Του Γεράσιμου Σωτ. Γαλανού
Με πάση λαμπρότητα εορτάστηκε το Γενέσιο της Θεοτόκου στον ιερό ναό της Παναγίας στα Κουβαλάτα Παλικής. Ο ναός που είναι αφιερωμένος στη Γέννηση της Θεοτόκου, είχε πληγεί από τους σεισμούς του 2014, αλλά έτυχε της γρήγορης αποκατάστασής του, χωρίς να ελαττώσει το πανηγύρι του.
Τόσο στον εορταστικό εσπερινό όσο και την άλλη μέρα, οι πιστοί ήταν πολλοί, ιδίως από το Ληξούρι και τα γύρω χωριά.
Στο ψαλτήρι, ο Γεράσιμος Αγγέλου Γαλανός, που είναι και ο ψάλτης του ιερού ναού, ο Νικόλας Ανδρέου Δρακονταειδής και ο Δημήτριος Μοσχόπουλος. Έψαλλαν όμορφα, στρωτά, χωρίς φωνασκίες, εναλλάσσοντας κάποιες φορές την πρωτοβουλία του ψαλτικού ακούσματος.
Ο γηραιός εφημέριος του ναού, π. Σωτήριος Μαρκάτος, αν κι έχει παραδώσει τα ηνία στο μαθητή του, π. Νικόλαο Σωτήρα, έδωσε το παρόν του και πρωτοστάτησε επάξια και δυναμικά στην εορτή του χωριού του. Μαζί τους ήταν και ο π. Ιωάννης Γιωργακάτος από το Ρίφι, ο οποίος συλλειτούργησε με ταπεινότητα και ευλάβεια.
Δεν σταμάτησαν οι Επίτροποι του ναού: Σπύρος Βουτσινάς και Κώστας Στελλάτος, να πράττουν το σκοπό τους για την κάθε ανάγκη της εορτής. Πίσω από αυτούς και οι γυναίκες τους και άλλες γυναίκες του χωριού είχαν φροντίσει για το καλύτερο της εορτής.
Στη διακονία του ναού, ήταν και τα εγγόνια του Γεράσιμου Αγγέλου Γαλανού, που οδηγημένα επάξια από τον παππού τους, θαύμαζες την εικόνα της καλής πατρικής διαδοχής που πρέπει να έχει η χριστιανική οικογένεια. Είναι αλήθεια, πως, ο νέος μαθαίνει και πράττει ανάλογα, όταν βλέπει εικόνα, και μάλιστα καλή εικόνα, δηλαδή αν του δείξεις το δρόμο με ειλικρίνεια κι αγάπη. Αυτό κάνει και ο φίλος Γεράσιμος Αγγέλου Γαλανός και στέρεα οδηγεί τα παιδιά των παιδιών του, τα οποία όπως λέει η παροιμία, είναι δυο φορές παιδιά του.
Μέσα στην όμορφη φωταψία της εκκλησίας «κύλησε» η Θεία Λειτουργία της εορτής για το Γενέσιο της Θεοτόκου σε κλίμα ταπεινών τόνων και ευλάβειας. Ο εφημέριος του ναού π. Νικόλαος Σωτήρας έκλεισε με τις ευχαριστίες για όλους, μιλώντας πρώτα με θερμά λόγια για την προσφορά του γηραιού π. Σωτήριου Μαρκάτου.
Δέχτηκα την πρόταση του χωριανού μου, Παναγή Στελλάτου να βρεθώ στο γιορταστικό του τραπέζι στην οικία του στο χωριό. Με τα αδέλφια του, τον Κώστα και τον Στέλιο και τις συζύγους των, με φίλους και άλλους χωριανούς, καθίσαμε κάτω από μια μεγάλη σκιάδα τεράστιου γιασεμιού στη αυλή της οικίας του και απολάψαμε τα όμορφα εδέσματα και φαγητά της κας Χαρούλας Στελλάτου, σύζυγος του Παναγή.
Συζητήσαμε για όλα, του χωριού, τα ιστορικά και τα παλιά, αλλά και για τα νέα και τα όμορφα σκωπτικά που έρχονταν στο μυαλό μας. Βλέπεις, ήταν το κρασί αναμμένο ωσάν δαυλί στο μυαλό μας και δώστου να κορυφώνουμε τα λόγια ευχάριστα και κεφάτα. Φυσικά, όλα στο πνεύμα του πανηγυριού κι όχι της ακρότητας, απλά, όπως το ήθελε η μέρα, η γιορταστική και το τραπέζι της.
Η γιορταστική μέρα του Γενέσιου της Θεοτόκου στα Κουβαλάτα, στο όμορφο χωριό μου, ήταν υπέροχη. Θύμιζε εκείνο που γινόταν παλιά σ’ αυτό το χωριό, όπου έρχονταν ψαλτάδες από όλη την Κεφαλονιά, στο ονομαστό αυτό πανηγύρι της Παναγίας της Κουβάλαινας, και φιλοξενούνταν μετά τα εκκλησιαστικά λειτουργικά τους, στα σπίτια του χωριού, με πνεύμα φιλόξενο και αγαπητό από τους Κουβαλάδες.
