H Κεφαλονιά είναι μεγάλο και εύφορο νησί με μεγάλους ελαιώνες και αμπελώνες και από τη μεριά του χερσονήσου της Παλικής, εκεί που είναι το Ληξούρι, σημαντικές αγροτικές καλλιέργειες. Σημαντική παρουσία έχει και η κτηνοτροφία -υπάρχουν περίπου 1200 οικογένειες κτηνοτρόφων στο νησί που εκτρέφουν κυρίως αιγοπρόβατα αλλά και χοίρους.

Το κεφαλονίτικο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο είναι ΠΓΕ και προέρχεται από τις ποικιλίες «ντόπια ελιά», ασπρολιά, η κορφολιά, ματολιά, Θιακό και κορωνέικη. Μεγάλη ιστορία στο νησί έχει η τυροκομία. Το παραδοσιακό τυρί της Κεφαλονιάς είναι η εξαιρετική φέτα που επίσημα ταυτοποιείται με το όνομα «Βαρελίσιο τυρί Κεφαλονιάς». Είναι ένα λευκό, μαλακό ή σκληρό τυρί και παράγεται από πρόβειο ή κατσικίσιο γάλα. Ιδιαίτερο είναι και το διάσημο κεφαλονίτικο πικάντικο κεφαλοτύρι. Άλλα τυριά είναι η μυζήθρα, η μανουρομυζήθρα, η γραβιέρα, η πρέντζα (πικάντικη αλοιφή από τα τρίμματα της φέτας που μένουν στο βαρέλι, ελαιόλαδο και θυμάρι) και η στούμπα ή γκίζα (σε μορφή τρίμματος από το αιγοπρόβειο τυρόγαλα και φρέσκο κατσικίσιο γάλα).

Η Κεφαλονιά παράγει ένα από τα καλύτερα μέλια ελάτης με χαρακτηριστικό άρωμα που προέρχεται από την ενδημική Κεφαλληνιακή Ελάτη που φύεται στο όρος Αίνος. Παράγει επίσης ένα ανοιχτόχρωμο, ρευστό θυμαρίσιο μέλι και ανθόμελα. Τα παραδοσιακά εδέσματα της Κεφαλονιάς φέρουν σε μεγάλο βαθμό ιταλοπρεπή ονόματα που απηχούν τη μακρά κατοχή από τους Ενετούς. Ιδιαίτερη θέση έχει το άφθονο σκόρδο, τα κανελογαρύφαλλα που αρωματίζουν τη σάλτσα ντομάτα, το αρωματικό βότανο σάψυχο (μαντζουράνα) και το μάραθο.

Μοναδικές σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι οι κεφαλονίτικες πίτες. Εκτός από την πασίγνωστη κρεατόπιτα με τράγιο και χοιρινό κρέας ή και μοσχαρίσιο, ρύζι και χοντρό φύλλο, έχουν τη χταποδόπιτα, την πίτα με σουπιές, την μπακαλιαρόπιτα από παστό μπακαλιάρο, την αγκιναρόπιτα και τις κλασικές χορτόπιτες και τυρόπιτες. Η αλιάδα όπως λένε τη σκορδαλιά είναι παραδοσιακά πολύ δυνατή και μπορεί να περιλαμβάνει ζουμί από βρασμένο μπακαλιάρο ή ζουμί από χταπόδι αν συνοδεύει τον τηγανητό μπακαλιάρο ή το κρασάτο χταπόδι.

Άλλα χαρακτηριστικά εδέσματα είναι το «λαγωτό» (κουνέλι ή κοτόπουλο με κόκκινη σάλτσα γνωστό και ως «σοφιγάδο» ή «μπιάνκο» δηλαδή με λευκή λεμονάτη σάλτσα και πολύ σκόρδο), ο λαγός στιφάδο με κόκκινη σκορδάτη σάλτσα ή «σοφιγάδο», το μοσχάρι «προκάδο» (κοκκινιστό μοσχάρι που έχουν μπήξει στη σάρκα του σκόρδο και γαρύφαλλα), τα «τσιγαρίδια» (μαγειρευτό με αγριόχορτα, σπανάκι, σέσκουλα βλίτα, πολύ σκόρδο και ξύδι ή με ντομάτα) οι αγκινάρες γεμιστές με μάραθο, σκόρδο και ρύζι, η «ριγανάδα», που μοιάζει με τον ντάκο: φέτες μπαγιάτικο ψωμί βρεγμένες, ραντισμένες με πολύ ελαιόλαδο και σκεπασμένες με τριμμένη ντομάτα, ρίγανη και πρέντζα.