.
ΣΥΝΕΧΙΖΩ Ή ΚΛΕΙΝΩ ;
Έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση με βάση την οποία πολλές επιχειρήσεις για να συνεχίσουν θα πρέπει να βάλουν χρήματα δικά τους ή δανεικά ( επιστρεπτέα προκαταβολή, με δάνειο με εγγύηση Δημοσίου κ.λπ. )
Ότι χρήμα προσφέρει σήμερα η πολιτεία είναι δανεικό και με βαρύτατες προϋποθέσεις (διατήρηση κόστους ). Συνεπώς, δεν αποτελεί δέλεαρ. Η συμβουλή είναι να μη πάρει καμία απόφαση. Καμία λύση δεν είναι η ίδια για όλους.
Ο ασθενής διαφέρει, οπότε το φάρμακο διαφέρει επίσης.
Θα αναφέρω μερικές ιδέες που σε άλλους ταιριάζουν περισσότερο και σε άλλους λιγότερο.
Είναι ιδέες για το τώρα που δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει αύριο και δεν είναι με βάση το αισιόδοξο σενάριο.
Πρώτα πάρτε χαρτί και μολύβι.
Βάλτε από τη μία τα έξοδα του μήνα και τα τακτικά και χωρίστε τα σε κατηγορίες με βάση την αναγκαιότητά τους.
Από την άλλη πλευρά βάλτε τα αναμενόμενα έσοδα, με έναν αυστηρό προϋπολογισμό. Για παράδειγμα, για το επόμενο τρίμηνο υπολογίστε έσοδα κατά 30% έως 70%, ανάλογα με το κλάδο σας. Μη διστάσετε να κάνετε το χειρότερο σενάριο. Υπολογίστε ότι πρέπει να ζήσετε και εσείς και μη βιαστείτε να βάλετε τα πάντα στο μαγαζί. Εάν το μαγαζί καταρρεύσει θα πρέπει να εξασφαλίσετε τα προς το ζην εσείς.
Μειώστε τα λειτουργικά σας κόστη σαν να μην υπάρχει αύριο. Αν πληρώνετε ενοίκιο, διαπραγματευτείτε τη μείωσή του.
Μειώστε κάθε δαπάνη που είναι περιττή.
Σβήστε φώτα, κόπτε τις παροχές που είναι «κανονικές», μειώστε το τηλέφωνο, εξετάστε ομιλία μέσω διαδικτύου.
Κόψτε σπατάλες ( π.χ. χρησιμοποιείστε ξανά και ξανά υλικά συσκευασίας, κόψτε τις φωτοτυπίες μίας όψης).
Όσο δε γνωρίζετε με ασφάλεια τι έρχεται, πρέπει να λειτουργήσετε σαν να ζείτε σε πόλεμο.
Ο κορονοϊός ήρθε μετά από μία τεράστια εξάντληση από την 10ετή κρίση.
Στο τέλος θα πάμε ένα σκαλί κάτω με ένταση εργασίας και όχι με ένταση επενδύσεων. Μη δανειστείτε ούτε 1 ευρώ εάν δεν έχετε ξεκάθαρη και πειστική εικόνα για την επιχείρηση για τους επόμενους 12 τουλάχιστον μήνες.
Εάν αύριο ζήσουμε τα χειρότερα, καλύτερα να χρωστάμε και λιγότερα.
Αφού αμυνθείτε, επιτεθείτε! Δείτε τι πουλάτε και πώς. Εξετάστε κάθε ενδεχόμενο για να αυξήσετε τα έξοδά σας. Σεβόμαστε περισσότερο τον καταναλωτή.
Εξετάζουμε ποιο μοντέλο επιχείρησης μας βγάζει από την κρίση.
Απαντώντας στο φόβο του επιχειρείν, θα λέγαμε ότι η εγκατάλειψη του ορθού και η προσφυγή στην περπατημένη που αναπαράγει την κρίση, είναι η αρχή κάθε αποτυχίας.
Το ρίσκο και η καινοτομία είναι η αρχή κάθε επιτυχίας.
Φαίνονται δύσκολα όλα αυτά;
Όμως αν δεν τολμήσουμε, ποτέ δεν θα βγούμε από την κρίση :
«ΚΑΙΝΟΤΟΜΩ – ΕΠΙΧΕΙΡΩ – ΒΓΑΙΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΚΡΙΣΗ»
Βρισκόμαστε στη μέση ενός πολέμου στο συναίσθημα και στην λογική.
Το συναίσθημα θα μας σπρώχνει σε αποφάσεις που πολλές φορές δε στηρίζονται στη λογική.
Η εμπειρία μου λέει ότι θα πρέπει να κάνουμε σε αυτή τη κρίσιμη κατάσταση το αντίθετο από αυτό που θα μας επιτάσσει το συναίσθημα.
Μην εμπιστευθείτε το συναίσθημα.
Δώστε χρόνο στη σκέψη σας, όσο πρέπει, όχι ατελείωτο. Και εάν η λογική σας ( απαλλαγμένη από το συναίσθημα) σας οδηγήσει σε μη επιθυμητούς δρόμους, ακολουθήστε την.
Καλή δύναμη σε όλους μας και να μη ξεχνάμε ότι το ελληνικό επιχειρηματικό μυαλό και δαιμόνιο μεγαλούργησε παντού.
ΛΗΞΟΥΡΙ 04/05/2020
ΛΟΥΚΕΡΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
ΛΟΓΙΣΤΗΣ, ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΟΔΕ
