Γράφει ο Διονύσιος Κουγιανός

Στις 24 Φεβρουαρίου 2018, η Αδελφότητα Κεφαλλήνων και Ιθακησίων Πειραιά σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Λαογραφικό Ιστορικό Σύλλογο Κεφαλληνίας και Ιθάκης «Το Ριφόρτσο» μας προσκάλεσε να παρακολουθήσουμε την προβολή του ντοκιμαντέρ με τίτλο «Το Αργοστόλι που αγαπάμε» στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά. Ήταν μια ταινία αφιερωμένη στα 260 χρόνια από την ίδρυση του Αργοστολίου ως πρωτεύουσα της Κεφαλονιάς.

Η αίθουσα ήταν κατάμεστη από Κεφαλονίτες. Η προβολή προκάλεσε μεγάλες συγκινήσεις, που δύσκολα μπορεί κανείς να περιγράψει, γιατί δεν περιορίστηκε στο Αργοστόλι που αγαπάμε σήμερα, αλλά και σε εκείνο το προσεισμικό που αφάνησε ο Εγκέλαδος. Εκεί λοιπόν χαρήκαμε αλλά και δακρύσαμε βλέποντας την αρχιτεκτονική της παλαιάς πόλης, το τοπίο, τα δημόσια κτίρια, τα καμπαναριά, τις εκκλησίες αλλά και τα καντούνια και τις απανώστρατες. Πιο πολύ κάποιες ανθρώπινες μορφές. Πόσοι καημοί αλήθεια……..

Αφηγητές, σημερινοί ταγοί του Αργοστολιού, Ο Άγγελο-Διονύσης Δεμπόνος, ιστοριοδύφης, ο Πέτρος Πετράτος, φιλόλογος ιστορικός, ο Ηλίας Τουμασάτος, φιλόλογος και θεατρολόγος και άλλοι.

Την όλη εκδήλωση συντόνισε η ευειδής δραστήρια και πάντα άξια πρόεδρος της Αδελφότητας, η Μαριολένη Νεοφύτου-Ζαφειράτου και ο κ. Παπαθεοδωράτος. Εχαιρέτησαν ο πρόεδρος του «Ριφόρτσο» κ. Διονύσης Φωκάς και ο γεν. γραμματέας κ. Ορέστης Καππάτος.

Συμμετοχή υπήρχε από την χορωδία και μαντολινάτα του Μουσικού Σχολείου Πειραιά υπό τη διεύθυνση των μουσικών Γεωργίου Κανδρεβιώτη και Θεόδωρου Γιατρά. Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ έγινε απαγγελία από τον τέως πρόεδρο της Αδελφότητας Διονύση Κουγιανό του ποιήματος με τίτλο «Αργοστόλι» του Μάκη Αποστολάτου. Το ποίημα είναι:

Καλώς σε βρήκα πρόσχαρη φωτογεννήτρα πόλη

Καμάρι των Εφτά νησιών λεμονανθών το μύρο

Πάνω σου πόδι πάτησα για σ’άγνωρο περβόλι

Μπήκα να κόψω γιασεμιά, στις νερατζιές να γείρω;

Ζουμπούλια, βιόλες, γιόκλημα, χίλιων πολιώνε φιόρα

Στις στράτες σου μοσχοβολιές σκορπάνε στον αγέρα

Ας ζούσα εδώ στα μέρη σου ως την στερνή την ώρα

Αλλιώς μην έφτανε ποτέ του χωρισμού η μέρα.

Χρυσοθρονιάστρα αρχόντισσα κυματαστρολουσμένη

Στα πόδια σου ο ζέφυρος του φλοίσβου κάνει κούνια,

σαν ακουσθεί το γέλιο σας μόνος κανείς δεν μένει

κι’ οι πιο πολλοί ως το χάραμα γυρνάνε στα καντούνια.

Παρέες δω, κει συνροφιές, αμέτρητοι γλεντζέδες

Ευγενικοί, γλυκόλαλοι, μύστες της ρομαντζάδας,

Λίγη ρομπόλα μοναχά κι’ αρκούν δυο-τρεις μεζέδες

Για ν’αποδώσουν ρεσιτάλ ασύγκριτο καντάδας.

Στο τέλος ακολούθησε Κεφαλονίτικο Τραταμέντο!