Του Βασίλη Βούλτσου
Δεν είναι πολύς καιρός που, σε άρθρο του, το περιοδικό Forbes ανακήρυξε πως το Nerai «ανήκει στο πάνθεον των καλύτερων εστιατορίων στην πόλη».
Η ανυπομονησία μου λοιπόν, για να γνωρίσω το Σπύρο Μενεγάτο, τον νεαρό ιδιοκτήτη του Nerai, ώστε να μιλήσουμε για το κομψό του εστιατόριο και τη δική του «ερμηνεία» της ελληνικής κουζίνας, ήταν δικαιολογημένη.
Βρισκόμαστε νωρίς το πρωί στο εστιατόριο του, το μέρος όπου ο Σπύρος Μενεγάτος ξεκινάει την πολυάσχολη μέρα του. Ως φιλόξενος Κεφαλλονίτης, μου προσφέρει καφέ και με ρωτάει αν θέλω πρωινό.
Ως γνήσιος Έλληνας αποδέχομαι μόνο τον καφέ.
Η συζήτησή μας ξεκινάει με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κανείς ανοίγοντας μια καινούρια επιχείρηση. «Πρέπει να πάθεις για να μάθεις» λέει ο ίδιος, που άφησε μια πολύχρονη καριέρα στο χρηματιστήριο για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Το στυλ του μαγαζιού
«Αυτή τη στιγμή τα περισσότερα ελληνικά μαγαζιά προσφέρουν κυρίως ψάρι και από την άλλη πλευρά είναι ο γύρος. Εμείς προσφέρουμε ψάρι στο μενού, αλλά προσπαθούμε να προτείνουμε και να δείξουμε διάφορα άλλα ελληνικά πιάτα, όπως οι αγκινάρες αλά πολίτα, η παστιτσάδα και η κακαβιά, που είναι πιο σπάνια».
«Θέλουμε το φαγητό μας να είναι πρώτης κατηγορίας. Το φαγητό θα σας θυμίσει Ελλάδα, αλλά υπάρχουν αναφορές και στη γαλλική κουζίνα», λέει ο κ. Μενεγάτος απαντώντας στην ερώτησή μου για το στυλ του φαγητού στο Νεράι. Για παράδειγμα το εστιατόριο προσφέρει κοτόπουλο λεμονάτο, το οποίο όμως σερβίρεται με νιόκι (gnocchi), που ο σεφ φτιάχνει με πατάτες λεμονάτες.
«Η φιλοξενία είναι πολύ σημαντική για εμάς. Η πρόθεσή μας είναι να αισθάνονται οι επισκέπτες μας, σαν στο σπίτι τους. Οπότε το σέρβις στο Νεράι είναι ανθρώπινο και προσεγγίσιμο».
Το Nerai, βρίσκεται στην οδό 55 East 54 Street, εδώ και πεντέμισι χρόνια ήδη αλλά όλα δείχνουν, πως έχει θέσει τα θεμέλια, για να βρίσκεται εκεί για πολλά χρόνια ακόμα. Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί όροφοι, μέσα στους οποίους μπορεί να κινηθεί κανείς.
Στο υπόγειο βρίσκεται, πέρα από τη μεγάλη σάλα, ένα μικρό μπαρ και μια μικρότερη αίθουσα για ιδιωτικά πάρτι. Στο ισόγειο βρίσκεται το φουλ μπαρ του μαγαζιού και το κεντρικό σαλόνι. Στον επάνω όροφο υπάρχουν ακόμα περισσότερες θέσεις.
Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο στη διακόσμηση του μαγαζιού. Είναι πάντα τέλεια φωτισμένο, και το ναυτικό, αέρινο ντεκόρ του, με τη χαλαρή μουσική σε ταξιδεύει αμέσως στα νησιά της Μεσογείου. Στον πάνω όροφο του μαγαζιού μια μεγάλη φωτισμένη ελιά υψώνεται μέχρι το ταβάνι.
Η ελληνική κουζίνα στη Νέα Υόρκη του σήμερα
Ο κ. Μενεγάτος, δεν αποκλείει την πιθανότητα, να ανοίξει και άλλο Νεράι, της σωστής ευκαιρίας δοθείσης. «Εχω μια ελευθερία χρόνου και αυτοδιάθεσης που δεν την είχα, όταν ήμουν στο χρηματιστήριο». Άλλωστε ζούμε σε μια πόλη που η καθημερινότητα πολλών κατοίκων της, συμπεριλαμβάνει το να τρεφόμαστε στα εστιατόρια. Ο κ. Μενεγάτος πιστεύει πάνω απ’ όλα στη σωστή φόρμουλα, γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.
«Χαίρομαι πολύ που το ελληνικό φαγητό πάει πολύ καλά», λέει, αλλά πιστεύει ότι η μόδα είναι περαστική και θα κρατήσει λίγο πολύ, όσο όλα τα τρεντ. «Οι άνθρωποι όμως στις πόλεις κυρίως, είναι πιο ενημερωμένοι στην εποχή μας και ενδιαφέρονται πολύ για την ποιότητα της διατροφής τους. Από εκεί ξεκίνησε και το ενδιαφέρον του κοινού για την ελληνική κουζίνα».
