Του Ναπολέοντα Λιναρδάτου
Στην ταινία «Τρελός είμαι, ό,τι θέλω κάνω», ο Στάθης Ψάλτης κυκλοφορεί με ένα πιστοποιητικό τρέλας, που του δίνει τη δυνατότητα να προξενεί τον μέγιστο φόβο στον στόχο του, έχοντας ταυτόχρονα και το προνόμιο του ακαταδίωκτου. Με ένα παρόμοιο πιστοποιητικό κυκλοφορεί η εγχώριος Αριστερά, το λεγόμενο «αριστερό ηθικό πλεονέκτημα».
Το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα καθιερώθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και είχε ως ηθική και ιστορική βάση τους λεγόμενους «αγώνες της Αριστεράς». Το γεγονός ότι αυτοί οι αγώνες της Αριστεράς είχαν ως επιδίωξη την κατάργηση της δημοκρατίας και την επιβολή ενός κόκκινου ολοκληρωτισμού δεν είχε καμία σημασία.
Η απλή αναφορά σ’ αυτό το δεδομένο έφερνε την κατηγορία παρακίνησης μίσους και διχασμού. Και έτσι, ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος έγινε το δικαίωμα στην επιλεκτική επιλογή των γεγονότων. Τα γεγονότα, τα δεδομένα της πραγματικότητας, έχουν αξία και είναι ανακοινώσιμα εφόσον δεν αντικρούουν το πολιτικό αφήγημα του καθεστώτος. Κάτι κρίνεται ως αληθές σύμφωνα με τη χρησιμότητα που έχει στη γενικότερη επικοινωνιακή στρατηγική. Υπέρτατη αλήθεια είναι οι σκοποί και οι στόχοι του κόμματος, και σ’ αυτούς πρέπει να προσαρμόζεται η παρουσίαση της πραγματικότητας.
Το «έχουμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία» πηγάζει από την παραπάνω κατανόηση του αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος. Για να ευοδωθεί το κυβερνητικό έργο, η ολοκληρωτική κατοχή της εξουσίας είναι αναγκαία. Αστικές εμμονές, όπως ο διαχωρισμός των εξουσιών, η ελευθερία γνώμης, η ανεξαρτησία των ΜΜΕ, είναι εμπόδια για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Αριστερό ηθικό πλεονέκτημα είναι να μπορείς να στέλνεις τα δικά σου παιδιά σε ιδιωτικό σχολείο, ενώ καταδικάζεις τα παιδιά του μικρομεσαίου στο κρατικό μονοπώλιο, όπου η αριστεία ορίζεται ως ρετσινιά.
Είναι να μπορείς να χώνεις το χέρι σου όλο και πιο βαθιά στην τσέπη του πολίτη και, όταν αυτός αντιδρά, να τον επικρίνεις για απληστία, ενώ, όταν εσύ ξοδεύεις τον κόπο του για προσωπικό και κομματικό όφελος, το βαφτίζεις ευαισθησία και κοινωνική δικαιοσύνη. Αριστερό ηθικό πλεονέκτημα είναι να δίνεις στην εκατομμυριούχο υπουργό σου επίδομα ενοικίου, ενώ στη χήρα με δύο παιδιά του σμηναγού που χάθηκε εν ώρα υπηρεσίας βγάζεις σύνταξη 430 ευρώ.
Αριστερό ηθικό πλεονέκτημα είναι να μπορείς να παραβλέπεις το ανήθικο των πράξεών σου, γιατί προσδοκάς μια κοινωνία όπου μόνο το κράτος θα έχει ηθικές επιλογές. Είναι να μπορείς να δικαιολογείς τις γενοκτονίες, την καταπίεση και τη δυστυχία των καθεστώτων που υποστηρίζεις, γιατί ελπίζεις ότι κάποια ημέρα θα τα καταφέρουν.
Αριστερό ηθικό πλεονέκτημα είναι να προσπαθείς να βγάλεις από τη φυλακή κατά συρροήν δολοφόνους γιατί σκότωναν με αριστερά κριτήρια, αλλά να κατηγορείς τα θύματα μιας πυρκαγιάς γιατί θολώνουν το «έργο» του καθεστώτος.
