Τώρα που λύθηκε ο “γόρδιος δεσμός” της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2020 χωρίς την προκήρυξη νέων Βουλευτικών Εκλογών η Ελληνική χρηματιστηριακή αγορά έχει αρχίσει να κάνει ήδη ανοδικό “πάρτι” φέτος προεξοφλόντας την πτώση από την εξουσία της πιο ανίκανης κυβέρνησης στην πρόσφατη ιστορία μας, αυτή του αριστερού λαϊκιστή Αλέξη Τσίπρα.
Όμως, τα οφέλη στην οικονομία και κοινωνία της “πολιτικής αλλαγής” που υπόσχεται ο εκτιμώμενος επόμενος Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κυριάκος Μητσοτάκης θα εξαρτηθούν σε ένα μεγάλο βαθμό από την ταχύτητα και έκταση που θα λάβουν χώρα οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που θα ακυρώσουν όλες αυτές τις αντιπαραγωγικές στρεβλώσεις που υπάρχουν σήμερα στην Ελληνική οικονομία αλλά και νοοτροπία. Βέβαια, για όλα αυτά δεν ευθύνεται μόνο η πρόσφατη τετραετή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Δυστυχώς, στην χρεοκοπημένη Ελλάδα, της μεγαλύτερης ανεργίας ρεκόρ στην Ευρώπη, φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις έπρεπε να είχαν γίνει δεκαετίες νωρίτερα για να μην φτάσουμε στα σημερινά χάλια μας που ευνοούν μόνο τους σχετικά λίγους που καλόζωουν από το υπάρχον ξεπερασμένο σοσιαλιστικού τύπου αναπτυξιακό μοντέλο.
Υπήρξαν από την ιδρύση ακόμα του νέου Ελληνικού Κράτους Έλληνες Πρωθυπουργοί που προσπάθησαν να φέρουν θετικές αλλαγές στη χώρα. Όπως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης που προσπάθησε να εφαρμόσει προληπτικά φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, που αν γινόντουσαν τότε δεν θα οδηγούμαστε στην τεράστια κρίση που γνωρίσαμε, εντούτοις κάποια συνδικαλιστικά και κομματικά συμφέροντα αντέδρασαν στο παρελθόν πολλές φορές ακόμα και βίαια αποτρέποντας αντιδημοκρατικά την πραγματοποίηση τους.
Έτσι η μονή λύση τώρα για να μπορέσει η επόμενη φιλελεύθερη κυβέρνηση της χώρας να βάλει την Ελλάδα από την μακρόχρονη κρίση και να την βάλει στο δρόμο της ταχείας ανάπτυξης και ευημερίας όλων των Ελλήνων πολιτών είναι η ενίσχυση της την ημέρας της κάλπης με μια ιστορικά μεγάλη ψήφο αυτοδυναμίας και την επόμενη μέρα με πνεύμα δημοκρατικής αποδοχής, συναίνεσης και καλής συνεργασίας.
Σπύρος Καγκάδης
