Βρέθηκα σήμερα με τους επισκέπτες του κρουαζιερόπλοιου. Τους λυπήθηκα και ντράπηκα. Άλλοι με ομπρέλες, άλλοι ηλικιωμένοι, άλλοι έσπρωχναν το καροτσάκι με το ανάπηρο παιδάκι τους και οι πιο απελπισμένοι αναζητούσαν τον ίσκιο των πινακίδων.

Όλα αυτά σε έναν πανδαιμόνιο αυτοκινήτων, μηχανών, φορτηγών, ανθρώπων και κάτω από έναν ήλιο που σε εξουθενώνει από τα πρώτα βήματα. Φυσικά δεν υπάρχει ίχνος σκιάς πουθενά από το Μαϊστράτο μέχρι τη γέφυρα. Εάν ο σκοπός μας είναι να σπρώξουμε τους επισκέπτες στα καφέ, το έχουμε καταφέρει τέλεια.

Ιωάννης Κοσμάτος
Εκπαιδευτικός