Για το Σπύρο Μενεγάτο, έχει πολύ μεγάλη σημασία για την πορεία μιας επιχείρησης η ομάδα που έχεις γύρω σου. «Η επιχείρηση πρέπει να λειτουργεί άρτια από μόνη της χωρίς τη δική σου παρουσία. Αν πρέπει να είσαι παρών συνεχώς για να λειτουργήσουν όλα, δεν έχεις επιχείρηση αλλά φυλακή», μου λέει με ήρεμη αυτογνωσία. Πολύ συχνά ταξιδεύει στον τόπο καταγωγής του, την Κεφαλονιά, και μάλιστα φρόντισε και ο σχετικά πρόσφατος γάμος του να γίνει στην Ελλάδα.
Στην πορεία της συζήτησής μας επιμένει στην πρόσκλησή του να μου κάνει το τραπέζι. « Είναι σημαντικό να δοκιμάσεις το φαγητό για να γράψεις για αυτό» μου λέει.
Ενα αξέχαστο δείπνο στο Nerai
Λίγες μέρες μετά αποφασίζω να τεστάρω το Νεράι και μαζί με έναν Αμερικανό φίλο μου, που δεν έχει μεγάλη γνώση στην ελληνική κουζίνα, καθόμαστε σε ένα από τα κεντρικά τραπέζια του μαγαζιού. Δεν μπορώ να μην προσέξω τη λίστα με τα signature cocktail του μπάρμαν, που συμπεριλαμβάνει ελληνικά ονόματα όπως Θυμάρι, Ανεμώνη και Περσεφόνη.
Χαίρομαι στιγμιαία που δεν υπάρχει κανένα ποτό στη λίστα που να ονομάζεται, Μύκονος ή Σαντορίνη. Διαλέγω το ‘Καϊμάκι’, ένα κοκτέιλ, με γιαούρτι, vanilla vodka, βερμούτ και μαστίχα (18$), που είμαι σίγουρος πως είναι ό,τι πιο νόστιμο έχω πιει ποτέ μου. Ακολουθώ τη συμβουλή του κ. Μενεγάτου και παραγγέλνουμε το Six Course Chef’s Tasting Menu (125$), το οποίο είναι ένα γεύμα έξι πιάτων και σου δίνει μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την κουζίνα του μαγαζιού.
Πιστεύοντας πως το μενού είναι αμιγώς δοκιμαστικό, τίποτα δε με έχει προετοιμάσει για τις ποσότητες φαγητού που καταφθάνουν στο τραπέζι.
Πρώτα σερβίρονται οι σαλάτες. Η ελληνική σαλάτα, σερβίρεται με ντομάτα, αγγούρι, κρεμμύδια, ελιές και tomato butter. Η παντζαροσαλάτα, είναι γαρνιρισμένη με ψητά αμύγδαλα και σερβίρεται με σκορδαλιά με κρόκο (μπαχαρικό), που θα μπορούσε να μετατρέψει ακόμα και τους πιο φανατικούς κρεατοφάγους, σε υπέρμαχους των λαχανικών.
Ακολουθεί το ψητό χταποδάκι με καραμελωμένα κρεμμύδια και έπειτα η κακαβιά με λαβράκι ( stone bass), και λεμονάτο ζω μό, του οποίου η προετοιμασία σύμφωνα με τον κ. Μενεγάτο, παίρνει περίπου έξι ώρες.
Η αστακομακαρονάδα, δίνει ένα καινούριο βάθος στη γεύση των ζυμαρικών, αφού είναι εμποτισμένα με μελάνι καλαμαριού και τόσο νόστιμα, που για πρώτη φορά ένιωσα, πως ο αστακός ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Το προτελευταίο πιάτο, τα παϊδάκια στη σχάρα συνοδεύεται με honey glazed καρότα και ντολμά γεμιστό με κιμά από σπάλα αρνιού.
Το τελευταίο αυτό πιάτο, ίσως με εξέπληξε πιό πολύ απ όλα, αφού ένα τόσο οικείο σε όλους μας γεύμα αποκτά ιδιαίτερο γευστικό χαρακτήρα στο Νεράι. Το επιδόρπιο, το κρεμώδες εκμέκ κανταΐφι , ο μπακλαβάς και το παγωτό με τριμμένα φιστίκια macadamia, ήταν ο ιδανικός επίλογος μιας μοναδικής γευστικής εμπειρίας.
Δεν μπορώ να μη ρωτήσω για όλα αυτά, τη γνώμη του αμερικανού φίλου μου, του Τζέιμς: «Δεν είναι σίγουρα η παραδοσιακή ελληνική ταβέρνα και οπωσδήποτε θα το θυμάμαι σαν ένα από τα πιο νόστιμα φαγητά που έχω φάει ποτέ. Με την όλη ατμόσφαιρα αισθάνθηκα σαν να ήμουν σε διακοπές στη Μεσόγειο».
Όσο για μένα, καταλήγω πως το Νεράι ανήκει σε αυτές τις περιπτώσεις που ο επαγγελματισμός σε συνδυασμό με τη φαντασία και τη σκληρή δουλειά έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα, και αδημονώ για τα γευστικά ταξίδια στα οποία θα μας οδηγήσει η φαντασία του Σπύρου Μενεγάτου στο μέλλον.
Πηγή: Εθνικός Κήρυκας
