Αν συζητούν κάτι στο Αργοστόλι είναι το κυκλοφοριακό, ή έλλειψη παρκινγκ ακόμα και μέσα στο καταχείμωνο.

Το συζητούν περισσότερο ακόμα και από την ακρίβεια! Για φαντάσου…

-Βρήκες να παρκάρεις;
-Όχι έκανα δυο γύρους το Αργοστόλι και πάρκαρα από εκεί που μπήκα, στα ΚΤΕΛ. Που να έρθει το καλοκαίρι…
– Σκέψου να κάνουν και τη Σιτεμπόρων ήπιας κυκλοφορίας ;
-Τι σημαίνει ήπιας κυκλοφορίας;
-Ήπιο μαρτύριο.

Ναι το Αργοστόλι αλλάζει.

Μετατρέπεται σε πόλη για τους τουρίστες απομακρύνοντας τους κατοίκους του νησιού. Πόλη ξενοδοχείων και εστίασης του καλοκαιριού.

Όπου γίνονται έργα ανάπλασης – αναγκαία βέβαια- ξεφυτρώνουν τουριστικά μαγαζάκια, καφέ και σουβλατζίδικα, εστιατόρια που το χειμώνα κλείνουν και δίνουν την εικόνα μας έρημης πόλης. Μιας πόλης που ζει τα πρωινά με κυκλοφοριακή κίνηση Κηφισού και την υπόλοιπη μέρα μικρού χωριού.

Ποιος άραγε πηγαίνει μεχρι τη στολισμένη πλατεία; Να δει τι;

Τα σκοτεινά εστιατόρια που έχουν κλείσει;

Τα τσιμεντένια τείχη που έχουν στήσει κάποιοι, με μια αίσθηση μονιμότητας επί της πλατείας; Δεν ζούμε και στο Βερολίνο του ψυχρού πολέμου.

Παρ όλα αυτά, ακόμα και τώρα τα πρωινά, όλοι ψάχνουν για μια θέση πάρκινγκ.

Απλά γιατί η πόλη δεν κατάφερε να λύσει αυτό το μεγάλο πρόβλημα και γιατί οι κάτοικοι από όλα τα χωριά και τις κωμοπόλεις του νησιού μας κατεβαίνουν στο Αργοστόλι για ψώνια ή για υπηρεσίες που δεν παρέχονται στις περιοχές τους. Φανταστείτε τι θα γίνεται το καλοκαίρι.

Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει εκτός και αν, επιχειρηματίες που δρουν στη Σάμη, το Ληξούρι, τον Πόρο, τα χωριά της Λειβαθούς, της Σκάλας δουν το πρόβλημα του Αργοστολίου σαν μια δική τους ευκαιρία. Ανασκουμπωθούν και επενδύσουν σ’ αυτές τις υπηρεσίες, για να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους της περιφέρειας, που δεν έχουν και καμιά όρεξη να ταλαιπωρούνται λες και βρίσκονται στο Κολωνάκι.

Αλήθεια, αν π.χ. η Σάμη είχε φροντίσει να μετατραπεί σε μια πραγματικά Χριστουγεννιάτικη πόλη, ελκυστική προκλητική για τα δικά μας στάνταρ, πόσοι θα έπαιρναν το αυτοκίνητό τους να πάνε να την δουν, να διασκεδάσουν με τα παιδιά τους, να πιουν ένα καφέ μέσα στα φώτα και τις χριστουγεννιάτικες μουσικές της, να δοκιμάσουν ένα καλό δείπνο; Κι αν ακόμα γινόταν και παράδοση;

Το ερώτημα μένει ανοικτό, μέχρι να απαντηθεί από εκείνους που γκρινιάζουν, γιατί ταλαιπωρούνται στο Αργοστόλι και από εκείνους που βλέπουν ευκαιρίες.