Για τον Μπάμπη

Είχα την τύχη να συμπορευτώ – μαζί με πολλούς άλλους – με τον Μπάμπη Αντύπα για πολλά χρόνια σε μια επίπονη προσπάθεια για την κοινωνική και πολιτική ανάπτυξη του τόπου μας.

Ο Μπάμπης ξεχώρισε και ηγήθηκε αυτής της προσπάθειας. Διέθετε πρωτοφανές πολιτικό αισθητήριο, ήταν φιλαλήθης, ευθύς, ακριβοδίκαιος, ανεπιτήδευτος, σοβαρός, φιλοπρόοδος. Ήταν θεμέλιο αξιοπιστίας και κύρους της πορείας μας. Ορθολογιστής, προικισμένος με σπάνια κριτική σκέψη, αναφερόταν πάντα στη συλλογικότητα. Εκ φύσεως αντιλαϊκιστής, με ευρύ πολιτικό πλαίσιο αναζήτησης.

Στωικός και φιλοσοφημένος στα όρια της εσωστρέφειας, συνειδητός ακόλουθος του «λάθε βιώσας», «εξοργιζόταν» με την καταιγίδα της φιγούρας, του life style, του ξεπεσμένου «φαίνεσθαι», γι’ αυτό πολλές φορές με την αυστηρότητα που τον διέκρινε, καυτηρίαζε και επανέφερε πρόσωπα και καταστάσεις στη θέση τους. Εξ αυτής της φιλοσοφημένης στάσης ζωής προέκυπτε η πολιτική ανιδιοτέλειά του. Δεν υπήρξε θηρευτής θέσεων, αν και θα μπορούσε με σχετική ευκολία να τις αποκτήσει.

Ευαίσθητος, συναισθηματικός, διεισδυτικός στα περίπλοκα υπαρξιακά προβλήματα. Ανοιχτός, ανεκτικός στις κοινωνικές καινοτομίες, φιλότεχνος και ενστικτωδώς θαυμαστής του ωραίου, της εσώτερης ομορφιάς.

Φίλος, σύντροφος καλός, σταθερός, συνεπής, αδέκαστος.

Συλλυπητήρια στην Ελένη, στη Νατάσα, στον Παναγή, στον Γιάννη, στα εγγόνια.

Φίλε Μπάμπη,
ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που υπήρξες στη ζωή μου…